စကၤာပူက သီတင္းကၽြတ္မီးထြန္းပြဲ

Free Burma Now

က်န္ခဲ့တဲ့ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔က Toa Payohဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ သီတင္းကၽြတ္မီးထြန္းပြဲကို စည္ကားသိုက္ၿမဳိက္စြာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေပါင္းအသင္းေတြက Free Burmaဆိုတဲ့ စာလံုးကို ဖေယာင္းတုိင္ေတြနဲ႔ ပံုေဖာ္ၿပီး ဆီမီးပူေဇာ္ခဲ့သလို ထြန္းညွိခဲ့တဲ့ မီးပံုးတိုင္းမွာလည္း Free Burmaဆိုတဲ့ စာရြက္ေလးေတြ ခ်ိတ္ဆြဲခဲ့ၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လာတဲ့သူေတြကို သာကူက်ဳိနဲ႔လည္း ဧည့္ခံခဲ့ၿပီး ဖေယာင္းတုိင္မ်ားကို ထြန္းညွိပူေဇာ္လိုသူတုိင္းအတြက္ ေ၀မွ်ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္။ တျခားအခမ္းအနားအေနနဲ႔ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူးမရွိေပမယ့္ ပံုမွန္လျပည့္ေန႔တုိင္း ဓမၼစႀကၤာလာရြတ္ေနက် လူေတြပါေပါင္းရင္ စကၤာပူေရာက္ ျမန္မာ ေလးရာေလာက္ေတာ့ လာတယ္ထင္တယ္။ က်န္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြတုန္းက သီတင္းကၽြတ္တုိင္း ရန္ကုန္ျပန္ဖို႔ ႀကဳိးစားခဲ့ေပမယ့္ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဘယ္လိုမွကို အဆင္မေျပတဲ့အတြက္ မိဘေတြနဲ႔ အဖြားကို ဖုန္းဆက္ၿပီးပဲ ကန္ေတာ့လုိက္ပါတယ္။ ဒီလိုကန္ေတာ့ရတဲ့ အက်ဳိးေၾကာင့္ ဘ၀ဆက္တုိင္း ဓမၼနဲ႔ အဓမၼကို ခြဲျခားႏုိင္ၿပီး ဓမၼတရားအတြက္ အသက္ကို စြန္႔လႊတ္ရဲသူ ျဖစ္ရပါေစသား အရွင္ဘုရား......။

တရုတ္မီးပံုးေတြပဲ ၀ယ္လို႔ရလို႔ပါတဲ့

သားသားလည္း ဆီမီးပူေဇာ္မယ္

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဆံသဆုိင္

၇တန္းေလာက္တုန္းက အတန္းပိုင္ဆရာက ေျပာဖူးတယ္။ ေယာက်္ားေလးဆိုတာ မိန္းကေလးေတြလို မ်က္ႏွာကို အလွျပင္လို႔ရတာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဆံပင္ပံုစံကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ၿဖီး၊ စမတ္က်က်ေနလို႔ပဲ ရတာတဲ့။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေခါင္းစုတ္ဖြားနဲ႔ ေက်ာင္းလာလို႔ ေျပာဖူးတဲ့ ဆရာရဲ႕ စကားပါ။ ၈တန္းေရာက္ေတာ့လည္း “ငါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေလးစားလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေကထားတာ” ဆိုၿပီး အာႏုိးဆံပင္ပံုစံနဲ႔ ေနဘုန္းလတ္တို႔ အတန္းပိုင္ဆရာက ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ဆံပင္ပံုစံက ေျဖာင့္ေျဖာင့္စင္းစင္းဆံပင္ကို အလယ္ခြဲေလးနဲ႔ပါ။ အဲဒါကို အကိုက ဘားလမ္းမွာ ရွိတဲ့ Tony TunTunဆိုတဲ့ဆုိင္ အရမ္းနာမည္ႀကီးတယ္ ဆိုၿပီး ေခၚသြားၿပီး ညွပ္ခုိင္းပါတယ္။ ဆံပင္ညွပ္ၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမက တန္းဆူေတာ့တာပဲ။ ဆံပင္သြားညွပ္တဲ့ဟာ ဆံပင္မတိုလာလို႔တဲ့။ အခုအဲဒီဆုိင္ကို ျပန္သြားၿပီး ထပ္ညွပ္ခုိင္းတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္လည္း ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိနဲ႔ေပါ့။

