ျမန္မာစကားႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသား

ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းတက္ကတည္းက ေက်ာင္းမွာ စလံုး တ႐ုတ္ေတြေရာ၊ မေလးေတြပါ ျမန္မာလိုေတြတစ္လံုး ႏွစ္လံုးေျပာေနၾကတာ ခဏခဏၾကားရပါတယ္။ ဥပမာ “မဂၤလာပါ”တို႔ “ေနေကာင္းလား”တို႔။ သူတို႔သူငယ္ခ်င္း ျမန္မာေတြသင္ေပးထားေနမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးမိုက္႐ုိင္းတဲ့ ျမန္မာစကားေတြကိုလည္း အဲဒီသူေတြဆီကေန ၾကားရတတ္ပါတယ္။ ဒါလည္း ေစာေစာက သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ သင္ေပးထားတာေနမွာပါ။ ႏုိင္ငံျခားသားေတြက အဓိပၸါယ္ကိုေသေသခ်ာခ်ာနားမလည္လို႔ ေျပာတာျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာေတြကေတာ့ နင့္ကနဲေနေအာင္ ခံရတာေတြရွိပါတယ္။ တခါတေလ သူတို႔က အဲဒီမိုက္မိုက္႐ုိင္း႐ိုင္းေတြကို ျမန္မာေကာင္မေလးေတြကိုပါ လုိက္ေျပာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ ကုိယ္က ဘယ္သူကိုစိတ္ဆိုးရမွန္းမသိျဖစ္ၿပီး အဓိကေတာ့ အဲဒီသင္ေပးတဲ့ ျမန္မာေတြကို လံုး၀မေက်နပ္ပါဘူး။

အခုလုပ္ငန္းခြင္၀င္ေတာ့လဲ အလုပ္ထဲကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ မေလးေတြ၊ တ႐ုတ္ေတြကလည္း ျမန္မာလိုေတြေျပာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္မွာ လူသံုးဆယ္ေလာက္ပဲရွိတာ ျမန္မာက ၆ေယာက္ေလ။ အဲဒီေတာ့ အလုပ္ထဲက ႏုိင္ငံျခားသားေတြကလဲ `ေဆးလိပ္ေတာက္မီ´တို႔ `ထမီးစား´တို႔ ေျပာတတ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ဆို ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာ ျမင္တုိင္း `လွတဲ၊ လွတဲ´။ သိပ္မေခ်ာရင္ `မီလွဘူး´ေျပာတတ္ပါတယ္။ ျမန္မာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေယာက္ကို `မီလွဘူး´သြားေျပာမိလို႔ ပါးက်ဳိးမွာ ျမင္ေယာင္ပါေသးတယ္။ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ တ႐ုတ္မေလးေတြကို `ေမာင္´ဆိုတာ သူငယ္ခ်င္းကိုျမန္မာလို ေခၚတာဆိုၿပီးသင္ေပးဖူးတယ္။ ေကာင္မေလးေတြက `ေမာင္´`ေမာင္´ဆိုေတာ့ ဒီေကာင္က ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးေတြကပါ သူ႔ကို `ေမာင္´ဆိုၿပီးေခၚပါေလေရာ။ အဲေတာ့မွ သူ႔မွာဒုကၡေရာက္ၿပီး မိန္းကေလးကပဲ ေယာက္်ားေလးကို ေခၚလို႔ရတာတို႔ဘာတို႔ေလွ်ာက္ေျပာေရာ။ ဒါေပမယ့္ မရေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီေကာင္ေတြအားလံုး ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကို လမ္းမွာေတြ႔ရင္ `ေမာင္´လို႔ေခၚေနၾကတုန္းပါပဲ။