ႏြား႐ုိင္းသြင္းခ်ိန္ ျပင္မထြက္နဲ႔

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဘ၀မွာ ပထမဆုံးရင္းႏွီးခဲ့ၿပီး အခုအခ်ိန္ထိ အလြတ္ဆိုႏုိင္တဲ့ ကဗ်ာေတြကို ေျပာပါဆိုရင္ ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ကဗ်ာေလးေတြပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဆြမ္းအုပ္နီနီတို႔ သေျပသီးေကာက္၊ ေမာင္ေလးေရ ထပါေတာ့တို႔ အစရွိတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြပါ။ အခု ဆရာမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္ကို ျပန္ဖတ္မိလို႔ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ တင္လုိက္ပါတယ္။

သဘက္ေဆး

ႏြားရုိင္းသြင္းခ်ိန္ ျပင္မထြက္နဲ႔
ဖုတ္သဘက္ေတြ လုိက္တတ္တယ္။
ဖုတ္သဘက္ေတြ ေၾကာက္တဲ့ေဆးကို
ဘုန္းႀကီးေပးလို႔ ရွိပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းရယ္ သဘက္ေဆးကို
ကၽြဲ႐ုပ္ေလးနဲ႔ လဲပါကြယ္။
ဗုဒၶံ ဓမၼံ သံဃံ ႐ြတ္ကြဲ႔
သရဲလႊတ္လို႔ ေျပးလိမ့္မယ္။
႐ြတ္ကြယ္ ႐ြတ္ကြယ္။ ။

မင္းသု၀ဏ္