တကယ္တမ္းရန္ကုန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဆံပင္ညွပ္ေနက်ဆုိင္က သမ၀ါယမဆုိင္ေဘးနားမွာ ကပ္ဖြင့္ထားတဲ့ဆုိင္ပါ။ မွတ္မိသေလာက္ ဆံပင္ညွပ္ခက ၅၀က်ပ္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ သမ၀ါယမဆုိင္မွာ ညွပ္လို႔ ၀ုိင္းစၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အိမ္နဲ႔လည္းနီး ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဒီဆုိင္မွာပဲ ညွပ္ေနက်ဆိုေတာ့ သမ၀ါယမဆုိင္မွာပဲ ညွပ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ဆံပင္ညွပ္ၿပီးေခါင္းပါ ေလွ်ာ္လို႔ရတဲ့ ViLasမွာ ညွပ္ျဖစ္ေရာ။ အိပ္ရာေလးေပၚမွာ မပူမေႏြးေရေလးနဲ႔ ဇိမ္ကိုက်လို႔။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း စကၤာပူကို ေရာက္ေတာ့ မေလးေတြ ညွပ္တဲ့ဆုိင္သြားလုိက္ တရုတ္ေတြ ညွပ္တဲ့ဆုိင္သြားလုိက္နဲ႔ေပါ့။ Short Cutဆိုေျပာၿပီး ထုိင္ေနလုိက္ရုံပဲ။ သူ႔ဘာသာ ညွပ္ခ်င္တဲ့ပံုညွပ္။ ေနာက္ဆံုး ဆံပင္တိုသြားရင္၊ ေနာက္ တစ္လခြဲ ႏွစ္လေလာက္ ဆံပင္ညွပ္စရာမလိုေတာ့ရင္ ၿပီးတာပဲ။ ရန္ကုန္ကို အလည္ျပန္ခါနီးဆိုရင္ေတာ့ ႏွစ္လသံုးလေလာက္ ဆံပင္မညွပ္ေတာ့ပဲ ျပန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာ ဆံပင္ညွပ္၊ ေခါင္းေလွ်ာ္၊ မ်က္ႏွာပါေဆးလုိက္ပါတယ္။



ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရာက္စက ဒီကဆုိင္ေတြမွာ ဘယ္လိုေျပာၿပီး ညွပ္ရမွန္းမသိလို႔ ဒီမွာအေနၾကာေနၿပီျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေခၚသြားၿပီး လိုခ်င္တဲ့ပံုစံကို ေျပာခုိင္းၾကတာလည္း ႀကံဳဖူးပါတယ္။ ၂၀၀၃ခုႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ပင္နီဇူလားမွာ ျမန္မာဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ေတြ တစ္ဆိုင္ၿပီး တစ္ဆုိင္ေပၚလာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ အဆင္ေျပသြားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အိမ္နားက တရုတ္အဘုိးႀကီးဆုိင္မွာပဲ ညွပ္ေကာင္းတုန္းေပါ့။ က်န္ခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔ကေတာ့ လမ္းျပၾကယ္မွာ လူနည္းနည္းပါးတုန္း စာၾကည့္တုိက္က အကိုတစ္ေယာက္ကို ခြင့္ေတာင္းၿပီး ဖြင့္တာ မၾကာေသးတဲ့ Vilasမွာ သြားညွပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆံပင္ညွပ္၊ ေခါင္းေလွ်ာ္ဆိုရင္ ၁၂ေဒၚလာ၊ မ်က္ႏွာပါေဆးမယ္ဆိုရင္ ၁၆ေဒၚလာဆိုတာနဲ႔ မထူးပါဘူးဆိုၿပီး အကုန္လုပ္ခဲ့တယ္။ ကုတင္အေသးေလးေပၚမွာ လွဲၿပီး ေခါင္းေလွ်ာ္ခံရတာ ဇိမ္ကိုက်လို႔။ စကၤာပူမွာ ပထမဆံုး ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္မွာ ေခါင္းေလွ်ာ္ဖူးတာျဖစ္ၿပီး ျမန္မာဆုိင္မွာ လည္း ပထမဆံုး ညွပ္ဖူးတာပါ။ ရန္ကုန္မွာကတည္းကလည္း ကိုယ္ညွပ္ေနက်Vilas ျဖစ္တဲ့အတြက္ Serviceကလည္း ေျပာစရာမလိုပါဘူး။

