Heroes - Live in Singapore

ကၽြန္ေတာ္ဒီရက္ပိုင္း ၾကည့္ျဖစ္ေနတဲ့ Heroesဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းတြဲအေၾကာင္း နဲနဲေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔က X-menထဲက Mutantsေတြ ပံုစံမ်ဳိးပါပဲ။ ကိုယ္ေဖ်ာက္ႏုိင္တဲ့သူ၊ ရုပ္လြဲရုပ္ေျပာင္းႏုိင္တဲ့သူ၊ မိုးပ်ံႏုိင္တဲ့သူ၊ Teleportလုပ္ႏုိင္သူ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္သူတို႔က Mutant မဟုတ္ပါဘူး။ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ေျပာထားတာကေတာ့ Ordinary human with Extra ordinary powerပါတဲ့ေလ။ အခု season 1ကို USမွာ ျပၿပီးပါၿပီ။ အခုseason 2အတြက္ Promotionလုပ္ဖို႔ Heroesကလူေတြ စကၤာပူကို လာမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ Heroesဇာတ္လမ္းတြဲကို အရမ္းႀကဳိက္မွန္းသိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အကိုက သတိေပးလာပါတယ္။ သူတို႔ေတြထဲက Niki, Hiro, Matt, နဲ႕ Mohinder တို႕ ဒီေန႔ေရာက္မွာျဖစ္ၿပီး မနက္ျဖန္၃နာရီမွာ Vivocityကို လာပါလိမ့္မယ္။

တျခားကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းတြဲေတြကေတာ့ Lost season 3၊ နာမည္အရမ္းႀကီးေပမယ့္ အခုမွစၾကည့္ျဖစ္မယ့္ Prison Break၊ အမေတြက ေကာင္းတယ္ ၾကည့္လို႔ ေျပာတဲ့ 24ဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းတြဲေတြကိုေတာ့ ေနာက္ပုိင္းမွ ေျပာျပပါေတာ့မယ္။

ခရီးမ်ား အဆံုးထိေလွ်ာက္

အမွန္တရားေနာက္ တေကာက္ေကာက္
ခရီးမ်ား အဆံုးထိေလွ်ာက္ၾကမယ္။

ကံ့ေကာ္တို႔ လမ္းေပၚ က်လဲ
ေသြးေတြနီနီရဲလို႔
ကမၻာမေၾကဆိုသံေတြ မစဲတဲ့ပြဲျဖစ္တယ္. . .။

ကိုယ့္ေခါင္းကိုယ္မသံုး
အသိဥာဏ္ကို ျဖဳန္းတဲ့
လူ႔နလဗိန္းတံုးေတြကို မုန္းတယ္။

ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္
ဥာဏ္ေရာင္စံုထြက္တဲ့
လူစိမ္းေတြကို မုန္းတယ္ . . ။

လြတ္လပ္ျခင္းဟာ ေၾကာက္ရြ႔ံျခင္းနဲ႔
ေျပာင္းျပန္အခ်ဳိးက်
ေဟ့....
ေျမလိုမက်င့္နဲ႔ တိမ္လို က်င့္ၾက။

ကဲ...သူငယ္ခ်င္း
(လုိက္မွာလား)
အမွန္တရားေနာက္ တေကာက္ေကာက္
ခရီးမ်ား အဆံုးထိေလွ်ာက္ၾကမယ္။

စစ္ႏုိင္သူ

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အႀကဳိက္ဆံုးပိုစ့္မ်ား

ဒီရက္ပိုင္း အလုပ္ထဲမွာ စက္တစ္လံုး အေျခအေန ေတာ္ေတာ္ဆိုးဆိုးရြားရြား ပ်က္ေနလို႔ အလုပ္ထဲေရာက္တာနဲ႔ စက္ေဘးမွာ စၿပီး ျပင္လိုက္တာ ျပန္တဲ့အခ်ိန္အခ်ိန္အထိပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေလးမက ေရးခုိင္းထားတဲ့ အႀကဳိက္ဆံုး ကိုယ္ပုိင္ပိုစ့္ေတြကို မေရးျဖစ္ဘူး။ အခုေတာ့ ေရးဖို႔ အခ်ိန္ေလးလုၿပီး ေရးေပးလုိက္ပါတယ္။

ဘေလာ့ခ္ဂါရဲ႕ ညေနစာ----- ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာ ေရးခဲပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္၊ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ေနၾကလူေတြရဲ႕ ကဗ်ာေတြေလာက္ ကၽြန္ေတာ့ကဗ်ာေတြက မေကာင္းဘူးထင္လို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီကဗ်ာေလးကို ေတာ့ ႀကဳိက္တယ္။

၂၀မိနစ္ ကာလသားခ်က္----ဒါကေတာ့ မဂ်စ္တူးဘေလာ့ခ္မွာ ၀တၳဳတို၀ုိင္းေရးတုန္းက ပါခဲ့ဖူးတဲ့ ဇင္ကိုလတ္ခ်က္တဲ့ ၾကက္သားကာလသားခ်က္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕က အဲဒီ၀တၱဳဖတ္ၿပီး လာလာေမးၾကလို႔ ဒီမွာ သြားဖတ္ဖို႔ ေျပာလုိက္ခ်င္ပါတယ္။

ေမာ္ဒန္ဆိုတဲ့ အႏုပညာ----- ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ေလး ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။

ႏွင္း၀ိညာဥ္တစ္စက္ရဲ႕ နိဂံုး----- အင္း ဒါေလးကိုေတာ့ ႀကဳိက္ကို ႀကဳိက္တာ။ (ခံစားခ်က္ေတြ ပါလို႔ထင္တယ္၊ ပန္းကန္ျပားတစ္ခ်ပ္နဲ႔ေလ)

ကၽြန္ေတာ္စားခ်င္ေသာ အစားအစာမ်ား ----- တကယ္ပါ အခုထိ စားခ်င္ေနတုန္းပဲ။ အဲဒါေတြကို။

ညီညီ၊ ေနဘုန္းလတ္၊ ေနေနႏုိင္နဲ႔ ဘေလာ့ခ္ေရးတာကို ခဏနားေတာ့မယ့္ မႏုိင္းႏုိင္း(ျပန္ေရးတဲ့အခါ) တို႔ကို လည္း အႀကိဳက္ဆံုးပိုစ့္ငါးခု ျပန္ခ်ျပဖို႔ ေတာင္းဆိုလုိက္ပါတယ္။ အပန္းမႀကီးဘူးလို႔ ထင္လို႔ tagလုိက္တာပါ။

Happy Birthday သံလြင္အိပ္မက္

သံလြင္အိပ္မက္ အမွတ္(၁)ကို ၂၀၀၄ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၇ရက္ေန႔မွာ စၿပီးထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီေန႔ ၃ႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ။ ဒီ၃ႏွစ္အတြင္း အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔ခဲ့သလို အဆင္မေျပတာေတြကိုလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြကို ေအာက္ပါလူေတြ မပါပဲ ကၽြန္ေတာ္၊ ညီညီ၊ ေနမ်ဳိး၊ ကိုငယ္တို႔ ေလးေယာက္တည္းနဲ႔ သံလြင္အိပ္မက္ဆိုတာ မျဖစ္လာႏုိင္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးစကား အရင္ေျပာခ်င္ပါတယ္။

