၀င္းအင္း၀လား၊ ေဇာ္ဂ်ီ၀မ္းလား။

၀င္းအင္း၀ဆိုတဲ့ ေဖာင့္ကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲနဲ႔ သံုးလာခဲ့တာ ၁၀တန္းေအာင္စ ေလာက္ကတည္းက စၿပီး အခုအခ်ိန္အထိ (သံလြင္အိပ္မက္မွာ) သံုးဆဲပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္တုန္းကေတာ့ ေရြးစရာတျခားေဖာင့္လည္း သိပ္မ်ားမ်ားစားစားရွိတာမဟုတ္ေတာ့ ဒီေဖာင့္ကိုပဲ သံုးခဲ့ၾကတယ္။ သံုးျဖစ္သြားတဲ့ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ့ ေနဘုန္းလတ္၊ ညီညီ(သံလြင္)၊ ကိုငယ္(မႏၱေလး)တို႔နဲ႔ အတူတူ လုပ္ျဖစ္တဲ့ ျဒပ္မဲ့ကမၻာ ကဗ်ာစာအုပ္ေလး ေၾကာင့္ပါပဲ။ ကဗ်ာေတြကို အဓိကရုိက္တာက ကၽြန္ေတာ္ေပါ့။ ၁၉၉၇ ႏွစ္လယ္ပိုင္းေလာက္က ျဖစ္မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္သံုးတာ ၀င္းအင္း၀နဲ႔ CE myanmarေဖာင့္ ႏွစ္မ်ဳိးကို ေရာသံုးတယ္။

ေနာက္ပိုင္းလည္း လိုအပ္ရင္ လုိအပ္သလို သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြကို ရုိက္ေပးတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ပထမဆံုး ကိုယ့္လုပ္အားနဲ႔ ကိုယ္ရခဲ့တဲ့ အရာဟာ ေဘာလ္ပင္ေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက သူတက္ေနတဲ့ GTIက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပါင္းထုတ္တဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးကို ရုိက္ေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းတာကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ကိုယ္တုိင္ကလည္း ကဗ်ာေလးေတြ ေရးေနတဲ့သူဆိုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးကို အေကာင္းဆံုးလုပ္ေပးလုိက္တဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းက ေက်းဇူးအရမ္းတင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဘာလ္ပင္ေလးတစ္ေခ်ာင္း လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။ (ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ ပထမဆံုး လုပ္အားခ လက္ေဆာင္ဆိုရင္လည္း မမွားႏုိင္တဲ့အတြက္ အခုထက္ထိတုိင္ သိမ္းထားဆဲပါ။)

အဲဒီစာအုပ္အျပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဒပ္မဲ့ကမၻာ(၂)ဆိုၿပီး ထပ္ထြက္ေတာ့လည္း စာစီစာရုိက္ ကၽြန္ေတာ္ပဲလုပ္။ အဲဒီေနာက္ လသာ(၂)က ေကာင္မေလးေတြ ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ခ်င္တာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ပဲ ကူရုိက္ေပးခဲ့ပါေသးတယ္။ ၀င္းအင္း၀နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အက်ဳိးေပးတာလားေတာ့မသိ။ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္အားနဲ႔ ပထမဆံုးရတဲ့ ၀င္ေငြဟာလည္း ၀င္းအင္း၀ေၾကာင့္ပါပဲ။ အေမႏုိင္ငံျခားကို ခဏသြားၿပီးျပန္လာေတာ့ သူတို႔ တဖြဲ႔လံုးရဲ႕ ခရီးစဥ္ေတြကို Reportတင္ဖို႔ အတြက္ ဆုိင္မွာသြားရုိက္လည္း ေပးရမွာပဲ ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ရုိက္ခုိင္းပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ မမွတ္မိေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက ျမန္မာေငြ၃၀၀၀ေလာက္ ရလုိက္ပါတယ္။ (အဲဒီပိုက္ဆံေတြေတာ့ လုိအပ္တာေတြ ၀ယ္လုိက္လို႔ ထင္တယ္၊ ကုန္ၿပီ)

