သီတင္းကၽြတ္ ေရာက္တုိင္း ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ဒီအက္ေဆးကို ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္မရေတာ့မယ့္အခ်ိန္ေတြကို လြမ္းၿပီး ျပန္ရေအာင္လုပ္လို႔ ရေသးတယ္ အခ်ိန္ေတြကို လွမ္းေမွ်ာ္မိတယ္။ နည္းနည္း ပုဂၢလိက ဆန္ဆန္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ တျခားလူေတြလည္း ဖတ္လို႔ေတာ့ အဆင္ေျပေလာက္မယ္ထင္ပါတယ္။ စကားမစပ္ အဲဒီအဖြားစိန္တို႔ အိမ္ေလးကို ဖ်က္ၿပီး အသစ္ၾကေတာ့မယ္ၾကားေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တုန္းက ဦးေလးက ကြန္ဒိုေပၚမွာ ဆိုေတာ့ အဖြားလည္း ဦးေလးနဲ႔ တူတူေနတာေပါ့။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီတစ္ေခါက္ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္လို႔ အဲဒီအိမ္ကေလး မဖ်က္ရေသးရင္ ခဏျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ျပန္သြားလည္ခ်င္ပါေသးတယ္။
အဖြားစိန္တို႔အိမ္
အလုပ္က ျပန္ေရာက္၍ အိမ္ခန္းတံခါးကို ဖြင့္လုိက္ေသာအခါ ေမွာင္မဲေနေသာ
ဧည့္ခန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆီးႀကဳိေနသည္။ ဗုိက္ထဲ နည္းနည္းဆာသလို
ရွိတာေၾကာင့္ ထမင္းစားပြဲေပၚမွ အုပ္ေဆာင္းကို ဖြင့္လိုက္ေသာအခါ အရင္ေန႔က
က်န္ေသာ ဟင္းခြက္၏ ခ်ဥ္စုတ္စုတ္အနံ႔မွာ ႏွာေခါင္းထဲသို႔ အလံုးအရင္း
၀င္ေရာက္လာ၏။ ဆာေနေသာ ဗိုက္ပင္ စိတ္ကုန္သြားခ်င္သည္။ ထံုးစံအတုိင္း
မီးဖိုေခ်ာင္အတြင္းရွိ ဗီရုိထဲမွ အေၾကာ္စံုပုလင္းကို ယူကာ လက္၀ါးေပၚသို႔
အေၾကာ္အနည္းငယ္ ေမွာက္ခ်လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ပါးစပ္ထဲသို႔ ထုိအေၾကာ္မ်ားကို
ပစ္သြင္းလုိက္ၿပီး ေရတစ္ခြက္ ေမာ့ခ်လုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္တြင္
အိပ္ခန္းသံုးခန္းရွိကာ တစ္ခန္းတြင္ ညီညီတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံေနၿပီး
ေနာက္တစ္ခန္းတြင္ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္မ ေနၾကသည္။ ထံုးစံအတုိင္း တစ္အိမ္လံုး
တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္လို႔ေပါ့။ စကၤာပူႏုိင္ငံတြင္ ၁၀စုႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္
ေနလာခဲ့သည့္ သက္တမ္း တေလွ်ာက္ အိမ္ေပါင္း ၇အိမ္ခန္႔ ေျပာင္းခဲ့ၿပီး
လူေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ တူတူေနခဲ့ဖူးၿပီ။ ယခုအိမ္တြင္ေတာ့
ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား စုေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ စေန၊ တနဂၤေႏြလို
အားလပ္ရက္မ်ားတြင္ အားလံုးစု၍ မုန္႔လုပ္စားျခင္း၊ စု၍ အေပ်ာ္တမ္း
ကစားၾကျခင္းမ်ား ရွိေသာ္လည္း ေန႔ဆုိင္း၊ ညဆုိင္းျဖင့္ အလုပ္လုပ္ရေသာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖုိ႔ေတာ့ သိပ္မထူးျခားေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္
ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္မွာ စေန၊ တနဂၤေႏြ သာမကပဲ အစိုးရရုံးပိတ္ရက္မ်ားပါ
အလုပ္လုပ္ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