- စာမူမ်ားကို အသံုးျပဳခြင့္ေပးတဲ့ ဆရာမင္းလူ၊ ဆရာေမာင္သစ္ဆင္း၊ ဆရာေဖျမင့္နဲ႔ ကာတြန္းေတြကို ႀကဳိက္တာသံုးဆိုၿပီး ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္။
- စာမူလိုတယ္ဆို စာမူ၊ ဘာသာျပန္ဖို႔လိုရင္ ဘာသာျပန္၊ စာရုိက္စရာရွိရင္လည္း ရုိက္ေပးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ခြန္ျမလႈိင္။
- သံလြင္အိပ္မက္ကို စာမူေတြပို႔ၾကဖို႔ ပလန္းနက္ထဲမွာေရာ တျခားေနရာေတြမွာပါ လုိက္ေၾကာ္ျငာေပးတဲ့ ညီလင္းဆက္။
- ၀တၳဳေတြပို႔ေပးခဲ့ၾကတဲ့ ခေရျဖဴ၊ ညီသစ္၊ ႏုိင္းႏိုင္းစေန၊ ဇြဲ၊ လင္းလက္ၾကယ္စင္၊ မင္းေနမာန္ခ၊ မြန္းသက္ပန္၊ မအိမ္ခ်မ္းေျမ႕။
- ေဆာင္းပါးေတြ ေရးေပးခဲ့ၾကတဲ့ မဟနစံ၊ ခ်မ္းေျမ႔သူ၊ စကားပန္း၊ မင္းသစၥာ၊ မေကသြယ္။
- ကဗ်ာေတြေပးပို႔ခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြနဲ႔ တျခားစာမူမ်ားကို ေပးပို႔ခဲ့သူမ်ား။
- သံလြင္အိပ္မက္အလွဴလုပ္တုိင္း လိုက္ကူညီခဲ့သလို စာမူေတြလည္း ေပးခဲ့တဲ့ မိုးလႈိင္ည။
- ကာတြန္းေတြကို လိုခ်င္တဲ့ပံုစံအတုိင္း ဆြဲေပးခဲ့တဲ့ ခန္႔ၿငိမ္းသက္။
- အင္တာဗ်ဴးေတြကို တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေျဖေပးခဲ့ၾကသူမ်ား။
- စာေတြကူရုိက္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ ေနေနႏုိင္၊ ဒီမို၊ မခ်စ္ေလေျပ Heaven CyberCafeက မိသားစုမ်ား။
- ႏုိင္ငံတကာက သံလြင္အိပ္မက္အဖြဲ႔၀င္ေတြ။
- အေ၀းတစ္ေနရာက အၿမဲအားေပးေနၾကတဲ့ အကို၊ အမမ်ား။
- စကား၀ုိင္းထဲမွာ ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြးခဲ့သူမ်ား။
- ေ၀ဖန္အႀကံျပဳ၊ အားေပးစာမ်ား ေပးပို႔ခဲ့သူမ်ား။
- Websiteအတြက္ က်ခံခဲ့ရေသာ ေငြေၾကးမ်ား။
- Issueတစ္ခု ထြက္ခါနီးတုိင္း အိပ္ပ်က္ခဲ့ေသာ ညမ်ား။
- အခုဒီအထဲမွာ မပါေပမယ့္ တျခားတျခားေသာ ေက်းဇူးတင္ထုိက္သူမ်ားနဲ႔
- သံလြင္အိပ္မက္ အမွတ္(၁)မွ အမွတ္(၁၁)ထိ အားေပးခဲ့တဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္ႀကီးကို အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း အယ္ဒီတာအားလံုးရဲ႕ ကိုယ္စားေျပာခ်င္ပါတယ္။
သံလြင္အိပ္မက္ဟာ ျပည္တြင္းနဲ႔ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာလူငယ္မ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးထုတ္ေ၀မယ္လို႔ မူခ်မွတ္ခဲ့တာနဲ႔ အညီ အဲဒီမူနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ စာမူမ်ား၊ အေရးအသားအားနည္းတဲ့ စာမူမ်ား၊ အေၾကာင္းအရာပိုင္း မျပည့္စံုတဲ့ စာမူမ်ားကို ပယ္ခဲ့ရတဲ့ အတြက္အလြန္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။

သံုးႏွစ္သား သံလြင္အိပ္မက္မွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတုိင္ စာဖတ္သူေတြကို သုတ၊ ရသေပးႏုိင္တဲ့ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကို အက်ဳိးျပဳေသာ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္ျဖစ္သြားဖို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းရင္း သံလြင္ေမာင္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းသို႔ ေပးစာ(၅) မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ စာသားတစ္ခ်ဳိ႔ကို ျပန္ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

``တို႔ဗမာလူငယ္ေတြလည္း ကမၻာအႏွံ႔ ေျခစႀကၤာျဖန္႔ေနလုိက္ၾကတာ ျမန္မာျပည္မွာ လူငယ္ေတြ က်န္မွ က်န္ေသးရဲ႕လားလို႔ေတာင္ ထင္မိတယ္။ ႏုိင္ငံတကာ အေတြ႔အႀကံဳေတြ မ်ားေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ေလ။ ဒါမွ အနာဂတ္ ျမန္မာျပည္ တည္ေဆာက္ဖို႔ အတြက္ အေတြ႔အႀကဳံေကာင္းေတြ၊ အျမင္သစ္ေတြ၊ အေတြးအေခၚဆန္းေတြကို ျပန္ၿပီး သယ္လာႏုိင္မွာ မဟုတ္လား။ ဧပရယ္လ္ရယ္...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိပ္မေ၀းတဲ့ အနာဂတ္မွာ ငါတို႔ ခ်စ္တဲ့ ျမန္မာျပည္ တုိးတက္ေကာင္းစားေရးအတြက္ ငါတို႔လူငယ္ေတြ အားလံုးအတူတကြ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ တာ၀န္ယူၾကမယ္လို႔ျဖင့္ ငါေတာ့ ယံုၾကည္မိတယ္။ `ဒါတို႔ျပည္၊ ဒါတို႔ေျမ ဒို႔ပုိင္တဲ့ေျမ´လို႔ ငါေတာ့ ခပ္တိုးတိုးေလး ညည္းရင္း ငါတို႔လူငယ္ေတြ အားလံုး ငါတို႔ေျမမွာ ျပန္ဆံုၾကမယ့္ ေန႔ရက္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။´´

ညီညီနဲ႔ သံလြင္အိပ္မက္

ေနဘုန္းလတ္နဲ႔ သံလြင္အိပ္မက္

စကၤာပူလာမယ့္ ျမန္မာHipHop

Hip Hop ကို ဟိုးအရင္ Acidတို႔ Theory တို႔ စထြက္လာကတည္းက နားေထာင္လာခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ႀကဳိက္သလားဆိုေတာ့ အဲေလာက္ႀကီးလည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က Rock မွ Rock, Rapမွ Rapလည္း မျဖစ္ေနဘူး။ တကယ္တမ္းႀကဳိက္တာေတာ့ Heavy Metalနဲ႔ Nu Metalကို အရမ္းႀကဳိက္တာပါ။ Hip Hopကို ေနာက္ပိုင္း စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္တို႔၊ Lေကာင္းျမတ္တို႔ က်ေတာ့လည္း နားေထာင္လုိက္ျပန္တာပါပဲ။ ေနာက္ဆံုး အခုနာမည္ႀကီးေနတဲ့ J-Me, ရသတို႔ ရဲေလးတို႔အထိနားေထာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ စကၤာပူမွာ လာမယ့္ 26 Augမွာ သူတို႔ေတြပါတဲ့ Hip Hop Show တစ္ခု ရွိပါတယ္။ သြားၾကည့္ခ်င္ ၾကတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေအာက္က လိပ္စာေတြမွာ ၁၀ေစာင္၀ယ္ရင္ တစ္ေစာင္ အလကားပါတဲ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြက သြားဖို႔ေခၚေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သြားၾကည့္ဖို႔ သိပ္မေသခ်ာလွပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ Hip Hopက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို လႈပ္ခါႏုိင္စြမ္းမရွိလို႔ပါ။

