အခြန္ကိစၥနဲ႔ တကယ့္ေစတနာ

မေန႔ကပဲ အခြန္ေတြေပးစရာမလိုေတာ့ဘူးဆိုၿပီး အမိန္႔ေၾကျငာေစာင္ တစ္ေစာင္ထြက္လာေတာ့ သို႔ေလာ သို႔ေလာနဲ႔ ဟုတ္ရဲ႕လား မွန္ရဲ႕လားဆိုၿပီး ညီညီ(သံလြင္)နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား လုိက္လံစံုစမ္းၾကပါေသးတယ္။ ေအာက္က အတြင္းေရးမွဴး တင္မ်ဳိးၾကည္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ၊ အေပၚက fax ထုိးထားတဲ့ ေန႔ရက္နဲ႔ အခ်ိန္၊ အလယ္မွာ ေရးထားတဲ့ စာအေရးအသား။ စတာေတြကို အရင္ေၾကျငာခ်က္အေဟာင္းေတြနဲ႔ တိုက္ၾကည့္၊ ဘယ္သတင္းဌာနမွာမွလည္း မပါေသးပါလား ဟုတ္ရဲ႕လားဆိုၿပီး စဥ္းစားနဲ႔ လုပ္ေနလို႔ ေကာင္မေလးကေတာင္ စံုေထာက္ ဦးစံရွားလုပ္ေနတယ္ဆိုၿပီး စေနပါေသးတယ္။ စံုေထာက္ေမာင္စံရွားတို႔ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္တို႔ ဖတ္ထားတာ ဒီအခ်ိန္မွာ အသံုးမခ် ဘယ္အခ်ိန္အသံုးခ်မလဲ။ ဒီကိစၥက သိပ္ကိုအေရးႀကီးတဲ့ကိစၥပါ။ မစံုစမ္းလို႔လဲမရပါဘူး၊ အခုလခရမယ့္ ၁၃ လစာေလးကို ပထမေတာ့ အခြန္ေဆာင္မလို႔ထားတာပါ။ ေပးစရာမလိုဘူး၊ ေသခ်ာတယ္ဆိုရင္ေတာ့ တျခားအေၾကြးေလးဘာေလးဆပ္၊ အိမ္ကိုျပန္ပို႔စရာရွိပို႔၊ လွဴစရာရွိတာေလးလွဴလို႔ စကၤာပူမွာ မစားဖူးတဲ့ အစားေကာင္းေတြ စားလိုက္မယ္ဟဲ့လို႔ ႀကံစည္ေနေလေတာ့ သိဖို႔က လိုအပ္ပါတယ္။ 

ဒီေန႔ေတာ့ အစိုးရသတင္းစာေတြေရာ အစိုးမရသတင္းစာေတြပါ တရား၀င္ပါလာပါၿပီ။ FB ထဲမွာလည္း အားပြားလုပ္တဲ့လူကလုပ္၊ သမၼတႀကီးကို ခ်စ္သြားၿပီ ဆိုသူကဆို၊ ဒါဟာအမွန္ပဲ အိပ္မက္မဟုတ္ပါလို႔ တင္သူကတင္နဲ႔ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီကိစၥကို Double Tax မေကာက္ခံေရးအေနနဲ႔ ႀကဳိးစားခဲ့ၾကတဲ့ ခရီးလမ္းကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရင္ေမာၿပီး အလံုးႀကီးေတာ္ေတာ္က်သြားသလို ခံစားမိပါတယ္။ တကယ္မေပးရေတာ့မွ ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ ေပးစရာမလိုေတာ့မွ သံရုံးမွာ သက္တမ္းတုိးၿပီးေတာ့မွ အျပည့္အ၀ေပ်ာ္ႏုိင္မွာပါ။ ဟိုးအရင္ ခုႏွစ္ေတြကတည္းက စကၤာပူေရာက္ျမန္မာေတြႀကဳိးစားခဲ့ၾကတဲ့ အခြန္မေဆာင္ရေရးႀကဳိးပမ္းခ်က္ေတြ ၿပီးေျမာက္သြားတဲ့အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ သြားအၿဖဲသားလုပ္လို႔ စားျမဳံ႕ျပန္ခ်င္ပါတယ္။ ၀မ္းသာလြန္းလို႔ပါ။