အခန္းထဲသို႔ ေရာက္ေသာအခါ တစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ႏွစ္လံုးအနက္ တစ္လံုးေပၚတြင္ ကိုငယ္က အိပ္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ကုတင္ေပၚတြင္ေတာ့ မနက္က အလုပ္မသြားခင္ ရုတ္ထားခဲ့ေသာ အ၀တ္တစ္ပံုက ဆီးႀကဳိလို႔ ေန၏။ ဟင္း . . . ကနဲ သက္ျပင္းပူကို ခ်လုိက္ၿပီး ေရမုိးခ်ဳိး အ၀တ္ေတြ ေခါက္သိမ္းၿပီး အိပ္ယာေပၚေရာက္ေသာအခ်ိန္တြင္ ည၁၂နာရီထုိးရန္ ၅မိနစ္သာလိုေတာ့သည္။ မနက္၆နာရီ ထၿပီးအလုပ္သြားရန္ ရွိေသာေၾကာင့္ ဒီညကို ကၽြန္ေတာ္အိပ္မွ ျဖစ္မည္။ အိပ္ခါနီးေခါင္းရင္းရွိ ျပတင္းေပါက္မွ လွမ္းၾကည့္ေသာအခါ ၀ုိင္းစက္လွပေသာ လမင္းႀကီးကို တိမ္ရိပ္မ်ားဖုံးလႊမ္းေနသည္ကို ေတြ႔ရေတာ့မွ ဒီေန႔ သတင္းကၽြတ္လျပည့္ညမွန္း သတိရမိသည္။ ထုိလေရာင္က ေခါင္းရင္းတြင္ ေထာင္ထားေသာ အဖုိးႏွင့္ ဖြားစိန္တို႔၏ ဓါတ္ပံုေပၚကို က်ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း အေတြးစမ်ားစြာတို႔သည္ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္ခန္႔ကို အေျပးေလး ေရာက္သြားမိျပန္သည္။
ဖြားစိန္တို႔အိမ္လို႔ ေျပာလုိက္သည္ႏွင့္ ၿခံ၀န္းခပ္က်ယ္က်ယ္ အိမ္ငယ္ေလး၏ ေနာက္ေဖးတြင္ စမ္းေခ်ာင္းကေလး တစ္ခုရွိကာ ၀ါးတံတားေလးထုိးထားမည္။ စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲတြင္ ငါးကေလးမ်ားက ကူးလူးသြားလာေနၾကၿပီး ၿခံ၀န္းတြင္းရွိ အုပ္ဆုိင္းဆုိင္းသစ္ပင္မ်ားေပၚမွ ငွက္ကေလးမ်ား၏ က်လိက်လိ ေတးသံမွာ နား၀င္ခ်ဳိလွသည္ ဟု ေျပာလို႔ ရေသာ ၀တၱဳထဲမွ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ အိမ္မဟုတ္ေပ။ ဖြားစိန္တို႔ အိမ္မွာ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕လယ္ႏွင့္ အနီးဆံုး ဗုိလ္တစ္ေထာင္ၿမဳိ႕နယ္မွ တုိက္ခန္း တစ္ခန္းသာျဖစ္ေလသည္။ လမ္းထိပ္တြင္ ေစ်းရွိေသာေၾကာင့္ ကားသြားကားလာႏွင့္ လူသြားလူလာအလြန္မ်ားေသာ လမ္းတစ္လမ္းျဖစ္၏။ တိတိက်က်ေျပာရလွ်င္ လမ္းတစ္ဖက္၏ ထိပ္တြင္ ဗိုလ္ကေလးေစ်းရွိၿပီး လမ္းတစ္ဖက္ထိပ္ ကားလမ္းကူးလိုက္လွ်င္ ၀န္ႀကီးမ်ားရုံး(ယခင္ အတြင္း၀န္ရုံး) ရွိေလသည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထုိတုိက္ခန္းေလးတြင္ ေလးတန္း ေက်ာင္းသားဘ၀မွ စကၤာပူသို႔ မထြက္လာခင္အခ်ိန္အထိ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေနလာခဲ့ပါသည္။ အစိုးရ၀န္ထမ္းျဖစ္ေသာ အေဖ၊အေမတို႔သည္ ရံုးမွ ေပးထားေသာ အိမ္ကေလးတြင္ ညီမေလးႏွင့္ တူတူေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္တ ို႔ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဗုိလ္တစ္ေထာင္ ၆ (ယခင္ စိန္ေပါလ္)တြင္ ေက်ာင္းတက္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းႏွင့္ နီးေသာ အဖုိးအဖြားအိမ္တြင္ ေနခဲ့ၾကသည္။
အိမ္ေရွ႕၀ရန္တာမွ ထြက္ၾကည့္လွ်င္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား က်ဆံုးခဲ့ေသာ ၀န္ႀကီးမ်ားရုံးကို လွမ္းျမင္ႏုိင္မည္ျဖစ္ၿပီး
အိမ္မေပ်ာ္ေသာ ညမ်ားတြင္ ထုိ၀န္ႀကီးမ်ားရုံးကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရွိစဥ္က ဘယ္အခန္းတြင္ ရုံးထုိင္ခဲ့သလဲ၊ ဘယ္အခန္းတြင္ အစည္းအေ၀းလုပ္ခဲ့သလဲ စသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ေပါက္ေပါက္ရွာရွာေတြးေနမိတတ္သည္။