Programmerလား၊ Engineerလား

လူတုိင္း ငယ္ငယ္တုန္းက သားသား(ဒါမွမဟုတ္)မီးမီး ႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္မလဲ၊ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းမ်ဳိး ေမးခံဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလိုေမးခံရတုိင္း ကၽြန္ေတာ္ အင္ဂ်င္နီယာလုပ္မယ္လို႔ပဲ ေျဖခဲ့တယ္။ အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ အင္ဂ်င္နီယာအလုပ္အျပင္ တျခားဘာလုပ္စရာရွိမွန္းလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက မသိေလာက္ပါဘူး။ အင္ဂ်င္နီယာဆိုတာကိုေတာင္ အေဖေရာ အေမေရာ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ေနလို႔ သိတာေနမွာ။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ၉တန္း ၁၀တန္းေန႔ရက္ေတြရဲ႕ အိပ္မက္တုိင္းမွာ YIT(ယခင္ RIT)က တုိင္းလံုးႀကီးေတြနဲ႔သာ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့ပါတယ္။ ၁၀တန္းေျဖၿပီး တကၠသိုလ္မတက္ ရေသးခင္မွာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တက္ေနလိုက္တယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ Cတို႔ Pascalတို႔၊ Qbasicတို႔ေပါ့။

ပထမဆံုးတက္ျဖစ္တာေတာ့ ACEမွာပါ။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ KMD, S.H.E, MCCစသည့္ျဖင့္အစံုပဲ။ Programming ကို စသင္ေတာ့ ဆရာမက FlowChartေတြကို သင္ေပးပါတယ္။ Programming ဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္ သိတဲ့ေကာင္မဟုတ္ေတာ့ ဒီပံုေတြကို ဘယ္ထဲမွာ ဆြဲထည့္ရမွာတုန္း၊ ဒီပံုေတြကို ကြန္ပ်ဴတာထဲ ဆြဲထည့္လုိက္တာနဲ႔ ပရိုဂရမ္ဆိုတာေတြ ထြက္လာေရာလားဆိုၿပီး ေပါက္ကရေတြခ်ည္း ေတြးမိတယ္။ အဲဒီလို ပါရမီပါခဲ့တာေလ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လြယ္လြယ္နဲ႔ အေလ်ာ့မေပးပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက အကိုကရွင္းျပပါတယ္။ ကြန္ျပဴတာမွာ Hardware, Softwareနဲ႔ DTPပိုင္းေတြရွိတယ္တဲ့။(အခုဆိုရင္ေတာ့ Internet Security, Networking စတာေတြပါ ပါလာမယ္) ဘယ္အပိုင္းကို စိတ္၀င္စားတုန္းတဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ အရမ္းေတာ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က အကုန္လံုးစိတ္၀င္စားတယ္ ဆိုၿပီး အကုန္ေလွ်ာက္တတ္ေပမယ့္ ဘယ္ဟာမွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ျဖစ္မလာပါဘူး။

Programming နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပထမဆံုး အဆင္ေျပေျပျဖစ္ သြားတာေတာ့ အေမကကြန္ပ်ဴတာ ၀ယ္ေပးေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ Pascalပရိုဂရမ္ေတြ စမ္းရင္းသပ္ရင္းနဲ႔ပါ။ စာလံုးေလးေတြကို သူ႔ဘာသာသူ ဟုိကထြက္လာလုိက္၊ ဒီကထြက္လာလုိက္ျဖစ္ေအာင္ ေရးၾကတာ။ ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ တစ္ေယာက္တည္း စတိုးဆုိင္ပရိုဂရမ္ အေသးစားေတြ၊ စားေသာက္ဆုိင္၊ ၀န္ထမ္းလစာစတာေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေရးပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာလုိင္း ေလွ်ာက္ဖို႔ ေဖာင္ေတြတင္လို႔ ရၿပီဆိုေတာ့မွ ေက်ာင္းတက္ရမွာက ႀကဳိ႔ကုန္းမွာ မဟုတ္ဘူး။ သန္လ်င္မွာတဲ့။ သြားၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္မက္ခဲ့ဖူးတဲ့ အိပ္မက္တိုင္လံုးႀကီးေတြ ၿပဳိက်သြားပါၿပီ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္နားလည္လုိက္တာက ငါတက္ခ်င္တာ YITဆိုတဲ့ ေက်ာင္းပဲ ျဖစ္တယ္။ အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ကြန္ပ်ဴတာလုိင္းမွာ က်င္လည္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္က အဲလိုေတြးပစ္လုိက္တယ္။ ပရိုဂရမ္မာ ျဖစ္ခ်င္တာဆိုၿပီး အကိုရွိတဲ့ စကၤာပူမွာ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ စလုပ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ (အေျပာင္းအလဲက အဲဒီလိုျမန္ပါတယ္)

Temasek Polyမွာ ေက်ာင္းေလွ်ာက္ေတာ့ ITဆိုၿပီး ေလွ်ာက္လုိက္ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး ရလာေတာ့ Electronicပါတဲ့ေလ။ မျဖစ္ဘူး။ မျဖစ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တတ္ခ်င္တာ ကြန္ပ်ဴတာေလ။ အဲဒီ Electronicဆိုတာႀကီးမဟုတ္ဘူး ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းက တာ၀န္ရွိသူေတြက Second Yearမွာ Computer Engineeringဆိုတဲ့ courseကို ေျပာင္းလုိ႔ ရတယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ အင္တာနက္ေပၚက HTMLေတြကို ေလ့လာရင္း၊ Websiteေတြ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္ရင္း၊ V=IRတို႔၊ 1+1=10တို႔နဲ႔ ၁ႏွစ္တာ ႏွစ္ပါးသြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ Programming Subject၊ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ subjectေတြမွာပဲ အမွတ္ေကာင္းၿပီး တျခားMajor Subjectေတြမွာ အမွတ္နည္းခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ Computer Engineeringဆိုတဲ့ Courseကို မတက္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ Electronicနဲ႔ ဒီပလိုမာရေပမယ့္ အလုပ္ကိုေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြခ်ည္းလုိက္ရွာမိတယ္။ ေက်ာင္းၿပီးအလုပ္ရေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာဆိုင္မွာ။

ITပိုင္းကို လိုက္ၾကည့္၊ အလုပ္လည္း တကယ္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့မွ အရမ္းတုိးတက္ေျပာင္းလဲတာ ျမန္ေနတဲ့ ITလုိင္းဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လားလားမွ မဆုိင္ေတာ့သလိုျဖစ္ေနပါၿပီ။ အလုပ္ရွင္ေတြက ေရးေစခ်င္တဲ့ ေဆာ့၀ဲလ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္မသိသလို၊ ကၽြန္ေတာ္လုပ္တတ္တာေတြကို လည္း IT Companyေတြက မလိုပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာ အခုလက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ Engineering Companyမွာ အလုပ္ရခဲ့တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္ သြားတာေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာလုိင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္္ အဆင္ေျပေနၿပီဆိုတာပါပဲ။ (စက္ေတြကိုင္ရတာဆိုေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာပိုင္းျဖစ္ၿပီး စက္ေတြ ထိန္းခ်ဳပ္တာ ကြန္ပ်ဴတာေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာပိုင္းလဲပါတာေပါ့။) ေနာက္တစ္ခုက မဂ်စ္ဆီမွာ တင္ဖူးတဲ့ the world without engineers ဆိုတဲ့ ပံုေလးေတြကို လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ေလာက္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီက ရလုိက္တဲ့အခါ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္စိတ္ေတြက ပိုပိုၿပီး တိုးပြားလာခဲ့တာပါ။ အင္း . . . ေသခ်ာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုတာေလ။