ေနာက္မွ ေသေသခ်ာခ်ာ သတိထားမိတာက ပန္နီဇူလားမွာ ကစ္ကစ္၊ မမႀကီး၊ ေမာရွမ္း၊ Vilas စသည္ျဖင့္ ျမန္မာဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ ၄၊ ၅ဆုိင္ေလာက္ ရွိပါလားလို႔။ ဒီဆုိင္ေတြ ရပ္တည္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ ေတာ္ရုံတန္ရုံ ျမန္မာcustomerေတြ ရွိရုံနဲ႔ မျဖစ္ေလာက္ဘူးလို႔။ ေသခ်ာတာေတာ့ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ေတြ ထပ္ထပ္ၿပီး တိုးလာတာ ပံုမွန္လာညွပ္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြ မ်ားမ်ားလာလို႔ပါ။ ေနာက္ဆို ရန္ကုန္မွာ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ကိုကို-ညီညီတို႔ ဘာတို႔ကိုေတာင္ ပန္နီဇူးလားမွာ ေတြ႔ရေတာ့မယ္ ထင္တယ္။ ေၾသာ္... စကၤာပူမွာ ျမန္မာေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားလည္းဆိုတာ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ေတြက သက္ေသျပေနသလားပဲ။ ဆံပင္ညွပ္ၿပီး လမ္းျပၾကယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ စာၾကည့္တုိက္က အမွန္ကို ျမင္တတ္တဲ့ အကိုႀကီးကေတာင္ သန္႔လို႔ျပန္႔လုိ႔ပါလားတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့ ... ဟဲဟဲ ... ဟဲဟဲ ေပါ့။

A380 ႏွင့္ စကၤာပူ

ဒီေန႔ အလုပ္ထဲမွာ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ Transit Hall ထဲမွာ ဟိုေလွ်ာက္ၾကည့္ ဒီေလွ်ာက္ၾကည့္လုပ္ေနတုန္း The A380 Experience Starts at Changi Airportဆိုတဲ့ စာတန္းေတြ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႔ရတယ္။ ေၾသာ္ . သူတို႔မွာလည္း ဒါကို ဂုဏ္ယူလို႔ကို မဆံုးေတာ့ ပါလားလို႔။ A380ဆိုတာ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံက Airbusဆိုတဲ့ ကုမၸဏီက ေနာက္ဆံုးထုတ္လုပ္လုိက္တဲ့ ကမၻာ့အႀကီးဆံုးေလယာဥ္ပ်ံႀကီးပါပဲ။ အရင္တုန္းက ႏွစ္ထပ္ေလယာဥ္ပ်ံေတြဟာ အေရွ႕ပိုင္းေလးပဲ ႏွစ္ထပ္ျဖစ္ေပမယ့္ အခု A380ကေတာ့ ေနာက္ဆံုး အၿမီွးအထိကို ႏွစ္ထပ္ပါ။ Economy, Businessနဲ႔ First class သံုးခု ထားမယ္ဆိုရင္ လူေပါင္း ၅၂၅ေယာက္ ဆန္႔ၿပီး Economy Classတစ္ခုပဲ ထားမယ္ဆိုရင္ လူေပါင္း ၈၅၃ေယာက္ေတာင္ ဆန္႔ႏုိင္ပါတယ္တဲ့။ ကာလေပါက္ေစ်းအေနနဲ႔ေတာ့ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း၃၀၀တဲ့။



