ေပၚလီဆင္းေတြ အေၾကာင္း

မဂ်စ္တူးရဲ႕ ျခေသၤ့ကၽြန္းမွဆိုတဲ့ ပို႔စ္ကို ဖတ္ၿပီး ေပၚလီေက်ာင္းဆင္းထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္ေတြကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေပၚလီၿပီးရင္ စကၤာပူမွာ သံုးႏွစ္ျပန္ အလုပ္လုပ္ေပးဖို႔ Bondထိုးထားပါတယ္။ အဲဒီလို အလုပ္လုပ္ဖို႔အတြက္ စကၤာပူအစိုးရက PR(Permanent Resident)အျဖစ္ ေလွ်ာက္ဖို႔ ဖိတ္ၾကားလႊာကို ေက်ာင္းၿပီးခါနီးမွာ ပို႔ေပးၿပီး အလုပ္တစ္ခုခုရတာနဲ႔ PRတန္းခ်ေပးတယ္။ အနည္းဆံုးသက္တမ္း ငါးႏွစ္ေပးၿပီး ျပည့္သြားရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၁၀ႏွစ္ထပ္ေပးပါတယ္။ PRဆိုတာ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ႏုိင္ငံသားလိုပါပဲ။ အလုပ္မရွိပဲ ပိုက္ဆံရွိရင္ စကၤာပူမွာ အနည္းဆံုးငါးႏွစ္ေနလို႔ရတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ေပၚလီၿပီးေတာ့ အလုပ္ရွာမရလို႔ ဒုကၡျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေတြကို သံလြင္အိပ္မက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းဆိုတဲ့ အက္ေဆးေလးတစ္ပုဒ္ ေရးဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းက စကၤာပူမွာ SARSေရာဂါျဖစ္ေနတဲ့ႏွစ္ျဖစ္လို႔ စီးပြားေရးက်ၿပီး အလုပ္ေတြေတာ္ေတာ္ ရွားတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အလုပ္ကလည္းမရ၊ မိဘေတြဆီကလည္း ပိုက္ဆံမေတာင္းခ်င္။ အေၾကြးေတြဆိုတာလဲ `ေမာင့္အေၾကြးေတြ ၀ုိင္း´ဆိုတဲ့ သီခ်င္းလိုျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ Sim Lim Squareမွာ ရွိသမွ် ကြန္ပ်ဴတာဆုိင္ေတြ တစ္ဆုိင္၀င္ တစ္ဆုိင္ထြက္ အကုန္လုိက္ေမး။ အလုပ္လိုလားေပါ့။ ေနာက္ဆံုး ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ၁၃၀၀နဲ႔ အလုပ္ေလးတစ္ခုရခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ အလုပ္ရွင္က ေတာ္ေတာ္အေပါက္ဆိုးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္Lunchထြက္စားရင္ မႀကဳိက္ဘူး။ ၀ယ္လာၿပီး ဆိုင္မွာပဲ စားေစခ်င္တာ။ Break Time မေပးခ်င္တဲ့ သေဘာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္သာသြားရင္ အခ်ိန္မွတ္ထားပါတယ္။ ၅မိနစ္ထက္ေက်ာ္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးတယ္။ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ၾကာတာလဲတဲ့။ (အင္း .ငါးမိနစ္အတြင္း ကိစၥမၿပီးရင္ က်န္တဲ့ ကိစၥ သေဌးရဲ႕ အလုပ္စားပြဲေပၚမွာ သြားရွင္းရရင္ မေကာင္းပဲရွိမယ္။) သည္းခံလုိက္ပါတယ္။ ၁လနဲ႔ ၁ပတ္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ PRရတယ္။ ရၿပီးေနာက္ တစ္ရက္မွာပဲ ထြက္စာတင္ေတာ့ အလုပ္ရွင္က ဘယ္ေန႔ထြက္ခ်င္လဲတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ က အခုပဲ ထြက္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာၿပီး အလုပ္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေလးငါးေျခာက္လေလာက္ အလုပ္ရွာမရဘူး။ ရပါတယ္၊ PRဆိုရင္ ဘာအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ခြင့္ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စားပြဲထုိးPart Time လုပ္ၿပီး ၀မ္းေရးကို ေျဖရွင္းခဲ့တယ္။ စားပြဲထိုး ဆိုေပမယ့္ အဲဒီဆုိင္မွာ ေက်ာင္းတက္ကတည္းက လုပ္လာတာဆိုေတာ့ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္လည္း ျဖစ္ေန၊ Seniorလဲက် ဆိုေတာ့ Supervisorပံုစံမ်ဳိး လုပ္ရတာပါ။ အဲလိုနဲ႔ ေနာက္အလုပ္တစ္ခုကိုလည္း လခ ၁၃၀၀နဲ႔ပဲ ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာခင္မွာ ေနာက္အလုပ္တစ္ခု ၁၇၅၀ေပးတာနဲ႔ပဲ ေျပာင္းလိုက္တယ္။ အဲဒီအလုပ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အခုစာေရးေနတဲ့ အခ်ိန္အထိ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ဒီပိုစ့္အတြက္ ေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းက အခုမွစတာပါ။

