2007ႏွင့္ ခြဲခြာျခင္း

၂၀၀၇က ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ေတာ္ေတာ္ေလးေျပာင္းလဲသြားေစပါတယ္။ ဘ၀တစ္ခုလံုးမွာ အလုပ္အမ်ားဆံုး ခုႏွစ္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ခဲ့လိမ့္မယ္နဲ႔ တူပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္စားခ်င္ေသာ အစားအစာမ်ား၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္တုန္းက၊ ၂၀မိနစ္ ကာလသားခ်က္၊ ႏွင္း၀ိညာဥ္တစ္စက္ရဲ႕ နိဂံုး၊ ဘန္းစကားေတြလန္းေနတယ္ စတဲ့ ပိုစ့္ေတြနဲ႔ အတူ ကၽြန္ေတာ္ ဟာ ဘေလာ့ခ္ဂါ တစ္ေယာက္ဘ၀ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာေရာက္ ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီဘေလာ့ခ္ကာဘ၀နဲ႔ တူတူ ဘေလာ့ခ္ဂါဖိုရမ္ေလးကို ေရာက္ခဲ့ၿပီး ကဗ်ာေတြ ေရးရင္း ဘေလာ့ခ္စာအုပ္ကိစၥေတြျငင္းရင္း ခုန္ရင္း မတ္လေလာက္မွာ ဖိုရမ္မာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီဖိုရမ္ကတဆင့္ ကိုရန္ေအာင္၊ ကိုေက်ာ္ေဇယ်၊ မညေလး၊ ကိုေ၀ယံလင္းတို႔နဲ႔ သိခဲ့ကၽြမ္းခဲ့ ခင္မင္ခဲ့ပါတယ္။

၂၀၀၇ခုႏွစ္ Aprilလမွာေတာ့ မဆံုစည္းရတာ ၈ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ျမန္မာသႀကၤန္ပြဲေတာ္ကို ညီညီ၊ ေနဘုန္းလတ္တို႔နဲ႔ တူတူ အင္းလ်ားလမ္းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာ ဆင္ႏႊဲခဲ့တယ္။ စကၤာပူကို မျပန္ခင္မွာ ဘာညာ၊ ဘလာေဂါက္၊ ေမာင္ပြတ္၊ စိုးေဇယ်၊ ကိုမ်က္လံုးဆိုတဲ့ သူေတြနဲ႔ ဘေလာ့ခ္စာအုပ္ကိစၥအစည္းအေ၀းမွာ ခင္မင္ခြင့္ရလာခဲ့တယ္။ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ ေမလမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ၀ါႆနာျဖစ္တဲ့ ဓါတ္ပံုရုိက္ျခင္း အတတ္ပညာကို TPmyanmar Thingyan 2007မွာ Photographer of the event အျဖစ္ အျပည့္အ၀အသံုးခ်ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း စကၤာပူမွာ ရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္၆ခုေလာက္ကို ဆက္တုိက္ဆိုသလို မွတ္တမ္းတင္ေပးႏုိင္ခဲ့တယ္။

ေမလမွာေတာ့ စကၤာပူႏုိင္ငံ ျမန္မာမ်ားစုစည္းတဲ့ေနရာျဖစ္တဲ့ ပန္နီဇူလား ပလာဇာမွာ လမ္းျပၾကယ္ဆိုတဲ့ ျမန္မာစာၾကည့္တုိက္တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ မိတ္ေဆြ ေလးငါးေျခာက္ဦးနဲ႔ တူတူေအာင္ျမင္စြာ ဖြင့္လွစ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္ ၅၀၀ေလာက္နဲ႔ စတင္ခဲ့တဲ့ လုိင္ဘရီေလးဟာ အခုဆို စာအုပ္ သံုးေထာင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိေနပါၿပီ။ အေဖေရာ အေမပါ Engineerျဖစ္တဲ့အတြက္ ငယ္ငယ္ကတည္းက Engineerတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္၊ ဒီ ၂၀၀၇ခုႏွစ္မွာပဲ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ Engineerရာထူးကို အလုပ္ထဲမွာ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ TPmyanmar အဖြဲ႔အစည္းေပၚေပါက္လာတာ ၂၀၀၈မွာ ၁၀ႏွစ္ျပည့္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သႀကၤန္ပြဲတစ္ခုကို အႀကီးအက်ယ္က်င္းပႏုိင္ဖို႔အတြက္ ၂၀၀၇ရဲ႕ ဇူလုိင္လမွာ စၿပီး အစည္းအေ၀းေတြ စတင္ခဲ့ရာကေန Organiserဆိုတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို တေက်ာ့ျပန္ ရယူခဲ့ရ ျပန္ပါတယ္။

ၾသဂုတ္လကတည္းက စၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အေရးကိစၥမ်ားကို ႀကဳိးစားပမ္းစား ေဆာင္ရြက္ရာကေန အလုပ္အလြန္မ်ားတဲ့ လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ကို ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ရွိခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ တကယ္ပါ။ ၂၀၀၇ေရ မင္းကေတာ့ ဖုန္ဖက္ခါၿပီး ခြဲခြာႏႈတ္ဆက္သြားေပမယ့္ ဒီကေကာင္မွာေတာ့ Blogger, Forummer, Photographer, Librarian, Engineer, Organiser, Activist ဆိုတဲ့ ေနရာေတြမွာ တလွည့္စီရပ္ရင္း ေမာပန္း ႏြမ္းလ်လို႔ ဖုတ္လုိက္ဖုတ္လုိက္ပါပဲ။ ေဗဒင္ေမးရင္ေတာင္ ဆန္ကုန္ေနပါဦးမယ္။ အဲဒီလုိရႈပ္ရွပ္ခတ္မႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္တစ္သက္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လုိ႔ရေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။