အဲဒီ Airbus ကုမၸဏီဟာ USAက Boeingကုမၸဏီရဲ႕ Boeing 747-400ေလယာဥ္ကို ယွဥ္ၿပဳိင္ဖို႔အတြက္ A380ေလယာဥ္ကို တည္ေဆာက္ခဲ့တာပါတဲ့ေလ။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အဲဒီေလယာဥ္ကို ကမၻာေပၚမွာ Singapore Airlinesက စၿပီးပ်ံသန္းမွာပါတဲ့။ ဒီလ ၂၅ရက္ေန႔မွာ သူ႔ရဲ႕ ပထမဆံုး ခရီးသည္မ်ားကို သယ္ေဆာင္လို႔ Singapore Changi Airportကေန Sydney Kingsford Smith Airportကို စတင္ ပ်ံသန္းမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကိုပဲ ဒီေလဆိပ္မွာ First to fly A380ဆိုၿပီး ေနရာအႏွံ႔မွာေတြ႔ေနရပါတယ္။ ပံုမွန္ ေလယာဥ္တစ္စင္းမွာ Aerobridge ႏွစ္ခုထပ္ပိုၿပီး မလိုေပမယ့္ ဒီေလယာဥ္ႀကီးအတြက္ေတာ့ ေအာက္ဖက္မွာ Aerobridgeႏွစ္ခုနဲ႔ အေပၚဖက္ကလူေတြအတြက္ တစ္ခု စုစုေပါင္း သံုးခု လိုအပ္ပါတယ္တဲ့။ သူ႔ဘာသာ ဘာေလယာဥ္ပ်ံျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေလာက္ႀကီးလို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းပါေစ တစ္ႏွစ္မွ ခရီး ၁ေခါက္ ၂ေခါက္ေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ သြားေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီေလယာဥ္ပ်ံကို ပထမဆံုး စၿပီးစီးတဲ့ လူလည္း ျဖစ္မယ္မထင္ပါဘူး။

ျပည္ပေရာက္ မ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာမ်ား

ကၽြန္ေတာ္ စကၤာပူကို အျပန္ ေလယာဥ္ေပၚမွာ ေလယာဥ္မယ္ေလးက ဘာသတင္းစာဖတ္မလဲ ေမးတဲ့အခါ Strait Timeပဲ ေတာင္းၿပီး ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ထင္ထားတဲ့ အတုိင္း ျမန္မာသတင္းကို ဖတ္ရပါတယ္။ စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတာက ဘယ္ႏုိင္ငံမွာ ျမန္မာေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီး ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းေတြ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ ကမၻာ့ေျမပံုပါ။ စကၤာပူမွာ ျမန္မာ ၃၀ ၀၀၀ရွိၿပီး ျပည္ပေရာက္ မ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာမ်ားက ဦးေဆာင္လို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံအေရးေတြကို ျပဳလုပ္ေနပါတယ္တဲ့။



စကၤာပူကို ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာမ်ား ပန္နီဇူလား ဟိုတယ္မွာ လုပ္သြားတဲ့ပြဲက အေၾကာင္းေတြကို လႈိင္ေနေအာင္ ၾကားရပါတယ္။ စကၤာပူေရာက္ သံဃာ ၁၁ပါးနဲ႔ မ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာ ၄၀၀ေက်ာ္ တက္ေရာက္ၾကတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း၊ သံဃာ ၇ပါး၊ သီလရွင္တစ္ပါး၊ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္နဲ႔ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ စကားထြက္ ေျပာသြားတဲ့အေၾကာင္း၊ မီးေတြမွိတ္ၿပီး အႏုျမဴဖေယာင္းတုိင္ေတြသာ ထြန္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆံုးမွာ “ကမၻာမေၾကဘူး၊ ငါတို႔ေတြရဲ႕ ေသြးနဲ႔ ေရးတဲ့ေမွာ္ကြန္းေတြ”ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို သံၿပဳိင္သီဆိုၿပီး အခမ္းအနား ၿပီးဆံုးသြားတဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီပြဲဟာ စကၤာပူအစိုးရက ခြင့္ျပဳထားတဲ့ပြဲမို႔ ဘာျပႆနာမွ မရွိခဲ့တဲ့အေၾကာင္း၊ ေတြကို ၾကားရပါတယ္။ ေၾသာ္ အဲဒီအခ်ိန္မွာတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ရွိေနခ်င္လိုက္တာ။

