သူငယ္ခ်င္းသို႔ ျပန္စာ(၂)

မင္းကလည္း အယ္ဒီတာ လုပ္ေနတဲ့ ဂ်ာနယ္ေဖာင္ပိတ္ရက္မွ အသည္းအသန္ စာမူေတာင္း။ ငါကလည္း စာေရးပ်င္းဆိုေတာ့ တစ္ပတ္တစ္ခါ မင္းဂ်ာနယ္အတြက္ကို အလ်ဥ္မွီတယ္ဆိုရုံေလးပါပဲ။ အလုပ္တစ္ခုလို စာေရးရတာပ်င္းေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ စကားလံုးေတြ ျပည့္က်ပ္လာတဲ့အခါ ျပန္အန္ဖို႔အတြက္ အရင္တုန္းက ဘေလာ့ခ္တစ္ခု အခုေတာ့ ေဖ့ဘုတ္အေကာင့္တစ္ခုကို သံုးရျပန္ေပါ့။ ငါ့ရဲ႕ စာကို ဟိုရက္ပိုင္းတုန္းက လူေျပာမ်ားေနတဲ့ လီကြမ္ယူ႔စ်ာပနအေၾကာင္းနဲ႔ပဲ စလုိက္ပါမယ္။ လီကြမ္ယူ႔အေၾကာင္း ဆိုလို႔ ဖန္တရာေတေနၿပီျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ခုတည္ေဆာက္ျခင္း ေကာင္းခ်ီးေပးမယ့္ အေၾကာင္းေတြလို႔ မင္းထင္ရင္ေတာ့ မွားသြားမယ္။ ငါေျပာခ်င္တာကေတာ့ ငါတို႔ ျမန္မာေတြ ျငင္းစရာမရွိ ႀကံဖန္အျငင္းပြားၾကတဲ့အေၾကာင္းပါ။ လီကြမ္ယူ႔သမုိင္းေၾကာင္းကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္ သူဟာ အာဏာရွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ မမွားသလို စကၤာပူႏုိင္ငံေကာင္းစားေရးအတြက္ ဘာမဆိုလုပ္မယ့္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ အျမင္က်ယ္တဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ဆိုတာလည္း ျငင္းမရပါဘူး။ အဲဒီနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေကာင္းတယ္လို႔ ေရးတဲ့လူကို မေကာင္းဘူးလို႔ ျမင္တဲ့လူက ဆဲ၊ မေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာတဲ့လူကို ေကာင္းတယ္ထင္တဲ့ လူက မႀကဳိက္နဲ႔ ငါတို႔ ျမန္မာေတြ diversity တို႔ different perspective တို႔ ဆိုတဲ့ အျမင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး နည္းပါးေနၾကၿပီဆိုတာေတြ႔ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။

အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ ငါနဲ႔ မတူ ငါ့ရန္သူဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္က အခုမွေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုး အရင္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ စစ္အစိုးရက ဖြဲ႔စည္းပံုႀကီးကို ျပဒါန္းဖို႔ အသည္းအသန္ႀကဳိးစားတုန္းကလည္း ဒီလိုပဲ။ မင္းလည္း ေထာင္ထဲကေန သတင္းေတြ ၾကားမယ္ထင္ပါတယ္။ Vote No နဲ႔ No Vote ေလ။ ဖြဲ႔စည္းပံုကို မေထာက္ခံဖို႔ အျငင္းပြားတာေပါ့။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဖြဲ႔စည္းပံု