ျမန္မာျပည္နဲ႔ ရမ္ဘုိဖိုး

အလုပ္ထဲမွာ မအားတဲ့ ၾကားက Youtubeထဲမွာ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ သြားၾကည့္ရင္း RamboIV Trailer ကိုသြား ေတြ႔ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းရဲ႕ အက်ဥ္းကေတာ့ ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈကို ခံေနရတဲ့ ကရင္လူမ်ဳိးလယ္သမား၊ ယာသမားေတြဆီကို ခရစ္ယာန္ဘာသာေရး အသင္းက ကူညီဖို႔သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီအသင္းက သူတို႔ သြားခ်င္တဲ့ ကရင္ရြာကို ေရာက္တဲ့ အခါ ျမန္မာစစ္တပ္က အဲဒီလူေတြကိုု ဖမ္းၿပီး တစ္ရြာလံုးကို မီးရႈိ႕၊ လူေတြကို လည္း ရုိက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ပါတယ္။ အဲဒီ အဖမ္းခံေနရတဲ့ လူေတြကို ရမ္ဘိုက သြားကယ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ ဖိုက္တင္ခန္းေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ေသြးသံရဲရဲ Rambo IVကို ဒီႏွစ္ကုန္ မွာ ျပသမွာျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ကသူငယ္ခ်င္းေတြ ဒီYoutube videoကို ၾကည့္လို႔ မရဘူးဆိုရင္ ဒီမွာ သြားၾကည့္လို႔ ရမယ္ထင္ပါတယ္။

အို . . .အိပ္မက္ရင္ကြဲ

တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ နာမည္အႀကီးဆံုးစာအုပ္ျဖစ္တဲ့ ေရႊဖိနပ္မွာ အစိမ္းေရာင္ ၾကက္ေျခခတ္ႏွင့္ ေကာင္မေလးထဲမွ အရမ္းႀကဳိက္တဲ့ စာသားတစ္ခ်ဳိ႕ကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

လူမုိက္ကို ရွာေသာ္ ေရထဲမွာေတြ႔၏။ ထိုလူမိုက္က ထိုေရကို လက္ခုပ္ျဖင့္ ဆယ္ေသာက္ျပန္၏။ ထို႔အတြက္ သူဒူးေထာက္ခဲ့ရေသးသည္။ သူ႔အပါးသို႔ က်ည္ဆန္မွန္ထားေသာ အိပ္မက္တစ္ခု ျပဳတ္က်လာသည္။ ထိုအိပ္မက္သည္ ရင္ဟက္တက္ကြဲေန၏။
အို . . အိပ္မက္ရင္ကြဲ . .

+ ထိုသို႔ျဖင့္ပင္ ငါတို႔ေ၀းၾကေတာ့မည္ ထင္ပါသည္ ခ်စ္သူ...။
+ ငါတို႔၏ခြဲခြာခ်ိန္တြင္ ေက်ာက္ႏွင္းဆီတို႔သည္ ျမရြက္ကို ပန္ရင္း ေျမာက္ျပန္ေလထဲ ေၾကြက်သြားၾကလိမ့္မည္။ ေလာကသည္ နီမႈိင္းေနအံ့။ အရာရာသည္ တုန္ေဖ်ာ့အိုမင္းကာ ငါတို႔ကို မ်က္စိမွိတ္လုိက္ၾကပါလိမ့္မည္။
+ ျမဴေတြကို ဖြားခနဲ ေဖာက္ခြဲရင္း ၿပဳိကြဲေနေသာ ေဆာင္းရာသီသည္ အေ၀းေခါင္းေလာင္းကို ကိုက္ခ်ီပ်ံသန္းလာလိမ့္မည္။ ေခါင္းေလာင္းသံကို ငါတို႔ၾကား၏။ သို႔ေသာ္ေခါင္းေလာင္းသံသည္ ငါတို႔ကို မၾကား။ ေခါင္းေလာင္သံျဖင့္ ငါတို႔သြားၾကမည္။ သို႔ေသာ္အတူကားမဟုတ္။ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာဆီ။

+ ငါတို႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကရလိမ့္ဦးမည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ ျပတ္အံ့မူးမူး ဂစ္တာႀကဳိးကေလး၏ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ႏွင့္ တူလိမ့္မည္။ အခ်ဳိ႔က ငါတို႔ကို သနားၾကဦးမည္။ အခ်ဳိ႔ေၾကာင့္ ငါတို႔လည္း သနားခံရဦးမည္။ ရာဇ၀င္ေတြက သူတို႔၏ မ်က္ႏွာထက္မွာ အလံနက္ကို တစ္၀က္စီလြင့္ထူၾကလိမ့္မည္။ ငါ့ရင္အံုသည္ ေတာင္ကုန္းကမူမဟုတ္။ သို႔ေသာ္ ထိုအလံက ငါ့ရင္အံုမွာ စိုက္ၿပီး ပ်ံလိမ့္မည္။ ေသခ်ာေနခဲ့ၿပီ။
+ တိမ္ခက္တို႔သည္ မလွပ၊ ေဆာက္ခ်က္လြန္ထားေသာ ပန္းပုရုပ္ကို အျပာေရာင္ေသြးေတြစိုသည္။ ဖရိုဖရဲႏွင့္ ေကာင္းကင္မွာ က်ကြဲသည္။ ငါေျပာခ်င္ေသာ စကားတစ္ခြန္းရွိ၏။ သို႔ေသာ္ထိုစကားသည္ ရင္ဘတ္ေဆာင့္တြန္းခံရၿပီးလဲက်သြားသည္။ ငါ . . ဘာမွ မေျပာျဖစ္ေတာ့။ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး လမ္းမွာရယ္မည္။ အက္ကြဲစြာ...။
+ ငါထူေသာ ကံ့ေကာ္ေက်ာက္တုိင္တစ္ခုရွိသည္။ ထိုေက်ာက္တုိင္သည္ အကုိင္းျဖာ၏။ အပြင့္ေ၀၏။ ငါက မခူး။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ငါ့ကို ခူးၾကၿပီ။ ေဆာင္းလက္ေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္ပင္ ငါ ဆုေတာင္းဖူးျပန္၏။ သို႔ေသာ္ ငါ့အတြက္ ပြင့္ေသာ တံခါးတို႔မရွိၾက။ ငါေမွာင္သည္။ ငါ လြမ္းသည္။ အိုဘယ့္ ခ်စ္သူရယ္... ဟု ငါျမည္တမ္း၏။ ထို႔ေနာက္ငါ့ႏႈတ္ခမ္းကိုသာ ငါကိုက္ထားရေတာ့သည္။
+ ခ်စ္သူ၏ မ်က္ေတာင္နက္သည္ ငါ့အေတြးေတြကို အုပ္စိုးေသာ မိုးဓားတစ္လက္ျဖစ္၏။ ငါ... အခါခါရိုက်ဳိးရင္း ေပ်ာ္ေမြ႔ခဲ့ဖူးသည္။ ခုအခါငါ့ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္ မီးေလာင္၏။ ေမွာ္ပညာေျမာက္ေသာ မ်က္ရည္အစက္စက္တို႔က ေကာင္းကင္အထပ္ထပ္ျဖင့္ ငါ့ကိုရြာသည္။ မီးၿငိမ္း၏။ သို႔ေသာ္ငါကားမၿငိမ္းေတာ့ေခ်။

