ကိုေအာင္ဒင္ရဲ႕ ေႏြတစ္ညမွ အစျပဳ၍ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မၿပီးေသးေသာ ေႏြညမ်ား

 

ကုိေအာင္ဒင္ရဲ႕ ေႏြတစ္ညမွ အစျပဳ၍ စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲကို Home မွာ လုပ္သြားတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြ Facebook မွာ ေတြ႔ကတည္းက စိတ္၀င္စားေနခဲ့တာ။ ဇူလုိင္လဆန္း ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညီညီ(သံလြင္)ေျပာျပလို႔ စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲမွာ ကိုဖုန္းေမာ္၊ ကိုစိုးႏုိင္တို႔နဲ႔ က်ည္ဆံတူတူ ထိမွန္ခဲ့ၿပီး ေဆးရုံမွာ ၅လေလာက္ ကုသမႈခံလို႔ အသက္ရွင္ခဲ့တဲ့ ကိုျမင့္ဦးကလည္း အမွတ္တရ စကားေျပာသြားေၾကာင္း သိရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ညီညီကပဲ ဆက္ၿပီး ၈၉ ေဒၚခင္ၾကည္စ်ာပနမွာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အစီအစဥ္က ကုန္သည္လမ္းေပၚမွာရွိတဲ့ ျမန္မာ့ထုတ္ကုန္ သြင္းကုန္ေကာ္ပိုေရးရွင္းေပၚက ေန ႏုိင္ငံေရးေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ဒိုင္ခံေတာင္းဆိုၿပီး စစ္အစိုးရက မလုိက္ေလ်ာပါက စတုတၳထပ္ကေန ၂နာရီ တစ္ေယာက္ႏႈန္းနဲ႔ ခုန္ခ်မယ့္အေၾကာင္း၊ ဒုတိယေျမာက္ခုန္ခ်မည့္သူမွာ ကိုကိုႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေျခအေနအရပ္ရပ္ေၾကာင့္ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ စတာေတြ ေျပာျပကတည္းက ဖတ္ခ်င္လြန္းလို႔ City Mart ၊ Ocean တို႔ မွာ လုိက္ရွာ၀ယ္ေပမယ့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးျပန္ခါနီးအထိ ၀ယ္မရတာနဲ႔ သူ႔မွာ ရွိတဲ့ စာအုပ္ကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးတဲ႔ ညီညီ႔ကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရပါတယ္။

ကိုေအာင္ဒင္က သူ႔စာအုပ္ကို ၁၉၇၄ ဦးသန္႔အေရးအခင္း၊ ေရၾကည္အုိင္အေၾကာင္း တို႔နဲ႔ နိဒါန္းပ်ဳိးထားၿပီး ပထမအဆင့္ ႏွိပ္စက္၊ ဒုတိယအဆင့္ေခ်ာ့ေမး၊ တတိယအဆင့္ ႏွိပ္စက္ စတဲ့ စစ္ေၾကာေရးျဖတ္သန္းမႈေတြဟာ မွတ္သားစရာ သင္ခန္းစာေတြပါ။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ၈၈ မတုိင္မွီ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေန၊ ျမန္မာ့ပညာေရး၊ စက္မႈတကၠသိုလ္နဲ႔ ေငြစကၠဴေတြ ဖ်က္သိမ္းျခင္းစတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ အေရးအခင္းမတုိင္မွီ အေနအထားေတြကို ပံုေဖာ္ထားပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ စာအုပ္ရဲ႕ အဓိက အပုိင္း ေႏြညတစ္ညျဖစ္တဲ့ ၈၈ မတ္လ ၁၂ရက္ေန႔ည စႏၵာ၀င္းလက္ဖက္ရည္ဆုိင္က စလို႔ သူႀကံဳခဲ့ရသမွ် ၈ေလးလံုး လူထုအေရးေတာ္ပံုႀကီးအေၾကာင္းကို စီကာပတ္ကုံး အေသးစိတ္ ဖတ္ရပါတယ္။ မတ္လ ၁၃ရက္ ကိုဖုန္းေမာ္အေရးအခင္း၊ မတ္လ ၁၆ရက္ တံတားနီအေရးအခင္းၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္သြားၿပီး ေမလေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္၊ ဇြန္လ ၁၄ရက္မွာ “ေက်ာ္စြာထြဋ္ တစ္ေယာက္တည္း ေက်ာင္းကို သပိတ္ေမွာက္ၿပီ” လို႔ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ ေရးျခစ္တဲ့ ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္အေၾကာင္း၊ သူအဓိက ဦးေဆာင္ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ဗမာျပည္ ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရး လူငယ့္တပ္ဦး၊ ဒု-ဥကၠဌအျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့တဲ့ ဗမာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ အဲဒီေနာက္ ဒီၿငိမ္းပါတီ၊ လူ႔ေဘာင္သစ္၊ သံုးေရာင္ျခယ္ စတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြအေၾကာင္း၊ ဦးေအာင္ႀကီး၊ ဦးႏု၊ ဗိုလ္မွဴးးေအာင္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တို႔အျပင္ သူနဲ႔ လက္တြဲေဖာ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ မင္းကိုႏုိင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ မုိးသီးဇြန္၊ မင္းေဇယ်၊ ေဌးၾကြယ္ စတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္းတို႔ဟာလည္း တကယ့္ကို ရင္သက္ ရႈေမာဖြယ္ရာပါ။

၈၈ အေရးအခင္းတုန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္က သံုးတန္းေက်ာင္းသားေလးပဲ ျဖစ္ေပမယ့္ အဖုိးနဲ႔ ဘႀကီးေတြက ႏုိင္ငံေရး စိတ္၀င္စားေတာ့ သတင္းေတြ နားစြန္နားဖ်ား အၿမဲၾကားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အသက္ ၉ႏွစ္ေလာက္သာ ရွိေသးတဲ့အတြက္ အေၾကာင္းအရာေတြက ၀ိုးတုိး၀ါးတား၊ ၈၈မွာ အဆိပ္ခပ္တာ၊ ဟိုဖက္လမ္းထိပ္ ဒီဖက္လမ္းထိပ္ ၀ါးကပ္ႀကီးေတြ သဲအိတ္ႀကီးေတြနဲ႔ ကိုယ့္လမ္းကိုယ့္ရပ္ကြက္ လံုၿခံဳေရးကိုယ့္ဘာသာယူရတာ၊ ေခါင္းျဖတ္ၾကတာ၊ ေလးဂြေတြ ဂ်င္ကလိေတြ၊ ဓားေတြ တုတ္ေတြ ေဆာင္ၾကတာနဲ႔ အဲဒီေခတ္က ေၾကြးေၾကာ္ၾကတဲ့ “ဘာလုပ္ေနလဲ ေမာင္ေမာင္ေရ ဒီမုိကေရစီေပးလုိက္ပါလား” “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေပးတဲ့ စစ္ပညာ ျပည္သူေတြကို သတ္ဖို႔မဟုတ္ဘူး” စတာေတြကိုပဲ မွတ္မိၿပီး ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေတာ့ ဦးေအာင္ႀကီး၊ ဦးႏုနဲ႔ ဒီၿငိမ္း၊ ေဒၚစုနဲ႔ ဒီခ်ဳပ္ ဆိုတဲ့ နာမည္ေတြေလာက္ပဲ ၾကားဖူးခဲ့တာပါ။ အခုမွ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ၾကားဖူးနား၀ေတြရယ္ အရြယ္ေရာက္လို႔ ဖတ္မွတ္မိသမွ် အေၾကာင္းေတြကို ဒီစာအုပ္က သမုိင္းကြင္းဆက္ တဆစ္ခ်င္း ဆက္ေပးလုိက္သလို အေၾကာင္းအရာေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိခြင့္ရခဲ့တယ္။ ကိုမင္းကိုႏုိင္ကေတာ့ အႏုပညာ ရသသမားပီပီ ရသေလး ထည့္ၿပီး ေရးရင္ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ မိတ္ဆက္ပြဲမွာ ေျပာခဲ့ေၾကာင္း ညီညီက ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ သူတို႔လို ကိုယ္တုိင္ ထဲထဲ၀င္၀င္ ပါ၀င္ခဲ့သူေတြ အတြက္ေတာ့ အေၾကာင္းအရာတုိင္းဟာ သိၿပီးသားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ေနာက္ပိုင္း မ်ဳိးဆက္အတြက္ေတာ့ အဖုိးတန္စာအုပ္တစ္အုပ္ပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ေနရတယ္ဆိုတာကို ေမ့ၿပီး အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္က ညီငယ္တစ္ေယာက္ကို ၈၈ အေရးအခင္း အေၾကာင္း သရုပ္ေဖာ္ေျပာျပေနသလို ခံစားမႈမ်ဳိး ျဖစ္ေပၚခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရြယ္အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရးစိတ္၀င္စားတဲ့ ဘယ္လူငယ္ လူရြယ္မဆို ဖတ္ထားသင့္ သိထားသင့္တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္အျဖစ္ ညြန္းလုိက္ပါတယ္။