အတြက္ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲမွာ Vote လုပ္ရင္ မေထာက္ခံေၾကာင္း No လို႔ ထည့္ၾကမယ္၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဒီအစိုးရဟာ အသိအမွတ္အျပဳခံအစုိးရျဖစ္ခ်င္လို႔ လုပ္တာ ငါတို႔က ဖြဲ႔စည္းပံုကိုလည္း အသိအမွတ္မျပဳဘူး အစိုးရကိုလည္း အသိအမွတ္မျပဳဘူးဆိုၿပီး ျငင္းေကာင္းေနတုန္း စစ္အစိုးရက ဘယ္ကမဲေတြမွန္းမသိတာေတြနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳသြားလို႔ အဲဒီဟာႀကီးက အခုအသက္၀င္ေနၿပီး ျပင္မရျဖစ္ေနတာ မင္းလည္း အသိပါ။ ေနာက္ေတာ့ ၂၀၁၀ မွာလည္း မဲေပးမယ္ မေပးဘူး ျငင္းေနတုန္း ႀကဳိတင္မဲနဲ႔ အႏုိင္ယူခဲ့ျပန္တယ္။ ေဟာ ၿပီးေတာ့ ေျပာင္းလဲတယ္၊ မေျပာင္းလဲဘူး။ ေနာက္ဆံုးကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ပြင့္လင္းလာတဲ့ ေခတ္မွာ အလွမယ္ေတြ ႏုိင္ငံျခား သြားၿပဳိင္ေတာ့ ေရကူး၀တ္စံု၀တ္ရတာကို ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ မညီဘူး၊ မယ္ၿပဳိင္ပဲြသြား ခႏၶာကိုယ္အလွျပတာ ဒီလိုမ၀တ္လို႔ ဘယ္လို ၀တ္ရမွာလဲ ဆိုၿပီး အသည္းအသန္ျငင္းၾကတယ္။ Myanmarလား Burmaလား ျငင္းၾကတယ္။ ဖဆပလ အလံ၊ ဆိုရွယ္လစ္အလံ၊ အခုလက္ရွိ ဘာအဓိပၸါယ္မွန္းမသိတဲ့အလံ ျငင္းၾကတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံု တစ္အုပ္လံုးျပင္မယ္၊ တခ်ဳိ႕ကို ျပင္မယ္၊ ေနာက္ဆံုး ၄၃၆ ျပင္မယ္။ ေနာက္ဆံုး တခုေတာင္မျပင္ႏုိင္ေသးဘူး။ အခု လီကြမ္ယု ျငင္းၾကတယ္။ အျမင္ခ်င္းမတူတာကို လက္ခံေပမယ့္ ဆဲၾကဆိုၾက သူငယ္ခ်င္းေတြ မေခၚမေျပာ ျဖစ္ၾကတာေတာ့ မေကာင္းဘူးလို႔ ငါထင္လို႔ပါ။ အျမင္မတူတာေတြေပါင္းစည္းတဲ့ အခါ ဆန္းၾကယ္တတ္ပါတယ္။
နိဒါန္းခ်ီေနတာနဲ႔တင္ ေျပာခ်င္တဲ့ဆီမေရာက္ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ အခု ၂၀၁၅ ေရာက္ၿပီ၊ ငါတို႔ စည္ရုံးညီညြတ္ၾကဖို႔ ေကာင္းၿပီလို႔ ထင္တယ္ကြာ။ ေလာေလာဆယ္ငါတို႔ ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလံုးအတြက္ အေရးအႀကီးဆံုး လုပ္စရာတစ္ခုပဲ ရွိတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ျပဳတ္က်ေရးပဲ။ အဲဒီအတြက္ ပထမဆံုး ဖြဲ႔စည္းပံုကို မျဖစ္ျဖစ္တဲ့ နည္းနဲ႔ ျပင္ကိုျပင္ရမယ္။ တစ္ဖက္က တေသြးတသံတမိန္႔ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ငါတို႔ကလည္း တစိတ္ တ၀န္း တလမ္းတည္းတူတူသြားမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း လမ္းခ်င္းတူရင္ လူခ်င္းေတြ႔မယ္တဲ့။ ငါထင္တာေတာ့ လမ္းခ်င္းတူေပမယ့္ သြားတဲ့အရွိန္ခ်င္းမတူရင္ မေတြ႔ႏုိင္ဘူး၊ လမ္းခ်င္းတူေပမယ့္ သြားတဲ့ ဖက္ခ်င္းမတူရင္ မေတြ႔ႏုိင္ဘူး၊ လမ္းခ်င္းတူေပမယ့္ အၿပဳိင္သြားရင္ မီးရထားသံလမ္းလို ၾကားမွာျခားေနဦးမွာပဲ။ ငါတို႔ တလမ္းထဲ တူတူ တြဲၿပီး သြားရမယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ေနာက္ျပန္လွည့္မွာ စုိးတယ္တို႔၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးတို႔ ေျပာၾကတယ္။ ေနာက္ျပန္လွည့္စရာမလိုေအာင္ ဖြဲ႔စည္းပံုႀကီးကိုင္ထားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေနာက္ျပန္မလွည့္ဘူးလို႔ သူတို႔ တြင္တြင္ေျပာေနတာ မင္းလည္း ၾကားမွာပဲ။ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးဆိုလည္း ၄ပြင့္ဆိုင္ ၆ပြင့္ဆုိင္ တဖက္က အသည္းအသန္ေတာင္းဆိုေနတာပဲ၊ အဲဒါကို ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာနဲ႔ သူတို႔ ေတြ႔ခ်င္ေတာ့လည္း အုိဗားမားလာခါနီး ခ်က္ခ်င္းႀကီး။ ဒီေလာက္ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ေျပာင္လိမ္ေျပာင္ျငင္းေတြ အစိုးရလုပ္သမွ် ခံေနရတာ ငါတုိ႔ ေတာ္ေတာ္ညံ့ေသးပါလားဆိုတာကို သိသင့္ၿပီကြာ။ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ဖို႔ စာရင္းေပးထားတာ အားလံုး ၇၁ ပါတီ ရွိတယ္တဲ့။ ရွင္းရွင္းပဲ ေျပာမယ္ကြာ အခုေလာေလာဆယ္ လာမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဒီဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ ၀င္ကို မ၀င္ႏုိင္ဘူးလို႔ အဲဒီ ၇၁ ပါတီလံုး သပိတ္ေမွာက္တာမ်ဳိး၊ လူထုရဲ႕ အားကို သံုးတာမ်ဳိးလုပ္သင့္တယ္လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က အႀကံေပးရင္ ဘယ္ႏွပါတီေလာက္ပါမယ္ထင္သလဲ။ ငါေတာ့ မထင္။ အတုိက္အခံပါတီႀကီးကဆို လူအခ်ဳိ႕ခြဲထြက္ၿပီး ပါတီေထာင္၊ အသစ္ေထာင္တဲ့ ပါတီက ႏွစ္ျခမ္းကြဲနဲ႔ ငါတို႔ ျမန္မာေတြ ၂ေယာက္ရွိရင္ ၃စုကြဲတယ္ အေျပာခံရတုိင္း ရင္နာမဆံုးဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲကို၀င္ ႏုိင္မလားလို႔ အေျခအေနေလးၾကည့္ဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ အၿမီးက်က္ အျမီးစားေခါင္းက်က္ ေခါင္းစားႏုိင္ငံေရးခ်ည္းပဲ လုပ္ေနလို႔ကေတာ့ ငါတို႔ အဲဒီဖြဲ႔စည္းပံု ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ဘယ္ေတာ့မွ စားရမယ္မထင္ဘူး ဟေကာင္ေရ။ ဘာမွ သံုးစားလို႔ မရတဲ့ အစုိးရတစ္ရပ္က အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရေနတာဟာ ငါတို႔ ေတာ္ေတာ္ ညံ့ေသးလို႔ပဲ ဆိုတာ လက္မခံခ်င္ေပမယ့္ အဲဒီအတုိင္းျဖစ္ေနတယ္ သူငယ္ခ်င္းေရ။