အခန္းထဲသို႔ ေရာက္ေသာအခါ တစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ႏွစ္လံုးအနက္ တစ္လံုးေပၚတြင္ ကိုငယ္က အိပ္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ကုတင္ေပၚတြင္ေတာ့ မနက္က အလုပ္မသြားခင္ ရုတ္ထားခဲ့ေသာ အ၀တ္တစ္ပံုက ဆီးႀကဳိလို႔ ေန၏။ ဟင္း . . . ကနဲ သက္ျပင္းပူကို ခ်လုိက္ၿပီး ေရမုိးခ်ဳိး အ၀တ္ေတြ ေခါက္သိမ္းၿပီး အိပ္ယာေပၚေရာက္ေသာအခ်ိန္တြင္ ည၁၂နာရီထုိးရန္ ၅မိနစ္သာလိုေတာ့သည္။ မနက္၆နာရီ ထၿပီးအလုပ္သြားရန္ ရွိေသာေၾကာင့္ ဒီညကို ကၽြန္ေတာ္အိပ္မွ ျဖစ္မည္။ အိပ္ခါနီးေခါင္းရင္းရွိ ျပတင္းေပါက္မွ လွမ္းၾကည့္ေသာအခါ ၀ုိင္းစက္လွပေသာ လမင္းႀကီးကို တိမ္ရိပ္မ်ားဖုံးလႊမ္းေနသည္ကို ေတြ႔ရေတာ့မွ ဒီေန႔ သတင္းကၽြတ္လျပည့္ညမွန္း သတိရမိသည္။ ထုိလေရာင္က ေခါင္းရင္းတြင္ ေထာင္ထားေသာ အဖုိးႏွင့္ ဖြားစိန္တို႔၏ ဓါတ္ပံုေပၚကို က်ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း အေတြးစမ်ားစြာတို႔သည္ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္ခန္႔ကို အေျပးေလး ေရာက္သြားမိျပန္သည္။
ဖြားစိန္တို႔အိမ္လို႔ ေျပာလုိက္သည္ႏွင့္ ၿခံ၀န္းခပ္က်ယ္က်ယ္ အိမ္ငယ္ေလး၏ ေနာက္ေဖးတြင္ စမ္းေခ်ာင္းကေလး တစ္ခုရွိကာ ၀ါးတံတားေလးထုိးထားမည္။ စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲတြင္ ငါးကေလးမ်ားက ကူးလူးသြားလာေနၾကၿပီး ၿခံ၀န္းတြင္းရွိ အုပ္ဆုိင္းဆုိင္းသစ္ပင္မ်ားေပၚမွ ငွက္ကေလးမ်ား၏ က်လိက်လိ ေတးသံမွာ နား၀င္ခ်ဳိလွသည္ ဟု ေျပာလို႔ ရေသာ ၀တၱဳထဲမွ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ အိမ္မဟုတ္ေပ။ ဖြားစိန္တို႔ အိမ္မွာ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕လယ္ႏွင့္ အနီးဆံုး ဗုိလ္တစ္ေထာင္ၿမဳိ႕နယ္မွ တုိက္ခန္း တစ္ခန္းသာျဖစ္ေလသည္။ လမ္းထိပ္တြင္ ေစ်းရွိေသာေၾကာင့္ ကားသြားကားလာႏွင့္ လူသြားလူလာအလြန္မ်ားေသာ လမ္းတစ္လမ္းျဖစ္၏။ တိတိက်က်ေျပာရလွ်င္ လမ္းတစ္ဖက္၏ ထိပ္တြင္ ဗိုလ္ကေလးေစ်းရွိၿပီး လမ္းတစ္ဖက္ထိပ္ ကားလမ္းကူးလိုက္လွ်င္ ၀န္ႀကီးမ်ားရုံး(ယခင္ အတြင္း၀န္ရုံး) ရွိေလသည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထုိတုိက္ခန္းေလးတြင္ ေလးတန္း ေက်ာင္းသားဘ၀မွ စကၤာပူသို႔ မထြက္လာခင္အခ်ိန္အထိ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေနလာခဲ့ပါသည္။ အစိုးရ၀န္ထမ္းျဖစ္ေသာ အေဖ၊အေမတို႔သည္ ရံုးမွ ေပးထားေသာ အိမ္ကေလးတြင္ ညီမေလးႏွင့္ တူတူေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္တ ို႔ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဗုိလ္တစ္ေထာင္ ၆ (ယခင္ စိန္ေပါလ္)တြင္ ေက်ာင္းတက္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းႏွင့္ နီးေသာ အဖုိးအဖြားအိမ္တြင္ ေနခဲ့ၾကသည္။
အိမ္ေရွ႕၀ရန္တာမွ ထြက္ၾကည့္လွ်င္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား က်ဆံုးခဲ့ေသာ ၀န္ႀကီးမ်ားရုံးကို လွမ္းျမင္ႏုိင္မည္ျဖစ္ၿပီး
အိမ္မေပ်ာ္ေသာ ညမ်ားတြင္ ထုိ၀န္ႀကီးမ်ားရုံးကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရွိစဥ္က ဘယ္အခန္းတြင္ ရုံးထုိင္ခဲ့သလဲ၊ ဘယ္အခန္းတြင္ အစည္းအေ၀းလုပ္ခဲ့သလဲ စသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ေပါက္ေပါက္ရွာရွာေတြးေနမိတတ္သည္။
အျပည့္အစံုကို သံလြင္အိပ္မက္မွာ ဖတ္ပါ။ :P