စာဖတ္ပ်င္းတယ္ဆိုရင္ေတာင္ စာမ်က္ႏွာ ၃၉၁ကေန ၃၉၇ အထိရွိတဲ့ ေနာက္ဆံုးခန္း “အဆံုးမဟုတ္ေသးပါ” ဆုိတာကိုေတာ့ ျမန္မာလူငယ္တုိင္း ဖတ္ထားသင့္၊ သိထားသင့္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ညႊန္းသာညႊန္းရတယ္ တခ်ဳိ႕ စာဖတ္ပ်င္းတဲ့ လူေတြရွိတဲ့ အတြက္ ဒါမွမဟုတ္ စာအုပ္၀ယ္မဖတ္ျဖစ္ေတာ့မယ့္ လူေတြအတြက္ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခါနီးေလးေတြမွ ေတ့ေတ့ၿပီး လြဲသြားရတဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြကို သမုိင္းသင္ခန္းစာအျဖစ္ ေရးျပခ်င္ပါတယ္။ (စာအုပ္ကို ဖတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ လူေတြနဲ႔ ၈၈ အေရးအခင္းအေၾကာင္းကို ခေရေစ့တြင္းက် သိသူေတြအတြက္ မဟုတ္ပါ။)

- ၈လပိုင္းအလယ္ေလာက္ကစၿပီး ႀကီးမားလွတဲ့ လူထုႀကီးနဲ႔ ျမင့္မားတဲ့ ႏုိင္ငံေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို ေက်ာင္းသားေတြ ဆက္လက္ဦးေဆာာင္ဖို႔ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့အတြက္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္၊ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြကို ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ၾကတာ စိတ္ဓါတ္တက္ၾကြဖြယ္ရာပါ။

- ဇူလုိင္ ၂၃ ရက္မွာ ဦးေန၀င္းကို ႏုတ္ထြက္ခြင့္ ျပဳေပမယ့္ က်န္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ႏုတ္ထြက္ခြင့္မေပးတာဟာ မဆလ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား အေနနဲ႔ အာဏာကို လုံး၀လက္မလြတ္ခ်င္တာ သိသာလွပါတယ္။

- ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ဟာ လမ္းျပေျမပံု ၈ခ်က္နဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲဖို႔ ႀကဳိးစားသလို ၇၄ ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ ကိုင္ၿပီး တစ္ပါတီစနစ္ကေန ပါတီစံုစနစ္ကို ေျပာင္းဖို႔ လူထုဆႏၵခံယူပြဲလုပ္ရမယ္ လို႔ ေျပာတာဟာ အခုေလာေလာဆယ္ ၄၃၆ ကိစၥနဲ႔ ဆင္ဆင္တူတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။

- မေျပာင္းတုန္းကလည္း ေျပာင္းလို႔ မရေတာ့မလိုလိုေျပာၿပီး ေျပာင္းခ်င္ေတာ့လည္း ပါတီစံုစနစ္နဲ႔ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲ ၃လအတြင္း က်င္းပမယ္လို႔ စက္တင္ဘာ ၁၁ မဆလရဲ႕ အစည္းအေ၀းမွာ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

- အဲဒီကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ဦးႏု၊ ဗိုလ္မွဴးေအာင္နဲ႔ ဦးသုေ၀က လြဲၿပီး က်န္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြက လက္မခံပဲ ၾကားျဖတ္အစိုးရဖြဲ႔စည္းဖို႔ပဲ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတယ္။

- စက္တင္ဘာ ၁၁ရက္ေန႔ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို လက္မခံခဲ့ၾကေပမယ့္ ၁၈ရက္ေန႔ စစ္အစိုးရ အာဏာသိမ္းၿပီးတဲ့အခ်ိန္ကေန စၿပီး ပါတီေတြေထာင္လာလိုက္ၾကတာ ေအာက္တိုဘာ လကုန္မွာ ပါတီေပါင္း ၅၀ေက်ာ္ ရွိေနခဲ့ၿပီလို႔ သိရပါတယ္။

