စလံုးေရာက္ စာမ်က္ႏွာ ၁၅ အမွတ္တရ

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ႏွစ္ကေပါ့။ စကၤာပူေျမကို စနင္းခဲ့တယ္

ျပား ၅၀ ဖုိး ထမင္းျဖဴေပၚ ဟင္းအႏွစ္ေလး စမ္းၿပီး ၿပီးခဲ့ရတဲ့ ေန႔လည္စာေတြရွိ ခဲ့ဖူးသလို တပြဲ ၈၅က်ပ္တန္ စလံုးရဲ႕ အေကာင္းဆံုးစာရင္း၀င္ ဆုိင္တခ်ဳိ႕ မွာလည္း စားခဲ့ဖူးၿပီ။

အေမ၀ယ္ေပးခဲ့တဲ့ Skechers တရံ၊ expo မွာ ေစ်းေလ်ာ့ ေရာင္းတဲ့ ငါးက်ပ္တန္ ဖိနပ္တရံ နဲ႔ ေပၚလီသံုးႏွစ္ၿပီးခဲ့ရသလို
ရန္ကုန္မွာတုန္းက ပြဲလမ္းသဘင္မွစီးတဲ့ Caterpillar ကို အလုပ္ထဲမွာ အၾကမ္းစီးခဲ့ဖူးၿပီ။

ဘတ္စ္ကားဖုိး ျပား၇၀ မရွိလို႔ ၄မွတ္တုိင္စာ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးသလို
စကၤာပူ၊ မေလးရွား၊ အေမရိက၊ ၾသစေၾတးလ်ႏုိင္ငံစံုေအာင္ ကားေလွ်ာက္ေမာင္းဖူးၿပီ။

ရန္ကုန္ကို ၃ႏွစ္ေနမွ တစ္ေခါက္ ျပန္ခဲ့ဖူးသလို
တစ္ႏွစ္တည္း ၃ေခါက္လည္း ျပန္ခဲ့ဖူးၿပီ။

ၾကက္ဥတကတ္လံုး ၀ယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံ တက်ပ္ခြဲမရွိလို႔ ၾကမ္းေပၚက်ေနတဲ့ ငါးျပားေစ့ေတြလုိက္ေကာက္၊ ေလးေစ့ ျပည့္မွ တစ္လံုး ျပားႏွစ္ဆယ္နဲ႔ ၀ယ္စားႏုိင္ခဲ့သလို
Fullerton, Raffles က အစ စကၤာပူက အေကာင္းဆံုးဆုိတဲ့ ေဟာ္တယ္တုိင္းမွာ ဘူေဖးလ္စားခဲ့ဖူးၿပီ။

၀တ္စရာ ေဘာင္းဘီရွည္ ၂ထည္နဲ႔ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရသလို
ဘီဒိုမဆန္႔ေတာ့လို႔ မရွိဆင္းရဲသူေတြကို ေပးေ၀ခဲ့ဖူးၿပီ။

Watson ရဲ႕ Cashier မွာ Credit card နဲ႔ ေပးသူတုိင္းကို ခ်မ္းသာလွခ်ည့္လားဆိုၿပီး ေငးခဲ့ဖူးသလို Credit card bill ေတြ မေပးႏုိင္ခဲ့လို႔ ေနာက္ သံုးရမွာ ေၾကာက္ၿပီး သားေရပင္နဲ႔ ပတ္ထားတဲ့ Credit card ေတြ အံဆြဲထဲမွာ အထပ္လုိက္ ရွိခဲ့ဖူးၿပီ။

ၾကက္သြန္ဆီသတ္တုိင္း၊ Hotdog ေၾကာ္တုိင္း တူးခဲ့ရဖူးသလို
Gordan Ramsay ခ်က္နည္းေတြကို တမ်ဳိးၿပီး တမ်ဳိးစမ္းသပ္ဖူးၿပီ။

ႏုိင္ငံေရးလုပ္လို႔ ဆိုၿပီး ကြန္ပ်ဴတာသိမ္း၊ ရဲက အႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚေတြ႔တာ ခံဖူးသလို
စကၤာပူသမၼတနဲ႔လည္း ညစာစားပြဲမွာ ဆံုဖူးၿပီ။