၂၀၀၄ ေလာက္က ထင္ပါတယ္ အြန္လုိင္းမွာ အခြန္မေဆာင္ရေရး Petition တစ္ခုကို ျမန္မာႏုိင္ငံဖက္က သံအမတ္ႀကီးဦးလွသန္း၊ ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီးလွထြန္း၊ စကၤာပူက လက္ေထာက္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီး ရာထူးႏွစ္ခုယူထားတဲ့ လီရွန္လြန္း(လီရွန္လြန္းဆိုတာ အခု စကၤာပူရဲ႕ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ပါ၊ အရပ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ အဲဒီအခ်ိန္က ငခၽြတ္ေလးေပါ့။ း) ဟိဟိ အစိုးရရာထူးႀကီးႏွစ္ခုယူထားတဲ့ ငခၽြတ္ေလး၊ ထားပါ) ၿပီးေတာ့ သတင္းဌာနႀကီးေတြကို လိပ္မူတပ္ၿပီး လုပ္တဲ့ Petition ပါ။ လုပ္တဲ့သူကေတာ့ ကိုသီဟလို႔ သိထားပါတယ္။ အခုထိ ဒီေနရာမွာ ရွိေနပါေသးတယ္။ 

ေနာက္ထပ္တစ္ဖြဲ႔ကေတာ့ ၂၀၀၇ႏွစ္ဆန္းပိုင္းေလာက္ကစတဲ့ DTASG ဆိုတဲ့ ကိုႏုိင္မုိးေအာင္နဲ႔ အဖြဲ႔ပါ။ သူတို႔ကေတာ့ စကၤာပူရဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တဲ့ IRAS မွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာနဲ႔ စကၤာပူ ၂ႏုိင္ငံအၾကားက အခြန္ႏွစ္ထပ္မေပးေဆာင္ရေရး စာခ်ဳပ္ ကို လက္ကိုင္ထားလို႔ စကၤာပူအစိုးရရုံးတို႔ ျမန္မာသံရုံးတို႔အထိတက္ၿပီးတုိင္ပါတယ္။ အဲဒါေတြရဲ႕ အျပည့္အစံုတို႔ သူတို႔ဘေလာ့ခ္ျဖစ္တဲ့ ဒီေနရာမွာ သြားၾကည့္ႏုိင္ပါေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံလြင္အိပ္မက္နဲ႔ေတာင္ အင္တာဗ်ဴးလုပ္လုိက္ပါေသးတယ္။

ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Temasek Poly Myanmar Thingyan ေတြမွာလဲ ကိုသားႀကီးရဲ႕ “သားသားေၾကာက္တာ ျမန္မာသံရုံး အေမေရကယ္ပါဦး”တို႔ ၊ “ဘယ္သြားမလို႔လဲ ေမာင္ေရခဲ”ဆိုၿပီး သံရုံုးအခြန္သြားေဆာင္တဲ့ ေမာင္ေရခဲတစ္ေယာက္ လခ၂၀၀၀ အကုန္လံုးေျပာင္တဲ့အေၾကာင္း စတာေတြကို ႏွစ္တုိင္း သံခ်ပ္ထဲ ထည့္ပ်က္လုိက္၊ ျပဇာတ္ထဲ ထည့္လိုက္နဲ႔ သံအမတ္ႀကီး ဦးလွသန္းေတာင္ တဟားဟားနဲ႔ ေအာ္ရယ္ခဲ့တဲ့ ဟာသေလးေတြကို အမွတ္ရေစပါေသးတယ္။ ဒါတင္မကပဲ April Fool Day တုိင္း စကၤာပူေရာက္ျမန္မာေတြ အခြန္ေပးစရာမလိုေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ sms ေတြ ပလူပ်ံေအာင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ပို႔ၿပီး အရူးလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ လုပ္ခဲ့တဲ့လူေတြပဲ လုပ္ရက်ဳိးနပ္တယ္ေျပာရမလား၊ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အေျပာင္းအလဲထဲမွ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေန႔ရက္တခ်ဳိ႕လို႔ပဲ နာမည္တပ္ရမလားမေျပာတတ္ပါ။ အခုလိုဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအျဖစ္က စြန္႔လႊတ္ၿပီး စလံုးႏုိင္ငံသားခံသြားၾကသူေတြ ေတာ္ေတာ္နည္းသြားမယ္ထင္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ အရင္ကဆို ဘာလို႔ စလံုးႏုိင္ငံသားခံလဲဆိုရင္ အခြန္မေပးခ်င္လို႔၊ စလံုးကရမယ့္ အက်ဳိးေက်းဇူးေတြက မိသားစုေရွ႕ေရးအတြက္ အမ်ားႀကီးအေထာက္အကူျဖစ္လို႔၊ အိမ္၀ယ္ရတာ ေစ်းသက္သာလို႔၊ ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဗီဇာမလိုလို႔စသည္ျဖင့္ ေျပာၾကတဲ့အထဲမွာ အခြန္မေပးခ်င္လို႔ဆိုတာက ထိပ္ဆံုးကေန အၿမဲပါ ပါတယ္။ အဲဒါရဲ႕ အျပည့္အစံုကိုေတာ့ ႏုိင္ငံသားေျပာင္းသြားသူေတြနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ထားတာကို သံလြင္အိပ္မက္မဂၢဇင္းမွာသြားဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအျဖစ္က စြန္႔လႊတ္သင့္မသင့္ဆိုတဲ့ ၂၀၀၆ေလာက္က သံလြင္စကား၀ုိင္းမွာလည္း အဲဒီအခြန္ကိစၥက ထိပ္ဆံုးက ပါခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ေတာင္မွပဲ ေကာက္ရုိးေလးတမွ်င္မျပတ္သ၍ဆိုၿပီးအက္ေဆးေလး တစ္ပုဒ္ေရးခဲ့မိပါေသးတယ္။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေကာက္ရုိးမွ်င္ေလးပိုခုိင္လာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေကာက္ရုိးမွ်င္ကို ေကာက္ရုိးမွ်င္ေလးေတြနဲ႔ပဲ ဆက္ေနႏုိင္ပါေသးတယ္။ တခ်ိန္မွာေတာ့ ဂုန္နီႀကဳိး၊ ႏုိင္လြန္ႀကဳိး၊ သြပ္နန္းႀကဳိး၊ ေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံအေပၚကို ထားတဲ့ သံေယာဇဥ္ႀကဳိး တုိင္းျပည္ခ်စ္တဲ့ ႏုိင္ငံခ်စ္တဲ့ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြကို ခ်စ္တဲ့ ႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ပါေသးတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ ကိုယ္တုိင္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမရွိဘူးတို႔ လယ္ယာေျမသိမ္းတဲ့ကိစၥ၊ တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥ၊ ေတြေၾကာင့္ အျပည့္အ၀ေတာ့ ယံုၾကည္လို႔ မရေသးပါဘူး။ (ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမရွိဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း ေနဘုန္းလတ္နဲ႔ တကြ ၈၈ေခါင္းေဆာင္ေတြကဘာလဲ၊ မတရားပုဒ္မေတြနဲ႔ ဖမ္းဆီးခံထားရတာ ဒီလူႀကီးမသိဘူးလား။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား၊ ေဗ်ာင္လိမ္တာလား၊ ညစ္ပတ္တာလား၊ ေတာ္ၿပီဗ်ာ အဲဒီကိစၥေျပာရင္ တင္းတင္းလာတယ္)

ထားပါ။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အခြန္ကိစၥ အပါအ၀င္ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အေျပာင္းအလဲတခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ ေကာင္းေသာေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ေရာင္ခ်ည္သမ္းလာၿပီလို႔ ေျပာရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ ေကာင္းတာလုပ္တယ္ဆိုရင္ ေကာင္းတယ္လို႔ ခ်ီးက်ဴးရမွာ ျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတာလုပ္ရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူးလို႔ ရွဳံ႕ခ်ရမွာပါ။ ႀကံဳတုန္း ေကာင္းေသာ ေျပာင္းလဲျခင္းတို႔ထဲက တစ္ခုကို ျပပါဆို ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို တုိးတက္လာတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္မွာဆုိ ဒီမုိကေရစီဆိုတဲ့ စကားလံုး၊ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း ေရးသားခ်က္ေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပံု ေ၀ေ၀ဆာဆာေတြကို ၀မ္းသာအားရဖြယ္ ေတြ႔ရမွာပါ။ ဒီလိုဂ်ာနယ္မ်ဳိးကို အရင္တုန္းကဆိုရင္ ၈၈အေရးအခင္းတုန္းက တရားမ၀င္ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြမွာပဲ ဖတ္ခြင့္ရခဲ့တာပါ။ ႏုိင္ငံေတာ္ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသူေတြကို အႀကံတစ္ခုေတာ့ ေပးခ်င္ပါတယ္။ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ေစတနာပါပါနဲ႔လုပ္ပါ။ တပြဲတုိး လုပ္ျပတယ္၊ ေကာင္းျပတယ္ ဆုိတာမ်ဳိးထက္ ျပည္သူ႔အက်ဳိး အမ်ားအက်ဳိးအတြက္လုပ္ပါ။ ဒါမွလဲ သမုိင္းမွာ နာမည္ဆုိးနဲ႔ မက်န္ခဲ့ပဲ လူအမ်ား ခ်စ္ခင္ေလးစားတ့ဲလူေတြ အေနနဲ႔ က်န္ခဲ့မွာပါ။ စကၤာပူနဲ႔ တူခ်င္တယ္ျဖစ္ျဖစ္၊ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေတြ ရပ္တန္႔ၿပီး ႏုိင္ငံကို ေကာင္းစားေစခ်င္တယ္ေျပာေျပာ၊