အခုမွ စတာ။ ဟုတ္လား? လို႔ေမးရင္ ေစာေစာက နိဒါန္းပ်ဳိးေနတာပါ။ (အင္း . . အဲလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္က ခတ္ကြင္းျပင္တာႏွင့္ ႐ြာသစ္ႀကီးကို ခဏခဏေရာက္တတ္ပါတယ္။) မဂ်စ္တူးေျပာသြားသလိုပဲ စကၤာပူမွာ ေပၚလီေက်ာင္းဆင္း တစ္ေယာက္ကို ၁၅၀၀ကေန ၁၇၀၀အတြင္း ရပါတယ္။ (အဲဒီႏႈန္းက အစိုးရအလုပ္ေတြမွာ ေပးတဲ့ႏႈန္းပါ။ အျပင္ကုမၸဏီေတြကေတာ့ အဲဒီထက္ကို နည္းလည္း နည္းႏုိင္သလို မ်ားခ်င္လည္း မ်ားႏုိင္ပါတယ္။) ဘြဲ႔ရတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ လခ ၂၅၀၀ကေန ၃၀၀၀ၾကား ေပးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီေပၚလီဆင္း တစ္ေယာက္ဟာ လုပ္ငန္းအေတြ႔အႀကဳံ ငါးႏွစ္ေလာက္ရွိရင္ ဘြဲ႔ရၿပီးၿပီးခ်င္း လူတစ္ေယာက္နဲ႔ လစာတူသေလာက္ ျဖစ္သြားတတ္တယ္။

အခုအလုပ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေပၚလီဆင္း ျမန္မာ၄ေယာက္နဲ႔ စလံုး ၃ေယာက္၂၀၀၄ေလာက္က အလုပ္အတူတူ ၀င္ပါတယ္။ စလုပ္တုန္းကေတာ့ Technician ခ်ည္းပဲ ၇ေယာက္ပါ။ ၂ႏွစ္ခြဲလုပ္ၿပီးတဲ့ အခါ Engineer ရာထူးနဲ႔ လခတုိးေပးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ ၄ေယာက္လံုးရၿပီး စလံုးထဲက တစ္ေယာက္ပဲ ရတယ္။ အဲဒါဟာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကုမၸဏီက စလံုးေတြဟာ လူမ်ဳိးေရး ခြဲျခားမႈမရွိလို႔ပါ။ အလုပ္ႀကဳိးစားတဲ့သူ အလုပ္အေၾကာင္း နားလည္တဲ့သူ မည္သူမဆိုကို ေပးတာပါ။ လခကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေလးေယာက္နဲ႔ စလံုးတစ္ေယာက္အတူတူပဲ ရၾကပါတယ္။ (ကၽြန္ေတာ္အခုလခ ဘယ္ေလာက္ရလဲဆိုတာေတာ့ မုန္႔မေကၽြးခုိင္းရင္ ေျပာပါမယ္။ သိခ်င္သူမ်ား အီးေမးလ္ပို႔ၿပီးေမးပါ)

အဲဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ထဲက အေၾကာင္းပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ စလံုးေတြက EP, SP, WPစတာေတြနဲ႔ လာတဲ့သူေတြကို ပိုခုိင္းတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ျမန္မာေတြကိုမွ မဟုတ္ပါဘူး။ တျခားႏုိင္ငံျခားသားတုိင္းကိုပါ။ အဓိကေတာ့ ႏွိမ္တယ္မႏွိမ္ဘူးဆိုတာထက္ သူတို႔အလုပ္ကို ညကိုးနာရီေလာက္မွာျပန္၊ စေန၊ တနဂၤေႏြပါ လာလုပ္ေပး။ ဆိုတာမ်ဳိးေတြရွိတတ္ပါတယ္။ သူတို႔ကုမၸဏီက ထြက္ၿပီး ေနာက္ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ သြားလုပ္ရင္ SP, EP, WPေတြ အကုန္ျပန္ေလွ်ာက္ရမွာ မို႔လို႔ ဒီေကာင္ေတြေတာ့ အလုပ္မထြက္ေလာက္ဘူး။ ခိုင္းလို႔ရသမွ် ေကာင္းေကာင္းခုိင္းမယ္ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ လုပ္တာေနမွာပါ။ ဒီမွာ ေက်ာင္းၿပီးထားလို႔ PRရသူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ EPတို႔ဘာတို႔နဲ႔ အလုပ္လာလုပ္တဲ့သူက PRက်ၿပီးရင္ ပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲလိုကိစၥေတြကို ဂ႐ုစိုက္စရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ Blue IC(ျမန္မာေတြ အေခၚPRကဒ္) ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ လူမုိက္ကဒ္လို႔ေခၚပါတယ္။ ဒီအလုပ္ကို မႀကဳိက္ဘူးလား။ မႀကဳိက္ရင္ ေနာက္ေန႔ထြက္စာတင္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ညီ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္ ၆လအတြင္း Company သံုးခုေျပာင္း ၿပီးပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ေရးတာလည္း ေတာ္ေတာ္ရွည္ေနၿပီ။ ဒါေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေနာက္ညီ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္ Supervisorကို ထုိးတာတို႔၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အလုပ္ထြက္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာက မထြက္ေစခ်င္လို႔ မင္းဘာလို႔ ထြက္တာလဲေမးေတာ့ ငါမင္းရဲ႕ လုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြကိုမႀကဳိက္လို႔ ဆိုၿပီး ထြက္သြားတာတို႔ အစရွိတာေတြ မပါေသးပါဘူး။

အဲလိုေတြေျပာလို႔ မန္ေနဂ်ာကို ခ်၊ အလုပ္ရွင္နဲ႔ ရန္ျဖစ္လို႔ ေျပာခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ကို ေပးတဲ့လခက အျပင္ေပါက္ေစ်းထက္နည္းတယ္၊ ကိုယ့္ကိုလည္း ႏွိမ္တယ္ဆိုရင္ ဘာမွတြယ္ကပ္မေနပါနဲ႔။ လုိခ်င္တာကို ေတာင္းဆို မရရင္ ဘုိင္ဘုိင္ပဲေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေပၚလီေက်ာင္းဆင္း ျမန္မာမို႔လို႔ဆိုၿပီး ႏွိမ္တယ္လို႔ ကိုယ္တုိင္မႀကဳံဖူးသလို ၾကားလည္းမၾကားဖူးပါဘူး။ ရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုး အႀကံေပးခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္အလုပ္တစ္ခုရွာၿပီး အဲဒီအလုပ္က ထြက္လုိက္ပါေတာ့လို႔။

`အလုပ္ထဲမွာ အဆင္ေျပေအာင္ ဇင္ကိုလတ္စကား နားေထာင္´ဆိုၿပီး ပိုစ့္တစ္ခုေလာက္ အားရင္ေရးပါဦးမယ္။ `ဇင္ကိုလတ္ပိုစ့္ကိုဖတ္ အလုပ္ထဲကထြက္´ဆိုတာမ်ဳိး မျဖစ္ေအာင္ပါ။ ဟီးဟီး။