အခု အဲဒီမ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာမ်ားကပဲ ဦးစီးၿပီး Toa Payoh ျမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ က်ဆံုးသြားတဲ့ အာဇာနည္မ်ားအတြက္ ဆြမ္းကပ္မယ္ဆိုတဲ့ အီးေမးလ္တစ္ေစာင္ ေရာက္လာတယ္။ လာမယ့္ တနဂၤေႏြေန႔မွာလုပ္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အလုပ္ရွိလို႔ သြားႏုိင္မွာမဟုတ္ေပမယ့္ သြားခ်င္တဲ့ လူေတြအတြက္ အေသးစိတ္ကို တင္ေပးလုိက္တယ္။ အစီအစဥ္ကေတာ့ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ပါတယ္။

Invitation to the Funeral Ceremony for Our Martyrs

The Myanmar military junta currently bans all funeral and religious rites dedicated to the Burmese peaceful protesters who lost their lives in the pursuit of freedom, peace and justice for Myanmar during the brutal military crackdown. According to Burmese Buddhist custom, a set of funeral and religious rites dedicated to the deceased is compulsory for the dead to have peace in the afterlife and for their smooth incarnation.

In commemoration of the extraordinary courage and sacrifice of the fallen Burmese peaceful protesters as well as in sympathy with their bereaved families who are suffering from the excruciating pain of bereavement and the injustice of the junta, Overseas Burmese Patriots cordially invite all patriotic Burmese (you) to the funeral ceremony of praying for and paying tributes to those honorable martyrs.

Date : 14th October 2007 (Sunday)
Time : 8:30 am to 11:30 am
Venue : Toa Payoh Myanmar Buddhist Monastery
Note : To show great respect for and to honor the fallen martyrs, please wear solid red tops to the funeral ceremony.

ကဗ်ာဆရာအတြက္ .....

၇ရက္ေျမာက္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္

Onlineသူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ ဘယ္လိုလဲ ေနရထုိင္ရတာ အဆင္ေျပရဲ႕ လားလို႔ ေမးသလို၊ ေဆြမ်ဳိးေတြကို ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ဖို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တည္းတဲ့ ေဟာ္တယ္က အလုပ္လုပ္ရတဲ့ ZIA International Airportနဲ႔ ၅မိနစ္ေလာက္ ကားေမာင္းရင္ ေရာက္တဲ့အတြက္ အစစအရာရာေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ အဆင္မေျပတာကေတာ့ အစားအေသာက္ပါပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဟာ မြတ္ဆလင္ႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့ အတြက္ အခုေလာေလာဆယ္ သူတို႔ရဲ႕ ဥပုသ္လျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တူတူလာတဲ့ မေလးရွားႏုိင္ငံက တစ္ေယာက္ကလည္း မြတ္ဆလင္ျဖစ္ေလေတာ့ ေန႔လည္စာမစားပါဘူး။

ဟိုတယ္က မနက္စာကို ဘူေဖးလ္အလကားေကၽြးေပမယ့္ ေန႔တုိင္း တပံုစံတည္း ေကၽြးပါတယ္။ ၾကက္ဥေၾကာ္၊ Chicken Hot Dog, Beef Hot Dog ၿပီးေတာ့ ေပါင္မုန္႔၊ ပလာတာစသည္ျဖင့္ ဥေရာပနဲ႔ အိႏၵိယ အစားအစာအနည္းငယ္ကို အျပင္အဆင္က အစ ေန႔တုိင္း တစ္ပံုစံတည္း ေကၽြးပါတယ္။ တစ္ရက္လာလည္း ဒါပဲ၊ ေနာက္တစ္ရက္လာလည္း ဒါပါပဲ။ 5starsဟုိတယ္ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဟိုတယ္ခန္း၊ အျပင္အဆင္က ေကာင္းေပမယ့္ မနက္စာကေတာ့ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္တည္းတဲ့ လူေတြအတြက္ အိုေကေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္လို ရက္ရွည္ေနတဲ့လူအတြက္ေတာ့ စားရတာ လံုး၀အဆင္မေျပပါဘူး။