ဒီစာအုပ္ဖတ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးကေန မဆလ အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ႏုိင္ခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ ဒီမိုကေရစီပန္းတုိင္ကို မေရာက္ႏုိင္ေသးတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းေပါင္း မ်ားစြာကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ အခ်င္းခ်င္း၊ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ အခ်င္းခ်င္း၊ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္းအခ်င္းခ်င္း စည္းလံုးညီညြတ္မႈ၊ ယံုၾကည္ေလးစားမႈ၊ အသင္းအဖြဲ႔စိတ္ဓါတ္ ႏုိင္ငံေရးပရိယာယ္စတာေတြ အမ်ားႀကီးအားနည္းခဲ့တယ္လို႔ အၾကမ္းဖ်င္းသံုးသပ္မိၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ဖက္က အဲလို အလဲလဲအၿပဳိၿပဳိျဖစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ တဖက္မွာေတာ့ တေသြးတသံတမိန္႔နဲ႔ ယဥ္ပါး ေနတဲ့ အာဏာရနဲ႔ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းကို ရင္ဆုိင္ၾကရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘယ္လိုပဲ မညီညြတ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူလူထုကေတာ့ မခံႏုိင္တဲ့အဆံုး အာဏာရွင္ကို ဆန္႔က်င္ဖို႔ လမ္းေပၚကို အၿမဲထြက္လာခဲ့ၾကရပါတယ္။ သမုိင္းေၾကာင္းကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ၆၂ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္း၊ ၇၀ ေက်ာ္မ်ားဆီက ဦးသန္႔ အေရးအခင္း၊ မႈိင္းရာျပည့္၊ ၈၈၈၈ ၊ ၉၆၊ ၉၈ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ၊ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ စသျဖင့္ အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္ကို ဆယ္စုႏွစ္တုိင္း အနည္းဆံုးတစ္ခ်ိန္ေတာ့ ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အခုလို လယ္သိမ္းယာသိမ္း၊ အလုပ္သမားအလုပ္ရွင္ျပႆနာ၊ ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲတြင္း နက္သနက္ နက္လာတဲ့အခ်ိန္ ၂၀၁၀ ကေန ၂၀၂၀ အၾကား ဘာမွ မျဖစ္လာႏုိင္ဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ ေျပာႏုိင္မယ္မထင္ပါ။ အဓိကေတာ့ အခုအရွိန္တက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ၂၀၁၄၊ ၂၀၁၅ ေနာက္ပိုင္း ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနေပၚ အမ်ားႀကီးမူတည္ပါတယ္။

မွတ္မွတ္ရရ ၈၈၈၈ ႏွစ္ပတ္လည္ ၂၆ႏွစ္ ျပည့္တာနဲ႔ အညီ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနဘုန္းလတ္တို႔ သံလြင္အိပ္မက္က သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုတုိင္း ဂစ္တာတီး သီခ်င္းဆိုျဖစ္တဲ့ ၈၈တုန္းက သီခ်င္းစာသားေလး အခ်ဳိ႕နဲ႔ စာကို အဆံုးသတ္ခ်င္ပါတယ္။ ၆၂ ဦးေန၀င္းအာဏာသိမ္း ၂၆ႏွစ္အၾကာ ၈၈ အေရးေတာ္ပံု ျဖစ္ၿပီး အဲဒီ ၈၈ကေန အခု ၂၆ႏွစ္အၾကာအထိ မၿပီးဆံုးႏုိင္ေသးေသာ ေႏြညမ်ားအေၾကာင္းေပါ့ . . ။

“ရုိင္းစုိင္းတဲ့ ေတာတိရစာၦန္မ်ားလည္းမဟုတ္ အားလံုးက အသိနဲ႔လူေတြ

လက္နက္ျပျခိန္းေျခာက္ကာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ရပ္တန္းက ရပ္သင့္ၿပီေလ

အမ်ားစုက မႏွစ္ၿမဳိ႕တဲ့အစိုးရမုိ႔ အမ်ားနဲ႔ တစ္ေယာက္ေလ်ာ့သင့္ၿပီေလ

အေရးအခင္းတုိင္း လက္နက္နဲ႔ ရွင္းလို႔ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ လူသာကုန္မေလ .....

Cho : တရားလက္လြတ္ ဘယ္ေလာက္လုပ္ၾကမလဲ၊ အားလံုးက ႀကံႀကံခံဇြဲ

လက္နက္နဲ႔ Public တုိက္ပြဲ မဆလ ေတာထုတ္တဲ့ပြဲ . .

အမ်ားေကာင္းစားေရးအတြက္ မူခ်မွတ္ခဲ့ ၂၆ႏွစ္ ရွိခဲ့ၿပီေလ

အမ်ားစုက ကုန္းေကာက္စရာမရွိတဲ့ဘ၀ သူတို႔က်ေတာ့ အရမ္းခ်မ္းသာေန

ဆင္းရဲတြင္းနက္လွတဲ့ ၾကားထဲက လူ႔အခြင့္အေရးဆံုးရႈံးရာေျမ

လုပ္လုိက္တုိင္း ေကာင္းက်ဳိးရယ္ တကြက္မွမရွိ ျမန္မာျပည္ဟာ နာေနၿပီေလ . . . .

Cho 2 : က်ဆံုးေသာ အျပစ္မဲ့သူမ်ား သုဂတိသို႔ လားေရာက္ပါေစ

တို႔အားလုံုး ၀မ္းနည္းတယ္ေလ၊ တို႔အားလံုး ဆက္လုပ္မယ္ေလ . . . ”

စည္သူ(သံလြင္)