သန္႔ရွင္းေသာ အစိုးရျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုဆို၊ ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ ေရရွည္ကို ၾကည့္ၿပီး ျပည္သူလူထု ေကာင္းစားမယ့္အေရးကို ေစတနာပါပါနဲ႔လုပ္ပါ။ 

အဲလိုမွမဟုတ္ပဲ ဒီမုိကေရစီအမည္ခံၿပီး ဟိုဟာေလး လုပ္ျပလုိက္၊ ဒီဟာေလးလုပ္ျပလုိက္ဆုိရင္ေတာ့ စကၤာပူလို ဒီမိုကေရစီအမည္ခံၿပီး လီမိသားစု စီးပြားေရးလိုျဖစ္မလား၊ ထုိင္းလို အနီနဲ႔ အ၀ါခ်မလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္လို စုတ္ျပတ္သပ္ေနမလားဆိုတာကေတာ့ သိပ္မေ၀းေတာ့မယ့္ အနာဂတ္မွာ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႔ရေတာ့မွာပါ။

နိဂံုးခ်ဳပ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခုလို အခြန္ေတြ လြတ္ကင္းခြင့္ေပးလုိက္တာဟာ ေနာက္ကြယ္မွာ တျခား ဆုိးရြားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့  ႏုိင္ငံျခားေရာက္ျပည္သူေတြ အတြက္အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေတာ္အေနနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ တုိင္းသူျပည္သားေတြဆီက အခြန္ေငြကို ဟိုးအရင္ ရွင္ဘုရင္ေတြ လက္ထပ္ကတည္းက ယူခဲ့တာျဖစ္လို႔ အခြန္အခဆိုတာကိုေတာ့ တိက်တဲ့ဥပေဒေတြနဲ႔ တရားမွ်တစြာ သက္မွတ္သင့္ပါတယ္။ စကၤာပူ၊ ယူအက္စ္၊ ယူေက၊ ၾသဇီ စတဲ့ တုိးတက္တဲ့ႏုိင္ငံတုိင္းလည္း ၀င္ေငြရွိသူတုိင္း (သို႔) သတ္မွတ္ထားေသာ လစာ ျပည့္မွီသူတုိင္း အခြန္ထမ္းေဆာင္ၾကရပါတယ္။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက မယူပါနဲ႔ဦး။ ဆယ္စုႏွစ္ သံုးခုစာေလာက္ ေပးခဲ့ရလို႔ ေျခကုန္လက္ပမ္းလည္း က်ေနၾကပါၿပီ။ တခ်ိန္ ႏုိင္ငံေတာ္ အတြက္ ရိုးရိုးသားသား ေစတနာမွန္မွန္နဲ႔ လုပ္ၾကရေတာ့မယ္ေဟ့ ဆိုရင္ေတာ့ ဇင္ကိုလတ္ တို႔က ေရွ႕ဆံုးက ေပးၿပီးသားျဖစ္ေနမွာ။ စိတ္ခ်။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒီပိုစ့္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲႏုိင္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရမွာကိုက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ခ်ျပရဲတဲ့ သတၱိေတြရွိရမယ္မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့ အမ်ားအတြက္ တကယ့္ေစတနာေတာ့ပါရမယ္ေလ . . .