မိုးေခါင္ေပမယ့္ ဗံုသံေတြစဲသြားၿပီ

Singapore Polyမွာ ျမန္မာေက်ာင္းသားေလးေတြ ဦးစီးၿပီး လုပ္တဲ့ Showသြားၾကည့္ေနတုန္း ညီမငယ္ဒီမိုက smsပို႔လာပါတယ္။ တာရာမင္းေ၀ ဆံုးၿပီတဲ့။ ၾကားၾကားခ်င္း အဲဒါေကာလဟာလ ျဖစ္ပါေစ။ ေကာလဟာလျဖစ္ပါေစ ဆိုၿပီးဆုေတာင္းေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္း မျပည့္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုခံစားမႈမ်ဳိးကို ေဆြမင္း(ဓႏုျဖဴ)နဲ႔ ကာတြန္းေမာင္၀ဏၰတို႔ကြယ္လြန္သြားတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက တစ္ခါခံစားဖူးပါတယ္။

မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္သံလြင္အိပ္မက္မွာ ပထမဆံုးေရးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးဟာ တာရာမင္းေ၀ အေၾကာင္းျဖစ္သလို ဒီဘေလာခ့္ရဲ႕ ပထမဆံုးပိုစ့္ဟာလည္း တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ စကားလံုးေတြပါပဲ။ အခုေတာ့ ဘယ္သူမွ မလြန္ဆန္ႏုိင္တဲ့ ေသျခင္းတရားကို တာရာမင္းေ၀တစ္ေယာက္ ရင္ဆုိင္လုိက္ရပါၿပီ။ လူသာေသၿပီး နာမည္ေသမွာ မဟုတ္တဲ့ တာရာမင္းေ၀ဆိုတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်ာက္ထြင္းရာဇ၀င္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရင္ထဲမွာ အၿမဲရွိေနမွာပါ။ ဆရာတာရာမင္းေ၀ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ။

မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ့ဗံုသံကဗ်ာ စာအုပ္မွ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

`ဒုိင္ယာရီရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာ´

ႏွင္းစက္လက္တြဲခိုေနတဲ့
စံပယ္အိုေလးေရ . . .
ဒီ လကြယ္ညမွာပဲ
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြကို
ျဖည္ခ်လုိက္ပါေတာ့။

တခ်ဳိ႔လူေတြက
ဘ၀မွာ ၾကယ္ေတြေႀကြက်ခဲ့သတဲ့
ၿငိမ္သက္စြာ ခရီးႏွင္ၾကဦးေပါ့ကြယ္
ကိုယ့္မွာက . . .
ေနေတြ လေတြေတာင္ ေႀကြက်ခဲ့ဖူးပါတယ္။

``သြားေတာ့မယ္ေနာ္ . . .
ကံႀကံဳရင္ ျပန္ဆံုၾကဦးမွာေပါ့´´လို႔
ကံမေကာင္းသူတို႔ရဲ႕
မႈိုင္းညဳိ႕ေသာလမ္းခြဲ
ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ အၿပဳိင္းအရုိင္းလြင့္ႀကဲေနတယ္။

(ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အျပစ္ပါပဲ)
ေလရုိင္းေတြ ၀ုိင္း၀န္းကိုက္ခဲၾကတဲ့
မီးလွ်ံစတစ္ခုလို ျပာညဳိယိမ္းထုိး
ျပကၡဒိန္မွာေတာ့
နက္ဖန္ခါဟာ နာမည္ဆိုးမရွိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ . . .
လြမ္းဆြတ္ေနသူတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အိပ္မက္မ်ား
ႏွင္းဆီေခၽြရထားမွာ
စူးစူး၀ါး၀ါး ဥၾသဆြဲပစ္လုိက္တယ္။

ဒီည . . .
ေနာက္ည . . .
ဘယ္လိုမွ နိဂံုးခ်ဳပ္မရပါဘူး
ဘီလူးဖမ္းသလို ၾကမ္းတဲ့လကၤာ
ငွက္ဆိုးေတြအိပ္မွ
တိတ္တဆိတ္ ကိုယ္ေရးလုိက္ပါတယ္။

``ေပ်ာ္ခြင့္မပိုင္ေသာ
ဒုိင္ယာရီ၏ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာထက္၌´´
နတ္သူရူးေတြ ႀကဲပက္တဲ့
ေကာင္းကင္ဘံုက အက္ဆစ္တစ္စက္လို
ရွအက္ေၾကကြဲ ရွ - -အက္ - -ေၾက - -ကြဲ . . .
မင္နီေတြနဲ႔ `ရဲ´လို႔ေပါ့ကြယ္။ ။

တာရာမင္းေ၀