ေန႔လည္စာကပိုလို႔ ဆိုးပါေသးတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တႏုိင္ငံလံုး အတုိင္းအတာနဲ႔ ကုလားဥပုသ္ေစာင့္ၾကလို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ သူတို႔လည္း ေသေသခ်ာခ်ာ မစီစဥ္ေပးႏုိင္သလို ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အားနာတတ္လို႔ ေန႔လည္စာကို အဆင္ေျပသလိုပဲ စားလုိက္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္တဲ့ ေလဆိပ္ရဲ႕ တစ္ဆုိင္တည္းေသာ ထမင္းဆုိင္မွာ ရွိတဲ့ ၾကက္သားဟင္း၊ ပဲဟင္းနဲ႔ ထမင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ပလာတာ စမူဆာစတဲ့ဟာေတြကို ေန႔တုိင္းစားေနရပါတယ္။ အဲဒီဆုိင္ကလူက ေျပာတာေတာ့ အခုလို Fastingလမဟုတ္ရင္ေတာ့ ေန႔လည္စာကို ဆိတ္သား၊ အမဲသားဟင္းေတြပါ ရတယ္တဲ့။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ တေန႔နဲ႔ တေန႔ အရသာတေထရာတည္း တူတဲ့ ၾကက္သားဟင္းနဲ႔ ပဲဟင္းရည္ကို ထမင္း ဒါမွမဟုတ္ ပလာတာနဲ႔ စားေနရတာ ၇ရက္ ျပည့္ပါၿပီ။



ညစာကိုေတာ့ သူတို႔ ဥပုသ္ထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စားရတာ ဆိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းေလး စားရမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေပမယ့္ ထင္တဲ့အတုိင္းျဖစ္မလာပါဘူး။ အလုပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္က သူတို႔ ဥပုသ္ထြက္တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္လို႔ ညစာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ Machineေတြ ေဘးမွာပဲ စားျဖစ္ပါတယ္။ ဘယာေၾကာ္၊ အာလူးေၾကာ္၊ ပဲျပဳတ္သုပ္နဲ႔ ထမင္းေျခာက္လိုဟာမ်ဳိးကို ေန႔တုိင္းေကၽြးပါတယ္။ သူတို႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္လူမ်ဳိးေတြက ဒါကိုပဲ ေန႔တုိင္းစားႏုိင္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မေလးေကာင္အတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္လွပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ငါးရက္ေလာက္ၾကာၿပီးတဲ့အခါ မေလးေကာင္က ဟိုတယ္က စားေသာက္ဆုိင္မွာ ျပန္စားၾကတာပဲ ေကာင္းမယ္ဆိုၿပီး အႀကံေပးတဲ့အတြက္ မေန႔ကနဲ႔ ဒီေန႔ေတာ့ ညစာေလး အဆင္ေျပေနပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ အစားအေသာက္ မေကာင္းေပမယ့္ ဒီခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ ပိန္မသြားတဲ့အျပင္ ၀လာသလိုေတာင္ ခံစားရပါတယ္။



ၿပီးေတာ့ အခုလို ခရီးထြက္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မရွိရင္မျဖစ္တဲ့ အရာေတြကို ထင္ထင္ရွားရွားသိလာပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္ အဲဒါေတြ မပါတဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ကသိကေအာက္ ျဖစ္ရပါတယ္။ အၿမဲတမ္းတစ္ခုခုလိုေနသလို ခံစားရတာပါ။ အဲဒါေတြကေတာ့ ပထမဆံုးအေနနဲ႔ ဦးခ်ိန္တီ၊ ကမၻာေက်ာ္ ဒါမွမဟုတ္ တျခား ျမန္မာလွ်က္ဆားတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးပါ။ ဟုတ္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္က တခါတေလ ေလထုိးေလေအာင့္သလိုလို၊ ရင္ျပည့္သလိုလုိ ဘာေရာဂါမွန္းမသိတဲ့ ေရာဂါရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ဦးခ်ိန္တီေလး၊ ကမၻာေက်ာ္ေလး တစ္လံုး၊ႏွစ္လံုးေလာက္မွ မစားရရင္ ေနမထိထုိင္မသာနဲ႔ပါ။