+ ေလဆန္ေတြတိုး၏။ ၿဂဳိဟ္ေတြအုပ္စုလုိက္ ေၾကြ၏။ ေရႊဖိနပ္မွာ အစိမ္းေရာင္ၾကက္ေျခခတ္ႏွင့္ ေကာင္မေလး ငါ့ကို စေတးထားခဲ့ၿပီလား။ ငါသည္ ငါ့ဒိုင္ယာရီၾကားမွာ ျပန္ညပ္ေနေသာ ၀ါးရြက္ေျခာက္ကေလးသာ ျဖစ္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေသခံၿပီး ငါဆက္ခ်စ္သြားဦးမည္။ အို . . .ခ်စ္ . . .သူ။ ဒီခင္တန္းမွာ ခ်မ္းေျမ႔ျဖဴစင္ပါေစ။
+ သစၥာေတြ ငါဆိုမည္။ အလင္းေလ်ာ့ေျပခ်ိန္တြင္းမွာ `ႏွင္းေရ . .ႏွင္းရဲ႕´ဟု ေအာ္ပစ္လုိက္မည္။ `ရင္ကြဲသံ´ျဖစ္၍ ဗ်ပ္ေစာင္းတို႔ျဖင့္ ျခံရံသည့္တုိင္ ခ်ဳိမည္မထင္။ လူ႔သမုိင္းထဲက အက်အဆံုးနည္းနည္းနဲ႔ စစ္ရႈံးခဲ့သမွ် ငါတို႔ထက္ ကံေကာင္းၾက၏။ ငါတို႔အတူရပ္ေနၾကမည္။ သို႔ေသာ္ငါတို႔ မတူျခားနားစြာရပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္မည္။ အို . . ခ်စ္သူ . .
+ ခြဲၾကေတာ့မည္လား။ လက္တြဲမျဖဳတ္ခင္အထိေတာ့ လက္ခ်င္းၿမဲၿမဲဆုပ္ခဲ့ခ်င္သည္။ ရင္ခတ္ႏႈတ္ခမ္း အလြမ္းဆံမွ်င္တို႔လည္း ပ်ံ႕လြင့္ ...။ ထိုသို႔ျဖင့္ . .
+ ငါႏွင့္ ခ်စ္သူသည္ .. ..

ေရႊဖိနပ္မွာ အစိမ္းေရာင္ ၾကက္ေျခခတ္ႏွင့္ ေကာင္မေလးထဲမွ - တာရာမင္းေ၀

ဥကၠာပ်ံ အပုိင္းအစမ်ား

ဒီရက္ပိုင္း ဆရာတာရာမင္းေ၀ရဲ႕ စာေတြခ်ည္းပဲ တင္ေနတာ တျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ရက္လည္တဲ့ ေန႔အထိ တစ္ေန႔တစ္ခုတင္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားလို႔ပါ။ အခုဒီေန႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဥကၠာပ်ံ အပုိင္းအစမ်ားဆိုတဲ့ စာအုပ္ထဲက တခ်ဳိ႕ကို ျပန္ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမလုပ္ပါ။ `ဘာမွ မလုပ္သူသည္ သူေတာင္းစားလုပ္ရသည္´ဟူေသာ အဆိုရွိ၏။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မလုပ္ပါ။ သူေတာင္းစားလည္း မလုပ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာမွ မလုပ္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘာမွမရွိေသာ အိုးတစ္လံုးျဖစ္ခ်င္ပါသည္။ အထဲမွာ ဘာမွ ထည့္မထားခ်င္ပါ။ ထိုသို႔ျဖင့္ အမ်ားႀကီးရွိေနခ်င္ပါေတာ့သည္။

စၾကာ၀ဠာႀကီးသည္ သက္ေတာ္ရွည္၏။ သူ႔အတြက္ သူရပ္တည္ေနျခင္းမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ . . .ဟုေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရပ္ေန၏။ သို႔ေသာ္...ရပ္ေနျခင္းသာျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္လည္း မဟုတ္။ မည္သူ႔အတြက္မွလည္း မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ေရာ...သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ ရွည္မည္ေလာ။

ကၽြန္ေတာ္ ေရလိုစီးခဲ့ပါသည္။ အေကြ႔အေကာက္မ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းခဲ့ပါသည္။ ၾကည္လင္စြာ စီးခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္...ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာေပၚတြင္ အမႈိက္သရုိက္အခ်ဳိ႕ လည္း ပါလာႏုိင္ပါသည္။

ကဗ်ာေတြေရးမည္။ စာေတြေရးမည္။ သို႔ေသာ္ အပိုင္လည္း ယူမထားခ်င္။ ေပးလုိက္မည္။

အိပ္မက္မ်ားစြာကို ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးပါသည္။ ထိုအိပ္မက္မ်ားကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္တြယ္၍ မရပါ။ ကၽြန္ေတာ္ႀကဳိးစားဖူးပါသည္။ ဖမ္းဆုပ္ကိုင္တြယ္၍ ရဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ္ ...ထိုျဖစ္ရပ္ကပင္လွ်င္ ေနာက္ဆံုးမွာ အိပ္မက္ျဖစ္ေနပါသည္။

ေလာကီအမိုက္ေမွာင္ထဲမွ လြတ္ေျမာက္လိုၾက၏။ ခ်င့္ခ်ိန္ၾကည့္ရဦးမည္။ မည္သည့္အရာက ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသနည္း။

အခ်ိဳ႕သူမ်ားသည္ ႀကဳိးႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္တတ္၏။ အခ်ိဳပသူမ်ားက ႀကဳိးမပါဘဲ ခ်ည္ေႏွာင္တတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ခံခဲ့ရဖူးသည္။

အမွန္တရား ေခၚရာကို ကၽြန္ေတာ္သြားမည္။ (ကၽြန္ေတာ့္ကို ဇက္ႀကဳိးမတပ္ဘူးဆိုလွ်င္...)

