သူငယ္ခ်င္းသို႔ ျပန္စာ(၅)

သူငယ္ခ်င္းေရ ငါလည္း မင္းဆီ စာမေရးျဖစ္တာ ၾကာေပါ့။ အခုေတာ့ စစ္ေလယာဥ္ပ်က္က်တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆက္စပ္ေတြးမိတာေလးေတြေၾကာင့္ ဒီစာကို ေရးလုိက္တယ္။ ေလသူရဲေတြ ေသဆံုးသြားတယ္ဆိုတာ သိရလို႔ တကယ္ကို စိတ္မေကာင္း ၀မ္းနည္းႀကီးစြာ ျဖစ္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသဆံုးသြားတဲ့ လူေတြ အတြက္ ဒါမွမဟုတ္ တပ္မေတာ္အတြက္ ႀကံဖန္ၿပီး ေလာဘီလုပ္ေနရတာေတြကို ေတြ႔ေတာ့ ပိုၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ တပ္မေတာ္အတြက္ ဒီေလာက္ေတာင္ ေလာ္ဘီလုပ္စရာ ရွားေနၿပီလား။ ဘယ္ႏုိင္ငံ ဘယ္လူမ်ဳိးမဆို ဘယ္လို မေတာ္တဆ ထိခုိက္မႈျဖစ္ျဖစ္ တတ္ႏုိင္သမွ် Impact အနည္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ႀကဳိးစားရစၿမဲပါ။ ဒါဟာ လူသားဆန္တဲ့၀ါဒပါ။ အဲဒါနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ႏွစ္ေလာက္က စကၤာပူမွာ ျဖစ္သြားတဲ့ ရဟတ္ယာဥ္ စက္ခၽြတ္ယြင္းၿပီး ျမက္ခင္းျပင္ေပၚ ပ်က္က်သြားခဲ့တာေလးကို ျပန္သတိရမိတယ္။ မွတ္မိေနတာ တျခားေၾကာင့္မဟုတ္ဘူးကြ၊ ငါတို႔ Woodlands အိမ္ကေန ကိုက္အနည္းငယ္ေလာက္ေ၀းတဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းေလးရဲ႕ အေရွ႕ ျမက္ခင္းျပင္မွာ ပ်က္က်ခဲ့လို႔ ပိုၿပီးမွတ္မိေနတာပါ။ အဲဒီတုန္းကလည္း လူေနအိမ္ေတြေပၚ ပ်က္က်ခဲ့ရင္ ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းေပၚ ပ်က္က်ခဲ့ရင္ လူအေသအေပ်ာက္နည္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘယ္သူမွ ဒါကို ပ်က္က်ေတာ့မယ့္ ဆဲဆဲ လူေတြ အေသအေပ်ာက္မရွိေအာင္ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚ အသည္းအသန္ ပ်က္က်လုိက္ရပါတယ္ဆိုၿပီး ေလာ္ဘီလုပ္ေနတာ မေတြ႔မိဘူး။ “ရဟတ္ယာဥ္မွဴး ႏွစ္ဦးအပါအ၀င္ ဘယ္သူမွ ထိခုိက္ဒဏ္ရာမရရွိဘူး” ဆိုၿပီး သတင္းအေနနဲ႔ပဲ ပါလာတယ္။ သတင္းအစံုအလင္ကိုေတာ့ ေအာက္က လင့္မွာ ဖတ္လို႔ ရပါေသးတယ္။ http://news.asiaone.com/News/AsiaOne+News/Singapore/Story/A1Story20100930-239915.html

ေနာက္ဆံုးကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ကားေမာင္းရင္း Lost Control ျဖစ္လို႔ ျဖစ္ျဖစ္ ဘရိတ္ေပါက္လို႔ ျဖစ္ျဖစ္ အရွိန္မထိန္းႏုိင္ေတာ့ရင္ေတာင္ အေရွ႕မွာ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ရွိတယ္ဆိုရင္ တတ္ႏုိင္သမွ် ေဘးဖက္က ဓါတ္တုိင္၊ သစ္ပင္၊ ပလက္ေဖာင္း စတာေတြကို ၀င္တုိက္ၿပီး အရွိန္ကို သတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ လူသားဆန္တဲ့ အျပဳအမူ၊ မိမိေၾကာင့္ တပါးသူ အသက္အုိးအိမ္ကို မပ်က္စီးေစတဲ့ စိတ္ဓါတ္ပါ။ အခုေတာ့ အဲဒါကုိပဲ ဂုဏ္ယူသလိုေရးေနၾကေတာ့ တပ္မေတာ္မွာ ဂုဏ္ယူစရာ ဒီေလာက္ေတာင္ ရွားေနၿပီလားလို႔ ေတြးမိတယ္။ Accident ဆိုတာႀကီးကို ဘယ္သူမွ မျဖစ္ခ်င္ၾကသလို တကယ္ျဖစ္လာရင္လည္း ဘယ္သူမွ ေရွာင္လႊဲလို႔မရတဲ့အတြက္ အသက္အုိးအိမ္ေတြ ပ်က္စီးရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအသက္အုိးအိမ္ေတြ မလိုအပ္ပဲ မပ်က္စီးေအာင္၊ တခ်ဳိ႕ဘ၀ေတြဆိုလည္း ရွင္လွ်က္နဲ႔ ေသေနသကဲ့သို႔ မျဖစ္ေအာင္၊ ဘ၀မွာ ဘာမွ ထပ္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့တာမ်ဳိးေတြ မျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ႀကဳိတင္ၿပီး တားဆီးကာကြယ္လို႔ ရပါေသးတယ္။