ေနာက္တစ္မ်ဳိးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေပါင္ခ်ိန္စက္ပါ။ ၀ိတ္ကို ထိန္းတဲ့အေနနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ အေလးခ်ိန္ကို ေန႔တုိင္းေလာက္နီးပါး ခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကိုယ္အေလးခ်ိန္limitထက္ မ်ားလာရင္ အစားကို သိသိသာသာ ေလွ်ာ့စားလုိက္သလို၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ နည္းသြားရင္လည္း ၀မ္းသာရေအာင္လို႔ပါ။ အခုေတာ့ ၀လာလား၊ ပိန္သြားလား မသိႏုိင္တဲ့အတြက္ ေပါင္ခ်ိန္စက္ေလးကို အရမ္းသတိရေနပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေတာ့ ဖက္လံုးလို႔လည္း ေခၚတဲ့ ခြေခါင္းအံုးပါ။ ကၽြန္ေတာ္အိပ္လို႔ရွိရင္ ခြေခါင္းအံုးေလးကို ခြၿပီးမွ အိပ္တတ္ပါတယ္။ သို႔မဟုတ္ရင္ မျပည့္မစံုနဲ႔ပါ။ အိပ္လို႔လည္း ေကာင္းေကာင္းမေပ်ာ္ခ်င္လိုလို အိပ္ေပ်ာ္ရင္ေတာင္ အိပ္မက္ေတြ မေကာင္းသလို ခံစားရလို႔ပါ။

အစားအေသာက္ေလး နည္းနည္းအဆင္မေျပတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မရွိမျဖစ္ေလးေတြ မပါလာတာကလြဲလို႔ အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေၾကာင္း။ ေနာက္ရက္မွပဲ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံအေပၚ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အျမင္ေလးေတြ ေရးျပပါေတာ့မယ္။

Beijing Olympic 2008 လိုဂိုျဖစ္ေပၚလာပံု

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ပို႔လာေပးတဲ့ပံုျဖစ္ၿပီး အိုင္ဒီယာေလး ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။

Free Burma Now!

ေမ့ခ်စ္သားသို႔ ရင္ဖြင့္ေပးစာ

အသိ အန္တီတစ္ေယာက္က သူေရးထားတဲ့စာေလး ရွိတယ္။ အင္တာနက္ေပၚ တင္ခ်င္တင္လို႔ ရတယ္ဆိုၿပီးေျပာလာပါတယ္။ အေရးအသားေရာ အေၾကာင္းအရာပါ ေျပာစရာမလိုေအာင္ ေကာင္းတဲ့စာတစ္ပုဒ္ကို ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘေလာ့ခ္မွာ ေပးတင္တဲ့ အဲဒီအန္တီကို အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေမ့ခ်စ္သားသို႔ ရင္ဖြင့္ေပးစာ

