အိပ္မက္ပန္းေတြ ပြင့္တဲ့သစ္ပင္(၃)

ငါ့ အခ်စ္ေတြကို ဘ၀တစ္ျခမ္းစာ ထြန္းၫႇိခဲ့တာပါကြဲ႔၊ ဒါေပမယ့္ မင္းဘက္က အေမွာင္က်ေနတဲ့ အျခမ္းမွာေတာ့ ေလာင္ကၽြမ္းစရာ အလြမ္းေတြ အခန္းျပည့္သိုေလွာင္ထားတာ ငါမသိခဲ့ပါဘူး။ ကံ့ေကာ္၀တ္မႈန္ တစ္မႈန္စာ မီးပြားကေလးလြင့္က်႐ုံနဲ႔ ဟုန္းကနဲ ေတာက္ေလာင္ဖို႔ မင္းသိုေလွာင္ခဲ့တဲ့ အလြမ္းေတြေလ။
ခ်စ္သူေရ . . အခုေတာ့ မင္းေလာင္စာက ကူးတဲ့ မီးေတာက္ေတြဟာ အနမ္းေတြကို သၿဂၤိဟ္ခဲ့ၿပီ၊ လိပ္ျပာနဲ႔ ပန္းပြင့္ေတြကို သၿဂၤိဟ္ခဲ့ၿပီ၊ သစ္သီးတစ္ျခမ္းနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကို သၿဂၤိဟ္ခဲ့ၿပီ၊ သက္တန္႔ေလးကိုင္းနဲ႔ မိုးေရစက္ မႈိင္းမႈိင္းေတြကို သၿဂၤိဟ္ခဲ့ၿပီ၊ ႏွလံုးသားသစ္ေတာ ႀကဳိး၀ုိင္းနဲ႔ အ႐ူးတစ္ပုိင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ပင္လယ္ကို သၿဂၤိဟ္ခဲ့ၿပီ၊ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္နဲ႔ မုတ္သုန္ခ်ိန္၀င္ အိပ္မက္တို႔ကို သၿဂၤိဟ္ခဲ့ၿပီ၊ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို သၿဂၤိဟ္ခဲ့ၿပီ၊ အိပ္စက္ျခင္းကို သၿဂၤိဟ္ခဲ့ၿပီ၊
ခ်စ္သူေရ . . မင္းဟာ ကမၻာ့ေျမပံုတစ္ခုလံုးကိုေတာင္ မီးသၿဂၤိဟ္ခဲ့သူျဖစ္ေပရဲ႕ . . .။
မီးသတ္သမားတို႔ေရ . .
မင္းတို႔ရဲ႕ ဘြတ္ဖိနပ္ၾကမ္းေတြနဲ႔
အရမ္းမတက္မိဖို႔သတိထားၾကကြဲ႔
မီးေလာင္ခံထားရတဲ့ ႏွလံုးသားေပၚကို
အနမ္းနဲ႔ တက္မွ ရေပရဲ႕ . .
(မာယာေကာ့ဗ္စကီး)
မီးသတ္သမားေတြဟာ ငါ့ကဗ်ာ႐ြတ္သံကို မၾကားၾကပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ငါ႐ူးတာပါ ျမနႏၵာရယ္၊ ေသဆံုးေနႏွင့္ၿပီးတဲ့ ငါ့ခႏၶာကို ဘယ္သူက ႐ုိက်ဳိးမွာလဲ။
အင္း . . ငရဲႀကီး႐ွစ္ထပ္မွာ ခ်စ္တတ္သူေတြအတြက္ ေျမတစ္ကြက္စာေတာ့ ႐ွိလိမ့္မယ္ထင္ပါရဲ႕ ျမနႏၵာ . . ။ ငါဟာငရဲနဲ႔သာ ထုိက္ေအာင္ မိုက္ခဲ့သူပါကြဲ႔ . .။ ငါမိုက္ခဲ့တယ္။ မင္းရဲ႕ ပါးျပင္ေလးတစ္ဖက္စာ ငါမုိက္ခဲ့တယ္။
မင္းေသာက္ေနတဲ့ စေတာ္ဘယ္ရီတစ္ငံုစာ ငါမိုက္ခဲ့တယ္။ မင္းၿပံဳးတဲ့ ပါးခ်ဳိင့္ေလး တစ္ဖက္စာ ငါမိုက္ခဲ့တယ္။ မင္းမ်က္ေတာင္တစ္ခတ္စာ ငါမိုက္ခဲ့တယ္။ မင္းေပးခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ကေလး တစ္ညတာစာ ငါမိုက္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ပိုက္ကြန္ထဲမွာ ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္ခ်ဳပ္ေႏွာင္လို႔ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ ဘယ္ႏွစ္ခါေတာင္ ေနာင္တရဖို႔ ေမ့ခဲ့ပါသလဲ။
ေၾသာ္ . . .
အလြမ္းေတြကို ငါ့ရဲ႕ ဆိပ္ကမ္းမွာခ်ထားရစ္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ၿပီး ကုန္သည္ေလအသင့္မွာ ႐ြက္လႊင့္၀င္လာခဲ့တဲ့ေလွဟာ . .မင္းပါပဲ ျမနႏၵာ . . .။
မင္းခုိက္စိုးစန္