ေဇာ္ဂ်ီကိုေတာ့ စသံုးဖူးတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေလာက္ကမွပါ။ သူကလည္း သူ႔ဟာနဲ႔ သူေကာင္းတာပါပဲ။ အဓိကေတာ့ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္ကို ဘေလာ့ခ္ေရးျဖစ္တဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ Gtalkထဲမွာ စကားေျပာျဖစ္တဲ့အခါ သံုးတာမ်ားပါတယ္။ ၀င္းအင္း၀နဲ႔ မတူတာက သူက (ကၽြန္ေတာ္ဘာမွန္းမသိတဲ့) Unicodeေဖာင့္ျဖစ္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အားသာခ်က္က ပတ္ဆင့္ေတြကို ၀င္းအင္း၀မွာလို Number Keyေတြ မလိုပဲ Tide Keyလို႔ ေခၚတာေလးနဲ႔တြဲၿပီး ရုိက္လို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ေဖာင့္ပံုစံတစ္မ်ဳိးတည္းရွိတဲ့အတြက္ ၀င္းေဖာင့္မွာလို ၀င္း ေမာ္လၿမဳိင္၊ ၀င္း ေတာင္ႀကီး၊ ၀င္း ဗိႆႏိုး၊ ၀င္း ရန္ကုန္၊ ၀င္း ကေလာ စသည္ျဖင့္ ပံုစံေတြ ေျပာင္းလို႔ မရပါဘူး။

ျမန္မာဘေလာ့ခ္ေတြ စေပၚကာစက ၀င္းကေလာနဲ႔ ေရးၾကတယ္လို႔လည္း ဖတ္မွတ္ဖူးပါတယ္။ ျမေစတီ၊ အကယ္ဒမီ၊ စီအီး၊ ၀င္း၊ ေဇာ္ဂ်ီ စသည္ျဖင့္ ျမန္မာေဖာင့္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့ အနက္က ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၀င္းနဲ႔ ေဇာ္ဂ်ီကိုပဲ အသံုးအမ်ားဆံုးပါ။ ၀င္းအင္း၀ေဖာင့္ကို သံလြင္အိပ္မက္ အမွတ္ ၁မွ ၁၁ အထိ၊ ၿပီးေတာ့ ကဗ်ာစာအုပ္ ခုႏွစ္အုပ္ေလာက္ကို လည္း ရုိက္ဖူးၿပီး ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာခ့္တစ္ခုလံုးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္မႀကဳိက္ဆံုးေဖာင့္ကို ေျပာပါဆိုရင္ေတာ့ ၀င္းဘားမိစ္ပါပဲ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ၀င္းေဖာင့္ရဲ႕ လက္ကြက္ကေနၿပီး ေသြဖယ္ၿပီး တခ်ဳိ႔စာလံုးေတြက တျခားခလုပ္ေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။

ရန္ကုန္မွာ ဘေလာ့ခ္ကာေတြ အစည္းအေ၀းလုပ္ရင္ ညီလင္းဆက္နဲ႔ ကိုစစ္အိမ္တို႔ အင္း၀ပိုလွတယ္ ေဇာ္ဂ်ီပိုေကာင္းတယ္။ ျငင္းၾက၊ ခုန္ၾက၊ ေဆြးေႏြးၾကတယ္လို႔ ၾကားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ျဖစ္တဲ့ ဒီပိုစ့္ေလးကို အဓိက ေရးျဖစ္သြားတာပါ။ ဘယ္ေဖာင့္ပိုေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ တလွည့္စီ အဆင္ေျပသလို ႏွစ္ခုလံုးကို မွ်ၿပီး သံုးသြားမွာပါ။ တကယ္တမ္းေတာ့ ျမန္မာေဖာင့္တစ္ခုစီတုိင္းကို တီထြင္ခဲ့တဲ့ ပုဂၢဳိလ္မ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေပၚမွာရွိၿပီး ထုိသူမ်ားအတြက္လည္း အၿမဲတမ္း ဂုဏ္ယူေနမိမွာပါ။