ကၽြန္ေတာ္သည္ ေက်ာက္စိမ္းလို တခၽြင္ခၽြင္ျမည္ခ်င္သူ မဟုတ္။ ေက်ာက္ခဲလို တ၀ွီး၀ွီးလိမ့္ခ်င္သည္။ လမ္းဖယ္ေပးၾကေစလိုသည္။

တစ္ . . ႏွစ္ . .သံုး . . သူရဲေကာင္းေတြလည္း ခါးကုန္းသြားသည္။

ျမက္ပင္ကေလးမ်ား ႀကီးထားလွ်င္ သစ္ပင္နီးနီးရွိမည္ေလာ။ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာမွျပန္မေျပာေခ်။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိသမွ်အားလံုးေပ်ာက္ဆံုးသြားဖူး၏။ သတင္းစာထဲမွာ ေၾကာ္ျငာ မတည့္ျဖစ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ၿငိမ္းခ်မ္းသြားပါသည္။ ဘာမွမရွိသျဖင့္ ဘာမွလုပ္စရာမလိုေတာ့။

ကၽြန္ေတာ္က ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ မၿငိမ္းခ်မ္းေတာ့။

မည္သူ႔ကိုမဆို မည္သည့္အရာကို မဆို အျပစ္ရွာလွ်င္ ေတြ႔ႏုိင္ပါသည္။ `အဲဒီေခတ္ ကုန္သြားၿပီ´ဟု ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး ရယ္ပြဲဖြဲ႔ခဲ့ဖူး၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ `အျပစ္´မရွာေတာ့ပါ။ `အေျဖ´ကိုသာ ရွာပါေတာ့သည္။

ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ။ သို႔ေသာ္ ေအာင္ျမင္ျခင္းသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း မဟုတ္။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကသာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းျဖစ္သည္။ အေဖာ္မပါလည္း တစ္ေယာက္တည္း ရပ္တည္မည္။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမည္။

အကၤ်ီကို ေက်ာက္ျပားႏွင့္ ရုိက္ေလွ်ာ္လိုက္၏။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေရာ ဘာႏွင့္ ရုိက္ေလွ်ာ္္မည္လဲ။

သူေဌးႀကီးလက္ထဲမွ ျပားေစ့သည္လည္း သူေတာင္းစားလက္ထဲမွ ျပားေစ့ႏွင့္ တန္ဖိုးညီသည္။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဥကၠာပ်ံ အပုိင္းအစမ်ား - တာရာမင္းေ၀

SMUအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

စကၤာပူမွာ University သံုးခု ရွိတဲ့အနက္ အခုေနာက္ဆံုး Uni ျဖစ္တဲ့ Singapore Management University Seminarတစ္ခုလုပ္မယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း အဲဒီမွာ တက္ေနတဲ့ ညီငယ္ မ်ဳိးျမင့္ေမာင္ေျပာျပလို႔ သိေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့ သူေျပာျပသေလာက္ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ျမန္မာအေရအတြက္ အလြန္နည္းေသးတဲ့ အတြက္ ေက်ာင္းက ေန ဒီSeminarအတြက္ ေထာက္ပံ့ေပးတယ္လို႔သိရပါတယ္။ ျမန္မာေတြအတြက္ အဓိကျပဳလုပ္တဲ့ပြဲျဖစ္လို႔ ျမန္မာလိုပဲ ေျပာၾကမွာလို႔လဲ သူကေျပာပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္မတက္ေတာင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ေဆြမ်ဳိး၊ သူငယ္ခ်င္းထဲက တက္ခ်င္တဲ့လူေတြ ရွိရင္ သြားၿပီးနားေထာင္သင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီညဖက္ အလုပ္ရွိလို႔သြားႏုိင္မယ္ မထင္ဘူး။
ေအာက္က ပံုကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕website ကေန ယူထားတာပါ။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဧဒင္ကေခ်သည္

အိပ္မက္ - တစ္
အဲဒီညက မိုးလင္းခါနီးအထိ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။
အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့ အိပ္မက္ မက္တယ္။
အိပ္မက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က စက္၀ုိင္းႀကီးတစ္ခုကို ေတာင္ေပၚတြန္းတင္သြားတယ္။
ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ေတာင္ေအာက္ကို ျပန္လွိမ့္ခ်တယ္။
စက္၀ုိင္းႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေျပာတယ္။
“မင္းတို႔ လူဆိုတဲ့ သတၱ၀ါေတြဟာ အေတာ္ညစ္စုတ္တာပဲ”
“ဟင္ . . .ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“သူမ်ားတစ္ဖက္သားကို တြန္းတင္လုိက္၊ တြန္းခ်လိုက္နဲ႔ ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔ေတြ ည . . . ည အိပ္မေပ်ာ္တာ” တဲ့ . . .။

အိပ္မက္ - ႏွစ္
ကၽြန္ေတာ္ အရူးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔တယ္။
ေမးၾကည့္မိတယ္။
“အခ်စ္ဆိုတာကို ခင္ဗ်ားသိလား”
“သိေတာ့သိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေျပာမျပတတ္ေတာ့ဘူး”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“အဲဒါကို သိၿပီးကတည္းက ငါခုလို ရူးသြားတာပဲ”
လန္႔ႏုိးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ညဥ့္ေတာ္ေတာ္နက္ေနၿပီ။

အိပ္မက္ - သံုး
ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ခ်စ္မိေနၿပီ။
႐ုိး႐ိုးလား . .ဆန္းဆန္းလားေတာ့ မေတြးတတ္ဘူး။
ေမာင္ႏွမခ်စ္ထက္ “တစ္”ပဲပိုတာပါ။
ေအာက္ပါအတုိင္းေပါ့။
၅၂၈+၁

အိပ္မက္ - ေလး
“တစ္ေနရာမွာေတာ့ မွားေနၿပီ”
ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလိုေျပာေတာ့ ကမၻာေစာင့္ဘုိးဘုိးႀကီးက ၿပံဳးတယ္။
“တစ္ေနရာမွားတယ္ဆိုေတာ့ က်န္တဲ့ေနရာေတြက မွန္တယ္ေပါ့”
“အင္း”
“အဲဒါဆို .မွန္တဲ့ေနရာေတြကို မွန္ေၾကာင္း ေသခ်ာေအာင္ စစ္ေဆးလုိက္ေပါ့...မွားတဲ့ေနရာက ထင္ရွားလာလိမ့္မယ္”
ကမၻာေစာင့္ဘုိးဘုိးႀကီး ျပန္သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က်န္ရစ္တယ္။
မွန္တာေတြကို မွန္ေၾကာင္း ေသခ်ာေအာင္စစ္တယ္။
ေတြ႔ၿပီ။
ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ..မွားတာက ကၽြန္ေတာ္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။
“ေတာ္ၿပီ”

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဧဒင္ကေခ်သည္ - တာရာမင္းေ၀

ကိုစိုးသူႏွင့္ ေကာလဟာလ

ကိုစိုးသူရဲ႕ မိတ္ေဆြတစ္ဦးက ကၽြန္ေတာ့္ဆီ အီးေမးလ္ပို႔လာတဲ့ သတင္းေလးကို ဘေလာ့ခ္မွာတင္ေပးလုိက္ပါတယ္။

“Minneapolis တံတား accident မွာ ကိုစုိးသူႏွင့္ သူ၏ ကား ပါသြားတယ္ ဆိုတာ ေကာလာဟလသက္သက္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကိုစိုးသူ ႏွင့္တကြ မိသားစုအားလံုး က်န္းမာစြာ ေနထိုင္လွ်က္ ရွိေၾကာင္း ႏွင့္ စိတ္ပူၾကသူမ်ား အားလံုးကို ကိုစိုးသူ က ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း သူ႕ ကိုယ္စား ေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။”

သူ႔အလင္းတို႔ကို ရုတ္သိမ္းလွ်က္

အလင္းေရာင္ ၀တ္စံုသစ္ျဖင့္ လာခဲ့သူသည္ သူ႔အလင္းတို႔ကို ရုတ္သိမ္းလ်က္ ကမၻာေျမမွ ျပန္လည္ ထြက္ခြာေလၿပီ။
တာရာမင္းေ၀
၅.၈.၂၀၀၇(တနဂၤေႏြေန႔)တြင္ ကြယ္လြန္သည္။