ဥပမာ ဟိုတေလာက မီးေလာင္တဲ့ မဂၤလာေစ်းဆို Fire Sprinkler System ေတြ မရွိတာေၾကာင့္လား၊ မီးသတ္ကားမလံုေလာက္တာေၾကာင့္လား၊ ေရမရွိလို႔လား၊ အဲဒါတင္မဟုတ္ပဲ နမ့္ဆန္ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံတ၀ွမ္းက မီးေဘး၊ မုိးရာသီမွာ ျဖစ္ေနက်ေရေဘး အစရွိတာေတြ။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံစားသံုးသူ ကာကြယ္ေရးအသင္းက ထုတ္ျပန္လုိက္တဲ့ လူေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သတ္ေနတဲ့ အစားအစာ အသံုးအေဆာင္ေတြ အေၾကာင္း ၊ ဒါေတြကလည္း ငါတို႔ရဲ႕ အသက္အုိးအိမ္စည္းစိမ္ေတြကို တနည္းမဟုတ္ တနည္းနဲ႔ ထိခုိက္ေနတာပဲမဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ စစ္သား၊ အရပ္သားမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ လူမွန္ရင္ ခ်စ္သူမုန္းသူရွိစၿမဲပါ၊ လူ႔ဘ၀ေတြ ေသေၾကပ်က္စီးရတယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ သူ႔မိသားစု သူ႔ကို ခ်စ္တဲ့သူေတြကေတာ့ ေျဖမဆည္ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ၾကရမွာပါ။ အရင္အစိုးရအဆက္ဆက္ကေတာ့ အဲဒီလို မေသသင့္ပဲ ေခၽြလြင့္ခံခဲ့ရတဲ့ လူ႔ဘ၀ေတြကို တာ၀န္ယူႏုိင္ျခင္းမရွိဘူးဆိုတာ ထပ္ေျပာေနဖို႔ မလိုဘူးထင္ပါတယ္ကြာ။

အခု NLD အစုိးရတက္လာေတာ့မယ္ ငါတို႔ လိုခ်င္တဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ျဖစ္ေတာ့မယ္လို႔ တထစ္ခ် ယံုၾကည္ေနရင္ေတာ့ ဒီအေျခခံဥပေဒေအာက္မွာဆိုရင္ေတာ့ “မထင္”လိုု႔ တခြန္းတည္းေျပာရမွာပါ။ မင္းကေတာ့ ေျပာမယ္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီဘူတာပဲ ဆုိက္တာ ပဲ လို႔။ ငါတို႔မွာလည္း ဘယ္သြားသြား ဒီဘူတာႀကီးက ခံေနေတာ့ ေရွ႕ကို ဆက္တုိးဖို႔ ဆိုတာ ျဖစ္မွ မျဖစ္ႏုိင္ပဲကြာ။ တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသက္အုိးအိမ္စည္းစိမ္ကို တကယ္ေစာင့္ေရွာက္တယ္ဆိုရင္၊ တပ္မေတာ္ရဲ႕ သိကၡာကို အဖတ္ဆည္ခ်င္တယ္ဆိုရင္၊ ျမန္မာ့အေရးမွာ ေရွ႕တန္းက ပါ၀င္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ျပည္သူေတြ အလိုလားဆံုးျဖစ္တဲ့ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဖို႔မွာ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳဖို႔ တုိက္တြန္းလုိက္ခ်င္တယ္ကြာ။ ဟိုတစ္ေန႔က ေဖ့ဘုတ္မွာ တစ္ေယာက္ေရးထားတဲ့ စာသားေလးတစ္ခုကိုေတာင္ ေျပးသတိရမိတယ္။ ဘာတဲ့ ”၅၉(စ)ကို ဆုိင္းငံ့ ဒါမွမဟုတ္ ပယ္ဖ်က္ေပးမယ္ဆိုရင္ လာမယ့္ မတ္လ ၂၇ရက္ေန႔မွာ တႏုိင္ငံလံုးက လမ္းေတြမွာ စံပယ္ပန္းကံုးေတြ ဖုံုးသြားေစရမယ္”တဲ့။

မင္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း
စည္သူ(သံလြင္)