လူဦးေရ အေနနဲ႔ တရုတ္ ၁၃၅၇သန္း၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ၁၅၆သန္း၊ အိႏၵိယ ၁၂၁၀သန္း ၾကားမွာ သန္း၅၀ေက်ာ္ပဲ ရွိတဲ့ ငါတို႔ ႏုိင္ငံငယ္ေလးအေနနဲ႔ ဒီလို ႏုိင္ငံႀကီးေတြရဲ႕ ၾကားမွာ လိမၼာပါးနပ္ရင္ သေဌးျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ညံ့ဖ်င္းတဲ့ အစုိးရအဆက္ဆက္ေအာက္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္အတြင္းမွာ ေခြးျဖစ္ေနတာက ေနရုန္းထြက္သင့္ၿပီကြာ။ အိမ္ေဖာ္ေတြႏုိင္ငံျခားပို႔တယ္၊ လူငယ္ေတြ လုပ္စရာမရွိေတာ့ မေလးရွားမွာ ဒုကၡခံရတယ္၊ လယ္သမား လုပ္စရာလယ္မရွိ၊ အလုပ္သမား လခႏွိမ္ခံရတယ္၊ ေက်ာင္းသား ေကာင္းမြန္တဲ့ ပညာေရးမရဘူး၊ အမွန္တရားေဟာတဲ့ ဘုန္းႀကီး ေဟာခြင့္ပိတ္ခံရတယ္၊ အမုန္းတရား ေဟာတဲ့ ဘုန္းႀကီး လြတ္ေပးထားတယ္၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀ ကားလမ္းေတြ ၾကပ္ေတာ့ လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္စရာ ပလက္ေဖာင္းမရွိဘူး၊ ရတဲ့ေနရက ႀကံဳသလိုေလွ်ာက္ေတာ့ ဓါတ္လုိက္ၿပီးေသတယ္၊ တရားဥပေဒစိုးမုိးမႈက ဘယ္ဆီမွန္းမသိဘူး။ အဖက္ဖက္က ခၽြတ္ခ်ဳံက်ေနတာေတြ ေျပာရင္ ၿပီးမွာေတာင္မဟုတ္ဘူးကြာ။ မင္းလည္း ႏုိင္ငံေရးေလာကသားေတြလည္း ထိေတြ႔ေနေတာ့ အႀကံဥာဏ္ေလးေတြ ေပးလုိ႔ရရင္ ေပးစမ္းပါဦး၊ အစိုးရက ဘယ္ေျချပ ဘယ္ဖက္လုိက္၊ ညာေျချပ ညာဖက္လုိက္ လုပ္ေနလို႔ကေတာ့ တဂုိးၿပီး တဂိုး အသြင္းခံရမွာပဲလို႔။ ငါ့မွာေတာ့ NLD နဲ႔ 88 ေတြ႔ရင္ ၀မ္းသာလုိက္၊ 88 နဲ႔ တုိင္းရင္းသား၊ NLD နဲ႔ တုိင္းရင္းသား အခ်ဳိ႕ေတြ႔ရင္ ေပ်ာ္လုိက္နဲ႔ ဒီထက္ကို ပိုမုိစည္းလံုးၿပီး တစ္စိတ္တစ္၀န္း တစ္လမ္းသြားဖို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေရွ႕က စည္းစည္းလံုးလံုး တည့္တည့္သြားရင္ ငါတို႔လည္း ေနာက္က ညီညီညြတ္ညြတ္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းလုိက္ဖို႔ လိုမယ္ဆိုတာေတာ့ ထည့္ေျပာဖို႔ လိုမယ္မထင္ဘူး။ အဲဒီလိုသာ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အတုိင္းျဖစ္မယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ေရႊေရာင္လႊမ္းမယ့္ ေန႔သစ္ေတြဟာ သိပ္အေ၀းႀကီးမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အဲလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ . . . .
မင္းရဲ႕
စည္သူ(သံလြင္)