တာရာမင္းေ၀ဓါတ္ပံုမ်ားႏွင့္ သူေရးခဲ့ေတြ ကဗ်ာ၊ စာမ်ားကို တာရာမင္းေ၀ အမွတ္တရ ဘေလာ့ခ္တြင္ သြားေရာက္ဖတ္ရႈ ႏုိင္ပါသည္။
ဓါတ္ပံုမ်ားကို ပို႔ေပးခဲ့ေသာ ကိုေနလင္းႏွင့္ အသံုးျပဳခြင့္ေပးခဲ့ေသာ ကိုေအာင္ဒင္ကို အထူးေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေႏြယဥ္စြန္းတန္း

အၾကည့္မ်ား

`ဟိုးအေရွ႕မွာ မီးေရာင္´
ပထမလူ။ ။ `မီးေရာင္ဆီေရာက္မွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၾကည့္ရဦးမယ္´
ဒုတိယလူ။ ။ `ပတ္၀န္းက်င္ႀကီးကို အရင္ၾကည့္ပစ္လုိက္မယ္ဗ်ာ´
တတိယလူ။ ။ (အတန္ၾကာသည္အထိ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးမွ) `ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မီးအိမ္ထြန္းသူကို အရင္ၾကည့္မယ္ဗ်ာ´


အနိမ့္အျမင့္

`ဟာ...ၾကည့္စမ္း၊ ကမ္းပါးစြန္းက သစ္ပင္ႀကီးဟာ မုိးထိေအာင္ ျမင့္တက္သြားပါလား´
ေလသံ တဟူးဟူးၾကားမွာပဲ၊ အေဖာ္ျဖစ္သူ ျပန္လည္ေျဖၾကား၏။
`သစ္ပင္က ျမင့္တက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး၊ က်ဳပ္တို႔က ေခ်ာက္ထဲက်ေနတာဗ်´


စာေမးပြဲ

`မေျဖဘူးလား´
`ဟုတ္ကဲ့´
`မရဘူးလား´
`ဟုတ္ကဲ့´
ဆရာမေလး လွည့္ထြက္သြား၏။ ကၽြန္ေတာ္ မေျဖႏုိင္ေသာ စာေမးပြဲျဖစ္ပါသည္။ ရုိးသားေက်နပ္စြာ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ေသာ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်နပ္ပါသည္။
ရႈံးနိမ့္ခဲ့ရသည့္ စာေမးပြဲျဖစ္သည့္တုိင္ . . .
ေျဖဆိုသူ ကုလားထုိင္မွာ . . .
ကၽြန္ေတာ္ ဘုရင္ထုိင္ ထုိင္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။


ဖိတ္စာ

`သူ႔အိတ္ကပ္ထဲမွာ ေငြအမ်ားႀကီး ပါပါတယ္´
`အဲဒါကို မသိခ်င္ဘူး။ သူ႔ အိတ္ကပ္ရဲ႕ ေနာက္မွာ ရင္ဘတ္တစ္ခုပါလား´
`ပါပါတယ္´
`ရင္ဘတ္ထဲမွာ ႏွလံုးသား လွလွတစ္ပြင့္ ပါလား´
ေျဖသံ ျပန္မၾကားရ၊ ေမးသူက ဆက္ေျပာလုိက္သည္။
`အဲဒါပါရင္ ၀င္ခဲ့လို႔ရပါတယ္။´


ရိကၡာ

လျပည့္ည ျဖစ္၏။
လမင္းႀကီးက ေကာင္းကင္မွာ ရႊန္းရႊန္း၀င့္၀င့္ သာသည္။
`ၾကည့္စမ္း၊ လမင္းႀကီးက ဗိုက္ႀကီး ေဖာင္းလို႔´
ေခြးပိန္ကေလးကို ေပြ႔ဖက္ကာသူေတာင္းစားက ဆက္ေျပာ၏။
`ဘာမွ အားမငယ္နဲ႔ သိလား . . .၊ လမင္းႀကီးေတာင္ တစ္လတစ္ခါပဲ ဗိုက္၀ေအာင္ စားရတယ္´

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေႏြယဥ္စြန္းတန္း - တာရာမင္းေ၀

မိုးေခါင္ေပမယ့္ ဗံုသံေတြစဲသြားၿပီ

Singapore Polyမွာ ျမန္မာေက်ာင္းသားေလးေတြ ဦးစီးၿပီး လုပ္တဲ့ Showသြားၾကည့္ေနတုန္း ညီမငယ္ဒီမိုက smsပို႔လာပါတယ္။ တာရာမင္းေ၀ ဆံုးၿပီတဲ့။ ၾကားၾကားခ်င္း အဲဒါေကာလဟာလ ျဖစ္ပါေစ။ ေကာလဟာလျဖစ္ပါေစ ဆိုၿပီးဆုေတာင္းေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္း မျပည့္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုခံစားမႈမ်ဳိးကို ေဆြမင္း(ဓႏုျဖဴ)နဲ႔ ကာတြန္းေမာင္၀ဏၰတို႔ကြယ္လြန္သြားတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက တစ္ခါခံစားဖူးပါတယ္။

မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္သံလြင္အိပ္မက္မွာ ပထမဆံုးေရးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးဟာ တာရာမင္းေ၀ အေၾကာင္းျဖစ္သလို ဒီဘေလာခ့္ရဲ႕ ပထမဆံုးပိုစ့္ဟာလည္း တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ စကားလံုးေတြပါပဲ။ အခုေတာ့ ဘယ္သူမွ မလြန္ဆန္ႏုိင္တဲ့ ေသျခင္းတရားကို တာရာမင္းေ၀တစ္ေယာက္ ရင္ဆုိင္လုိက္ရပါၿပီ။ လူသာေသၿပီး နာမည္ေသမွာ မဟုတ္တဲ့ တာရာမင္းေ၀ဆိုတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်ာက္ထြင္းရာဇ၀င္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရင္ထဲမွာ အၿမဲရွိေနမွာပါ။ ဆရာတာရာမင္းေ၀ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ။

မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ့ဗံုသံကဗ်ာ စာအုပ္မွ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

`ဒုိင္ယာရီရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာ´

ႏွင္းစက္လက္တြဲခိုေနတဲ့
စံပယ္အိုေလးေရ . . .
ဒီ လကြယ္ညမွာပဲ
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြကို
ျဖည္ခ်လုိက္ပါေတာ့။

တခ်ဳိ႔လူေတြက
ဘ၀မွာ ၾကယ္ေတြေႀကြက်ခဲ့သတဲ့
ၿငိမ္သက္စြာ ခရီးႏွင္ၾကဦးေပါ့ကြယ္
ကိုယ့္မွာက . . .
ေနေတြ လေတြေတာင္ ေႀကြက်ခဲ့ဖူးပါတယ္။

``သြားေတာ့မယ္ေနာ္ . . .
ကံႀကံဳရင္ ျပန္ဆံုၾကဦးမွာေပါ့´´လို႔
ကံမေကာင္းသူတို႔ရဲ႕
မႈိုင္းညဳိ႕ေသာလမ္းခြဲ
ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ အၿပဳိင္းအရုိင္းလြင့္ႀကဲေနတယ္။

(ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အျပစ္ပါပဲ)
ေလရုိင္းေတြ ၀ုိင္း၀န္းကိုက္ခဲၾကတဲ့
မီးလွ်ံစတစ္ခုလို ျပာညဳိယိမ္းထုိး
ျပကၡဒိန္မွာေတာ့
နက္ဖန္ခါဟာ နာမည္ဆိုးမရွိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ . . .
လြမ္းဆြတ္ေနသူတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အိပ္မက္မ်ား
ႏွင္းဆီေခၽြရထားမွာ
စူးစူး၀ါး၀ါး ဥၾသဆြဲပစ္လုိက္တယ္။