ေရဖုိးမီးဖိုး ေပးစရာမရွိလို႔ တပတ္ေလာက္ မီးမရွိေရမရွိေနခဲ့ဖူးသလို
ေရလည္း မကူး၊ Gym လည္း မေဆာ့ျဖစ္ပဲ Maintenance fees ၂၀၀ေက်ာ္ ကို လတုိင္း အလကားသက္သက္ေပးခဲ့ဖူးၿပီ။

OPC ကားဖိုး ၂၀ မေပးပဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ ခုိးထြက္ခဲ့ဖူးသလို
ရဲမိသြားလို႔ ေဒၚလာ ၂၀၀လည္း ဒါဏ္ေၾကးေဆာင္ဖူးၿပီ။

စာေပအႏုပညာနဲ႔ ဘာမွမဆုိင္သလိုေနခဲ့ဖူးၿပီး
သံလြင္အိပ္မက္၊ လမ္းျပၾကယ္နဲ႔ TP Myanmar ကပြဲေတြမွာ ထဲထဲ၀င္၀င္ပါခဲ့ဖူးၿပီ။

Movie ကို ၂.၅ ေဒၚလာ Booking fees မေပးခ်င္လို႔ ရုံအထိသြား လူတုိးၿပီး ၀ယ္ခဲ့ဖူးသလို
Online Degree တစ္ခုက Dropout ျဖစ္လို႔ ေဒၚလာ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ ပလံုသြားဖူးၿပီ။

စားေသာက္ဆုိင္ ပုဂံေဆး၊ လမ္းေဘးစာရြက္ေ၀၊ စာတုိက္ဗံုး ေၾကာ္ျငာထည့္၊ ဂိုေထာင္ကုန္တင္ကုန္ခ် အလုပ္ၾကမ္းသမား၊ စားပြဲထုိး မ်ဳိးစံုလုပ္ခဲ့ဖူးသလို
ကုမၸဏီဒါရုိက္တာ၊ Investor, Shareholder ေတြလည္း လုပ္ခဲ့ဖူးၿပီ။

စလံုးေတြ ခုိင္းသမွ် ခံခဲ့ရသလို
စလံုးေတြကိုလည္း ခုိင္းခ်င္ရာခုိင္းခဲ့ဖူးၿပီ။

စေရာက္ကတည္းက ဆန္႔က်င္ဖက္မဟုတ္ပဲ ပိုတုိးလာတာဆိုလို႔ သံုးခုပဲ ရွိတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ ၂၀ ကီလိုေလာက္ တက္ခဲ့တဲ့ ခႏၶာကိုယ္အေလးခ်ိန္ရယ္၊
ေက်ာင္းတက္တုန္းက ဆယ္ဂဏန္း
အလုပ္စလုပ္ေတာ့ ရာဂဏန္း
ဒီဂရီတက္ေတာ့ ေထာင္ဂဏန္း
ကား၀ယ္ေတာ့ ေသာင္းဂဏန္း
အိမ္၀ယ္ေတာ့ သိန္းဂဏန္းတင္ေနတဲ့အေၾကြးရယ္၊

မိဘကိုျပန္ ျပဳစုခ်င္တဲ့
စီးပြားေရး ျပန္လုပ္ခ်င္တဲ့
ႏုိင္ငံေရး ျပန္လုပ္ခ်င္တဲ့
လူမႈေရးျပန္လုပ္ခ်င္တဲ့
ျမန္မာျပည္ျပန္ခ်င္တဲ့စိတ္ဆႏၵရယ္။

အင္း . . . ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ စာမ်က္ႏွာတုိင္းအတြက္ ေက်းဇူးပါ စကၤာပူ။ ဒါေပမယ့္ စလံုးေရ . . ကမၻာေျမရဲ႕ အစက္ေလးေပၚမွာ ေနာက္ထပ္ ၁၅မ်က္ႏွာေတာ့ မရွိခ်င္ေတာ့ပါ။ အမိျမန္မာျပည္မွာသာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ေနရာတစ္ခု ရွိမယ္ဆိုရင္ေပါ့။