ေမခ်စ္သားသို႔ -

ကိုးလလြယ္လို႔ ဆယ္လမွာေမြး ဖ၀ါးေလးလက္ႏွစ္လုံး ပုခံုးေလးလက္ႏွစ္ဆစ္ လူျဖစ္ေအာင္ အေမ့ရင္က ျဖစ္တဲ့ ႏုိ႔ေသြးျဖဴနဲ႔ တုိက္ေကၽြးခဲ့တယ္။ သန္႔ရွင္းတဲ့လက္ငါးေခ်ာင္းနဲ႔ ငါ့သား ႀကီးတဲ့အထိ ထမင္းခြ႔ံခဲ့တယ္။
“ေဖေဖ၊ ေမေမ”လို႔ ေခၚတတ္ေအာင္ အသင္စခဲ့တာလဲ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးကို ငါ့သားေလး သိေစခ်င္လို႔။
“ဦးေတာ္”“ၾသကာသ”လို႔ အေမသင္ေပးတာ ငါ့သားေလးကို ကံငါးပါးလံုတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ေလ။
အေမ့အိမ္ဘုရားခန္းထဲမွာ ငါ့သားနဲ႔အတူ အေမတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွ်ေ၀သံ သာဓုေခၚသံေတြဟာ ဒီေန႔ထိပဲ့တင္ထပ္ က်န္ရစ္ဆဲပါ သား။ ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀သံဟာ အေမနဲ႔ ငါ့သားရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ထာ၀ရ ညွိထားတဲ့ ဗုဒၶသံစဥ္ႀကဳိးပါသား။

ရင္အုပ္ကားကား ၾကြက္သား ဖုထစ္ေနတဲ့ ငါ့သားရဲ႕ အဂၤါရုပ္ကို ၾကည့္ၿပီး “ငါ့သားေလးဟာ ငါ့တစ္ေယာက္ထဲကို လုပ္ေကၽြးေက်းဇူးျပဳတာထက္ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကို အလုပ္အေကၽြးျပဳတဲ့ ျပည္သူခ်စ္တဲ့ ျပည္ခ်စ္သားေလး ျဖစ္ရင္ေကာင္းမွာပဲ ဆိုတဲ့ အသိတစ္ခုနဲ႔ ငါ့သားေလးကို အေမကုိယ္တုိင္တပ္မေတာ္သားဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို အေမတင္ေပးလုိက္တာပါ”
ေက်ာင္းဆင္းပြဲေန႔က အေမ့မ်က္လံုးထဲမွာေလ “ကမၻာ့လူသားအားလံုးထဲက ငါ့သားဟာ“အလွဆံုး”လို႔ ျမင္တယ္။”
“အေဖႀကီး က်ဳပ္ေလ ေမြးရက်ဳိးနပ္တယ္ေနာ္...လို႔ လက္တို႔ေျပာေတာ့ မင္းအေဖရဲ႕ အၿပံဳးဟာ ေလာကႀကီးမွာ အေမ့အတြက္ “အလွဆံုး”ျဖစ္သြားတယ္။”

ငါ့သားစို႔တဲ့ အေမ့ႏုိ႔ရည္ သန္႔တယ္ေနာ္။
ကံငါးပါးလံုတဲ့ အေမ့လက္ငါးေခ်ာင္းနဲ႔ ငါ့သားကို ထမင္းခြံ႔ခဲ့လို႔ ငါ့သားစားခဲ့သမွ် ထမင္းလုပ္ဟာလဲ သန္႔မွ သန္႔ပဲ သားေရ..။
ဒီေန႔လူျဖစ္ေအာင္ ေမြးခဲ့တဲ့ ငါ့သားကို အေမက အေမ့ရဲ႕ ႏို႔ေသြးျဖဴနဲ႔ တုိက္ေကၽြး၊ ထမင္းျဖဴနဲ႔ ခြ႔ံေကၽြးခဲ့ပါတယ္ဆိုတာကို သစၥာဆိုပါတယ္။
ဒီေန႔မွာ အေမ့သားျဖစ္ေနေသးရင္ ငါ့သားရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ ဆရာေတာ္မ်ားရဲ႕ ေမတၱာဓါတ္မ်ား ကိန္းေအာင္းၿပီး သန္႔ေနတဲ့ အေမ့သားရဲ႕ လက္ ေသြးမစြန္းပါေစနဲ႔လို႔ အေမသစၥာဆို ေန႔ေန႔ညညဆုေတာင္းေနတယ္ သားေရ။

ငါ့သားခ်စ္တဲ့
ေမေမ

ရဲရဲနီေစြး ျမန္မာေသြး

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပို႔လာတဲ့ အီးေမးလ္ကို ျပန္ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အနီလက္ပတ္နဲ႔ပါပဲ။