ဒီည . . .
ေနာက္ည . . .
ဘယ္လိုမွ နိဂံုးခ်ဳပ္မရပါဘူး
ဘီလူးဖမ္းသလို ၾကမ္းတဲ့လကၤာ
ငွက္ဆိုးေတြအိပ္မွ
တိတ္တဆိတ္ ကိုယ္ေရးလုိက္ပါတယ္။

``ေပ်ာ္ခြင့္မပိုင္ေသာ
ဒုိင္ယာရီ၏ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာထက္၌´´
နတ္သူရူးေတြ ႀကဲပက္တဲ့
ေကာင္းကင္ဘံုက အက္ဆစ္တစ္စက္လို
ရွအက္ေၾကကြဲ ရွ - -အက္ - -ေၾက - -ကြဲ . . .
မင္နီေတြနဲ႔ `ရဲ´လို႔ေပါ့ကြယ္။ ။

တာရာမင္းေ၀

SPmyanmar ရိုးရာကပြဲ

ဒီပံုေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ SP Myanmar Traditional Showမွာ ရုိက္ထားတဲ့ ပံုေတြပါ။ Exposureကို သိပ္စိတ္တုိင္းမက်လွေပမယ့္ ဒါပဲ ရွိလို႔ ဒါပဲ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ျမန္မာဘေလာ့ခ္ကာေတြလည္းျဖစ္ ဒီပြဲရဲ႕ Organizerေတြလည္းျဖစ္တဲ့ ေ၀ယံလင္း၊ ေမာင္သန္႔ဇင္နဲ႔ MCလုပ္သြားတဲ့ ေ၀ၿဖဳိးေက်ာ္တို႔ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို အၿမဲဂုဏ္ယူေနမွာပါ။

အဲဒီပြဲအေၾကာင္း ဖတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီမွာ သြားဖတ္ပါ။

ဆက္တုိက္ၾကည့့္ျဖစ္တဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြ

လြန္ခဲ့တဲ့အပတ္ေလာက္က နည္းနည္းအားတာနဲ႔ ၾကည့္ခ်င္ၿပီး မၾကည့္ရေသးတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြ အကုန္ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကည့္ ပစ္လုိက္တယ္။

ပထမဆံုး ၾကည့္ျဖစ္တာကေတာ့ Transformersပါ။ အရင္တုန္းက ဂ်ပန္ကာတြန္းကို ဇာတ္လမ္းဆင္ၿပီး ျပန္ရုိက္ထားတာလို႔ စလံုးသူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာပါတယ္။ တြပ္ပီတို႔ သမိန္ေပါသြပ္တို႔ ေမာင္စူပါ၊ ဒီလံုးတို႔နဲ႔ ႀကီးပ်င္းလာခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အခုမွပဲ ၾကားဖူးၾကည့္ဖူးတာပါ။ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ထက္ကို Effectေတြ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ကားေတြကေန စက္ရုပ္ႀကီးေတြအျဖစ္ ၀ုန္းကနဲေျပာင္းသြားလိုက္၊ ေလယာဥ္ပ်ံကေန ၀ုန္းကနဲေျပာင္းသြားလုိက္နဲ႔ တကယ့္ကို သဲထိတ္ရင္ဖိုပါပဲ။ အက္ရွင္ႀကီးသက္သက္ မဟုတ္ပဲ ဟာသေလးပါ ထည့္ေပးထားတဲ့ ဒီရုပ္ရွင္ကို ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ 3.5stars ေပးလုိက္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ကားကေတာ့ Die Hard 4။ မင္းသားႀကီး ဘရုစ္၀ီလီဟာ အသက္ႀကီးေနေပမယ့္ သန္တုန္းမာတုန္း ဖ်က္လတ္တုန္းပါဆိုတာကို ဒီဇာတ္ကားမွာ သက္ေသျပသြားပါတယ္။ အရင္ die hardေတြထဲက တစ္ကားပဲ ၾကည့္ဖူးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္၊ ဒီနံပါတ္ ၄ကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကဳိက္သြားပါတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း ရုိက္ခ်က္ေတြ အရမ္းေကာင္းၿပီး Action အျပည့္ပါတဲ့ ဇာတ္ကားပါ။ အႀကဳိက္ဆံုးအခန္းကေတာ့ မိုးေပၚက ဟယ္ရီေကာ္ပတာကို ေအာက္ကေန ကားနဲ႔ တုိက္ၿပီး ဖ်က္ဆီးပစ္တဲ့အခန္းပါပဲ။ (ယုတၱိရွိတာမရွိတာကို ရုပ္ရွင္ၾကည့္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္ေတာ့မွမစဥ္းစားပါဘူး၊ ပိုက္ဆံေပးၾကည့္ရတဲ့ ရုပ္ရွင္ေလး အရသာပ်က္သြားမွာ စိုးလို႔ပါ)။ Die Hard 4ကေတာ့ ၾကယ္ေလးလံုးပါ။

ေနာက္ဆံုးကားကေတာ့ အသက္တျဖည္းျဖည္းႀကီး လာၿပီျဖစ္တဲ့Harry Potterပါပဲ။ ဒီကားမွာ တျခားကားေတြထက္ ေမွာ္ပညာ သုံးၿပီးခ်တဲ့ အခန္းေတြ ပါတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဟယ္ရီေပၚတာလည္း အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ အနမ္းခန္းေလးတခန္းကလည္း ပါလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကားတာေတာ့ အဲဒီ အခန္းကို ဒါရုိက္တာ စိတ္တုိင္းမက်လို႔ ၁၇ခါျပန္ရုိက္ရတယ္ ဆိုပဲ။ (အင္း ဒီေကာင္ေတာ့ ပညာသက္သက္ ျပတာေနမွာလို႔ ဟာသဆန္ဆန္ ေတြးမိတယ္။ အင္း . . . ကၽြန္ေတာ္သာဆို အခါ၃၀ေလာက္ ျပန္ရုိက္ျဖစ္မယ္နဲ႔ တူတယ္။ :P ) ေနာက္ဆံုးၿပီးခါနီးမွာ ပညာၿပိဳင္တဲ့ အခန္းဟာဆိုရင္ တရုတ္သိုင္းကားလား ဟယ္ရီေပၚတာလား ေတာင္ထင္မွတ္မွားရ ေလာက္ေအာင္ ေမွာ္ပညာေတြ ထုတ္ျပၾကပါတယ္။ ႀကဳိက္ေတာ့ႀကဳိက္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ 3.5 starsပဲ ေပးပါတယ္။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စာအုပ္ဖတ္ရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဇာတ္လမ္း၊ အထူးသျဖင့္ ဇာတ္သိမ္းကို လာေျပာျပတဲ့သူကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းမုန္းပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ေရးတဲ့အခါမွာလည္း အရသာပ်က္သြားေစမယ့္ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ဳိးကို တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေရွာင္တယ္။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနတုန္း ဇာတ္သိမ္းလာေျပာျပရင္ ၾကည့္ေနတာကို ခ်က္ခ်င္းရပ္ၿပီး ထထြက္သြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို သိသြားမွာ အရမ္းေၾကာက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အခုေလာေလာဆယ္ USမွာ ေလးႏွစ္ေလာက္ ဆက္တုိက္ျပေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းရွည္ Seriesေတြကို တစ္ကားၿပီး တစ္ကား ဇိမ္ခံၿပီး စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ၾကည့္ေနမိပါတယ္။