တီပီျမန္မာ နတ္စိမ္းယိမ္း ၂၀၀၂

တီပီျမန္မာရဲ႕ ပုဏၰားယိမ္းဟာ ၂၀၀၁ သႀကၤန္မွာ ပရိသတ္ရဲ႕ တခဲနက္အားေပးမႈကို ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္တစ္ႏွစ္ ၂၀၀၂ သႀကၤန္လုပ္ဖို႔အတြက္ Meeting အၿပီးမွာ လီယိုက ေျပာပါတယ္။ “မႏွစ္ကလည္း ဒီပုဏၰားေတြ ဒါပဲဆို၊ ဒီႏွစ္လည္း ဒီပုဏၰားေတြ ဒါပဲ ဆိုတယ္ဆို ပ်င္းစရာႀကီးတဲ့၊ အဲဒါေၾကာင့္ ပုဏၰားယိမ္းထက္ကို နတ္စိမ္းယိမ္း လုပ္ရင္ေကာင္းမယ္လို႔” ေျပာလာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စစ္ႏုိင္၊ တရုတ္ႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္ႀကီးတို႔ အစား ကြမ္းသီး၊ ေက်ာ္ဇင္နဲ႔ ကိုတြတ္ပီတို႔ကို အစားထုိးလို႔ ပုဏၰားတစ္ပိုင္းေလာက္ ထည့္ၿပီး နတ္စိမ္းယိမ္းကို အဓိက ကမယ္လို႔ေျပာတယ္။

နတ္စိမ္းယိမ္းအေၾကာင္းမေျပာခင္ ေနာက္ပိုင္းလူေတြလည္း သိရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ Stage Manager နဲ႔ ticketing အေၾကာင္းေလးကို နည္းနည္းေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ First Year တုန္းက လုပ္တဲ့ ပထမဦးဆံုးတီပီသႀကၤန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က Organizer အျဖစ္သာမက တကယ့္ပြဲေန႔မွာ Stage Manager အေနနဲ႔ပါ လုပ္ခဲ့ရေတာ့ ၂၀၀၂ သႀကၤန္မွာလည္း Stage Manager အရမ္းလုပ္ခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ Stage Manager ဆိုတာ ဇာတ္စင္အေနာက္နဲ႔ Control Room နဲ႔ကို အခ်ိတ္အဆက္လုပ္ေပးရတာပါ။ ယိမ္းတစ္ခုကေတာ့မယ္ဆိုရင္ ယိမ္းေတြ ready ျဖစ္ၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း control room ကို လွမ္းအေၾကာင္းၾကားရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ Control room ထဲက လူက Light ready/ Sound ready ဆိုၿပီး 4,3,2,1 Go ဆိုတာနဲ႔ performance တစ္ခု စပါတယ္။ အဲဒီေနရာက တကယ္အေရးႀကီးသလို အရမ္းလည္း အလုပ္ရႈပ္ၿပီး အရမ္းစည္းစနစ္နဲ႔ တိတိက်က်လုပ္တတ္တဲ့သူျဖစ္ရပါတယ္။ (ေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြမွာ နာမည္အႀကီးဆံုး Stage Manager ကေတာ့ ကိုဟန္ေသာ္ဦးပါ) ေပ်ာ္ဖို႔လည္းေကာင္း ရင္ခုန္ဖို႔လည္း ေကာင္းတဲ့ အဲဒီေနရာကို လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး အဲဒီႏွစ္ Organizer ကိုသန္႔စင္နဲ႔ ကိုေက်ာ္သူရတို႔ကို Meeting မွာ ေျပာပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ သေဘာက သေဘာမတူပါဘူးတဲ့။ ကိုေက်ာ္သူရက “မင္းအဲဒီေနရာ ထက္ကို ပိုၿပီးအေရးႀကီးတဲ့ေနရာမွာ လုပ္သင့္တယ္” ဆိုၿပီး လက္မွတ္ကိုင္ခုိင္းပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လက္မွတ္ကိုင္ရတာ အပန္းမႀကီးေပမယ့္ ေငြကိုင္ရတာကို အရမ္းစိတ္ညစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စာရင္းဇယားမႏုိင္ပါဘူး၊ လုပ္ရတာ သိပ္ပ်င္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူႀကီးေတြ စီစဥ္တာကို လက္ခံလုိက္ၿပီး လက္မွတ္ကိုင္ လုပ္ပါတယ္။ လက္မွတ္ကိုင္ဆိုတာဟာ လက္မွတ္ဒီဇုိင္း၊ လက္မွတ္ထဲမွာ ထည့္ေပးရမယ့္ Infomation ကအစ လက္မွတ္ေတြအကုန္ေရာင္းႏုိင္ဖို႔ အလယ္၊ ေနာက္ဆံုး စာရင္းပိတ္တာ အဆံုးထိ လုပ္ရတာပါ။ အဲဒီ၂၀၀၂ သႀကၤန္အတြက္ လက္မွတ္ကို ကၽြန္ေတာ္က ကိုင္ရၿပီး စည္သာက ေငြကိုင္ရတယ္လို႔ မွတ္မိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကိုသန္႔စင္တို႔ ေနတဲ့ Tampines က Blk 840 ကို အၿမဲေရာက္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒီအိမ္က Leo တို႔ လြင္မုိးတို႔ရဲ႕ နတ္စိမ္းအေၾကာင္းကိုလည္း သိသင့္သေလာက္ သိေနပါတယ္။ ပုဏၰားနဲ႔ နတ္စိမ္းကို သူတို႔က ဒီလိုေလး ခ်ိတ္ဖို႔ ႀကဳိးစားၾကတယ္။ ပုဏၰားေတြကို ေပါင္ခ်ိန္က သတ္လုိက္မယ္၊ အဲဒါနဲ႔ပဲ သူတို႔က နတ္ေတြျဖစ္သြားမယ္ေပါ့။

ေျပာတာလြယ္ေပမယ့္ တကယ္လုပ္ေတာ့ ေပါင္ခ်ိန္အ၀တ္အစားေရာ ေပါင္ခ်ိန္ေနာက္လုိက္ ေလးေယာက္ရဲ႕ အ၀တ္အစားကိုပါ ခ်ဳပ္ဖို႔လုပ္ၾကရတယ္။ ေပါင္ခ်ိန္ကလည္း ခါးမွာ ခါးပတ္ႀကီးက ပတ္ထားေသးတာကိုး။ အဲဒီခါးပတ္ေခါင္းကလည္း အႀကီးစားဆိုေတာ့ ရွာဖို႔မလြယ္၊ ေနာက္ဆံုး အိမ္ျပတင္းေပါက္လိုက္ကာ ေတြမွာ ခ်ည္တဲ့ အလွသံေခါင္းနဲ႔ အ၀တ္စနဲ႔ေပါင္းၿပီး ခါးပတ္လုပ္လုိက္တယ္ထင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားထဲမွာ အရမ္းယဥ္ေနတဲ့ ေပါင္ခ်ိန္တီးလံုးပါ။ “ခုိင္ဖံုရုံးဟူ ေပါင္ခ်ိန္တန္” ဆိုတဲ့ တီလံုးကို အဲဒီေခတ္က Youtube မရွိဘာမရွိဆိုေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔ Internet ကေနလည္း မရႏုိင္ပါ။ လုိက္ရွာၾကရင္းနဲ႔ ပြဲလုပ္မယ့္ေန႔ မနက္မွလား ေက်ာင္းေရွ႕က အေခြငွားဆုိင္ကေန ရလာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးႀကံဳရတဲ့ျပႆနာကေတာ့ ပုဏၰားေတြ ေသသြားၿပီး နတ္စိမ္းအျဖစ္ျပန္မထြက္ခင္အခ်ိန္ကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဆိုတာပါပဲ။ ျပဇာတ္တို သေဘာမ်ဳိး ကေနတဲ့ၾကားမွာဆိုေတာ့ MC လည္း ထြက္လာလို႔ မရပါဘူး။ ပုဏၰားအ၀တ္အစားကေနၿပီး နတ္စိမ္းအ၀တ္အစားလဲဖို႔ အခ်ိန္နည္းနည္းေတာ့ လိုပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ Puff Daddy ရဲ႕ I'll be missing you သီခ်င္းနဲ႔ ပုဏၰားေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေျပာင္ေနတဲ့ ပံုေတြကို Slide show ေတြနဲ႔ ျပမယ္ဆိုၿပီး သႀကၤန္မတုိင္ခင္ ညက်မွ 840 အိမ္ေရွ႕မွာပဲ ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ၾကပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တကယ့္ပြဲေန႔ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ပုဏၰားနဲ႔ နတ္စိမ္းကြာတာက ပုဏၰားက တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ထြက္ဆိုတာျဖစ္ၿပီး နတ္စိမ္းကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲ ဆိုၾကတာပါ။ လီယိုနဲ႔ ေက်ာ္ဇင္၊ လြင္မိုးနဲ႔ ကိုတြတ္ပီ၊ ကိုျပည့္နဲ႔ ကြမ္းသီး စသည္ျဖင့္ အတြဲညီညီ သရုပ္ေဆာင္သြားၾကပါတယ္။ ေပါင္ခ်ိန္အျဖစ္ပီျပင္စြာ သရုပ္ေဆာင္သြားသူကေတာ့ ကိုေက်ာ္စိုးပါ။ ေနာက္လုိက္ေလးေယာက္ေနရာမွာေတာ့ ေၾကာင္ခ်ီး၊ သန္႔ေအာင္နဲ႔ ေနာက္ႏွစ္ေယာက္ပါ။ ၂၀၀၁ တုန္းကလို တစ္ရက္လိုမွ တုိက္တာမဟုတ္ပဲ အေစာႀကီးကတည္းက ေသေသခ်ာခ်ာ တုိက္ထားၾကတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိုတြတ္ပီစာရြက္ေလး နည္းနည္းၾကည့္ဆိုရတာရယ္၊ ေက်ာ္ဇင္က နတ္စိမ္းအ၀တ္ႀကီးနဲ႔ ပုဏၰားတို႔ တီပီမွာကြယ္ဆိုၿပီး မွားဆိုတာေလးက လြဲၿပီး အားလံုး အဆင္ေျပေျပနဲ႔ ၿပီးသြားခဲ့ပါတယ္။ ပထမႏွစ္ ပုဏၰားယိမ္းတုန္းကလိုပဲ ပရိသတ္ရဲ႕ လက္ခုပ္သံေတြဟာ မစဲတဲ့ နတ္စိမ္းယိမ္းအေၾကာင္းကို အမွတ္တရ ေရးသားလုိက္ပါတယ္။

(အစဥ္အလာႀကီးမားခဲ့တဲ့ TPmyanmar သႀကၤန္ေတြအေၾကာင္းနဲ႔ တူတူလက္တြဲခဲ့ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေၾကာင္းကို မွတ္မိသေလာက္ အလ်ဥ္းသင့္သလို ျပန္ေရးမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တူတူ ၀ုိင္း၀န္းၿပီး မွတ္မိသေလာက္ ေရးႏုိင္ၾကမယ္၊ မွားတာရွိရင္ ၀ုိင္းျပင္ေပးၾကမယ္ ဒါမွမဟုတ္ အမွတ္တရေလးေတြကို Comment ေပးသြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အတုိင္းထက္အလြန္ႀကဳိဆုိေနမွာပါ။)

စည္သူ(သံလြင္)

တီပီျမန္မာ ပုဏၰားယိမ္း ၂၀၀၁

မွတ္မွတ္ရရပါပဲ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ဧၿပီလရဲ႕ ညတစ္ညမွာေပါ့။ သႀကၤန္မလုပ္ခင္ညဖက္ ကိုမ်ဳိးထြန္း(အဲဒီႏွစ္က Organizer) ရဲ႕ အိမ္မွာ TPmyanmar ဓါတ္ပုံျပပြဲေလး လုပ္ဖို႔ စီစဥ္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ကိုမ်ဳိးထြန္းတို႔က Third Year ေက်ာင္းၿပီးေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ Second Year Second Semester SIP ဆင္းေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္ 2nd year ေတြက သႀကၤန္အတြက္ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးမေပးႏုိင္ေပမယ့္ ကိုယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ဖက္ကေန တတပ္တအား ပါ၀င္ကူညီခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆို အဲဒီႏွစ္က Auditorium 1 ရဲ႕ မီးေမာင္းႀကီး ႏွစ္ခုထဲက ဘယ္ဖက္က မီးေမာင္းကို ကိုင္ရပါတယ္။ ညာဖက္က မီးေမာင္းကို ကိုင္တာကေတာ့ 1st year က ေဘာလံုးကန္တဲ့ ကိုဥကၠာလို႔ ထင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုမ်ဳိးထြန္းက ဓါတ္ပံုျပပြဲေလး လုပ္ရေအာင္ ဆိုလို႔ TPmyanmar ရ႕ဲ လုပ္ခဲ့တဲ့ ေဘာလံုးပြဲ၊ Fresher Welcome၊ သီတင္းကၽြတ္မီးထြန္းပြဲ အစရွိတာေတြရဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြကို Foyer ထဲမွာ လာတဲ့ ပရိသတ္ၾကည့္ရေအာင္ ျပဖို႔ ကဒ္ထူျပားေတြေပၚမွာ ကပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ည ကိုးနာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ လီယိုတို႔ ေရာက္လာၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီႏွစ္သႀကၤန္မွာ အစီအစဥ္ေလး တစ္ခု ထပ္ၿပီး ထည့္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း လာေျပာၾကတာပါ။ တကယ္ဆို Leo၊ စစ္ႏုိင္၊ ဖုိးေကာက္တို႔ ပါတဲ့ ျပဇာတ္က ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းေနပါၿပီ။ လီယိုတုတ္ႀကီးနဲ႔ ရာဇာေရျမင္းတို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းသားဇာတ္လမ္းေလးပါ။ အဲဒီျပဇာတ္အျပင္ကို ျပဇာတ္တိုလို႔ပဲေျပာရမလား၊ အမ်ားကေတာ့ ပုဏၰားယိမ္းလို႔ပဲ သိထားၾကတဲ့ Item ေလးတစ္ခုကို ကိုမ်ဳိးထြန္းတို႔ကို လာၿပီး ျပတာပါ။

အဲဒီပုဏၰားယိမ္းမွာ ပုဏၰားေျခာက္ေယာက္ေပါ့။ ေနာက္တနည္းအားျဖင့္ မ်က္မျမင္ ပုဏၰားေျခာက္ေယာက္ပါ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူရယ္ လြင္မိုးရယ္၊ တရုတ္ႀကီး(သန္းႏုိင္စိုး)ရယ္၊ ေအာင္ျပည့္ရယ္၊ ေလးေယာက္ရွိၿပီတဲ့။ ေနာက္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ စစ္ႏုိင္နဲ႔ ေက်ာ္ႀကီးျဖစ္ေလာက္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အလုိက္ေလးက “ခ်ာနာပါနာ ခ်ာနာပါနာ”ဆိုတဲ့ အလုိက္ေလးနဲ႔ေပါ့။ သူေရးထားတာ သံုးေယာက္စာလား ေလးေယာက္စာလား ၿပီးေနပါၿပီ။ က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္အတြက္လည္း သူဆက္ေရးမယ္လို႔ ကိုမ်ဳိးထြန္းတို႔ကို ေျပာၿပီး အစမ္းေလး ဆိုျပပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုမ်ဳိးထြန္းတို႔နဲ႔ တူတူေနတဲ့ Harry တို႔ သု၀ဏ္တို႔လည္း ရွိၾကတယ္ထင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီႏွစ္က ေနာက္ Organizer တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကိုVictor(ကိုျပည္စိုးဦး) ကလည္း ေရာက္ေနပါတယ္။ လီယိုတို႔ အစမ္း ကျပၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးအရမ္းႀကဳိက္သြားၾကပါတယ္။ ကိုမ်ဳိးထြန္းက အလုပ္လုပ္ရင္ စည္းစနစ္တက်နဲ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လုပ္တတ္တဲ့လူဆိုေတာ့ အခုလို Last Minute မွ လုပ္တာမ်ဳိးကို သိပ္မလိုလားပါဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာ တုိက္ထားတာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ စင္ေပၚမွာ တစ္ခုခု ခၽြတ္ေခ်ာ္မွာ စိုးရိမ္လို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးကေရာ ကိုVictor ကပါ ထည့္လုိက္ပါ။ လီယုိကလည္း ၿပီးေအာင္ ေရးၿပီး အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္မယ္လို႔ ေျပာေနၿပီပဲ ဆိုေတာ့ကာ ေနာက္ဆံုး အဲဒီ Item ထည့္ဖို႔ ကိုမ်ဳိးထြန္းနဲ႔တူတူ အားလံုးက သေဘာတူလုိက္ၾကပါတယ္။ သေဘာတူတယ္သာ ဆိုတယ္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာေတာ့ အ၀တ္အစားက အစဘာမွ မစီစဥ္ရေသးေတာ့ အဆင္ေျပပါ့မလားေပါ့။

ဒါေပမယ့္ တကယ္ကမယ့္ မနက္မွာေတာ့ ပုဏၰားေတြအားလံုး ၀တ္စံုျပည့္နဲ႔ပါ။ ဓါတ္ပံုဆရာ ဒီဇုိင္နာ ျမင့္ထြန္းလင္း(လြင္မိုး) ရဲ႕ လက္ရာပါ။ မထင္ထားပါဘူး ဒီေကာင္ ဒီေလာက္ထိ လုပ္တတ္လိမ့္မယ္လို႔။ ဒါေပမယ့္ မ်က္မျမင္ေၾကာင္းသိေအာင္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ေနကာမ်က္မွန္ေတြလုိက္ရွာၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာသာ ေနကာမ်က္မွန္က လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတတ္ၾကတာ။ ဒီစကၤာပူမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ခက္ခက္ခဲခဲ ရွာရပါတယ္။ မဆုိးပါဘူး ပြဲလာၾကည့္ၾကတဲ့ ပရိသတ္ထဲက Senior, Junior, Graduate မ်ားဆီကေန အသည္းအသန္လုိက္ရွာလုိက္တဲ့ ေနာက္ဆံုးမွာ ေနကာမ်က္မွန္ေျခာက္ခုရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအထဲကမွ လြင္မုိးရတဲ့ မ်က္မွန္က မွန္တစ္ဖက္ျပဳတ္သြားေသးတယ္ေလ။ မတတ္ႏုိင္။ ရွိတာနဲ႔ပဲ ကၾကရေတာ့မယ္။ (ျပဳတ္သြားတဲ့ မ်က္မွန္က ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ့ ကိုမ်ဳိးသူရဲ႕ မ်က္မွန္ လို႔ မွတ္မိပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဘယ္လိုရွင္းလုိက္လဲေတာ့ မသိေတာ့ပါ။ နားလည္မႈနဲ႔ပဲ ထင္ပါတယ္။) အစီအစဥ္ထဲမွာ မပါခဲ့တဲ့ Program တစ္ခုျဖစ္လို႔ MC က ဘာProgram လဲဆိုတာ မေၾကျငာပဲ စင္ေပၚတက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ပုဏၰားေျခာက္ေယာက္စလံုး စင္ေအာက္ကေန မျမင္မစမ္းပံုစံနဲ႔ တက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပုဏၰားေတြအတြက္ ဖြင့္တဲ့သီခ်င္းကလည္း အဲဒီအခ်ိန္က အရမ္းေပါက္ေနတဲ့ Eminem ရဲ႕ Stan သီခ်င္းတီလံုးနဲ႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ ပုဏၰားေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္မိတ္ဆက္ၾကေတာ့လဲ အဲဒီအခ်ိန္က စတဲ့ ျမန္မာ့ဟစ္ေဟာ့ပ္အဖြဲ႔ Acid ရဲ႕ နာမည္ေတြကို ယူၿပီး Alcoholic ပုဏၰား၊ Acidic ပုဏၰားဆိုၿပီးေတာ့လည္း သေရာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆုိသြားတဲ့အထဲမွာလဲ ေက်ာ္ႀကီးဆိုတဲ့ TP ေဘာလံုးအသင္းအေၾကာင္းနဲ႔ စစ္ႏုိင္ဆုိတဲ့ Inter Poly မွာ ေက်ာင္းသားေတြ ခ် တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းပဲ နည္းနည္း ထစ္သြားပါတယ္။ ထစ္တာလဲ မေျပာနဲ႔ အဲဒီေန႔ မနက္မွ စၿပီး စာသားက်က္၊ အ၀တ္လဲေနရင္းမွ ယိမ္းကို တုိက္ၾကရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အေနာက္က ပုဏၰားေတြက ျပန္ၿပီး ေထာက္ေပးတဲ့အတြက္ စင္ေပၚမွာ သိပ္ေတာ့ ရုပ္မပ်က္ခဲ့ပါဘူး။

အဲဒီယိမ္းၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ TPmyanmar ရဲ႕ ပုဏၰားယိမ္းဟာ TP သမုိင္း၀င္ ပံုရိပ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကို အသိအမွတ္ျပဳခဲ့တာကေတာ့ ပရိသတ္ေတြရဲ႕ တေသာေသာ မစဲတဲ့ လက္ခုပ္သံေတြပါပဲ။ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပုဏၰားယိမ္းဟာ ေပါက္သြားပါတယ္။ အဲဒီလို ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ပုဏၰားယိမ္းဟာ တစ္ႏွစ္တည္းလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြမွာလဲ ႏွစ္တုိင္းေလာက္နီးပါး ေပါက္သြားတဲ့ ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ item ေတြ ပါပါတယ္။ တီပီသႀကၤန္ပြဲေတြ လူႀကဳိက္မ်ားရတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ Leo တို႔ အုပ္စုလို Talent ျဖစ္တဲ့လူေတြ၊ ကိုမ်ဳိးထြန္းတို႔လို စည္းစနစ္က်ၿပီး တကယ္ဦးေဆာင္ႏုိင္တဲ့ Organizer ေတြနဲ႔ ကိုယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ဖက္ကေန အသင္းအဖြဲ႔စိတ္ဓါတ္ရွိရွိနဲ႔ စိတ္ပါလက္ပါ ၀ိုင္းလုပ္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြေၾကာင့္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုရွိတာက တီပီသႀကၤန္ပြဲေတြဟာ သမာရုိးက် တင္ဆက္မႈေတြကေန ေဖာက္ထြက္ၿပီး အုိင္ဒီယာအသစ္အဆန္းေတြနဲ႔ ပရိသတ္ရဲ႕ ရင္ထဲကို တုိက္ရုိက္ေရာက္ေအာင္ တင္ဆက္ႏုိင္လို႔ပါ။ အဲဒီလို တင္ဆက္မႈေတြကို ဆက္တုိက္ဆင္ႏႊဲလာခဲ့တာ အခုဆို ၁၀စုႏွစ္တစ္ခုကို ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ ေနာက္လာမယ့္ ႏွစ္ေတြမွာလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Temasek ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကေန Talent ျဖစ္တဲ့၊ ေခါင္းေဆာင္မႈအားေကာင္းတဲ့၊ အသင္းအဖြဲ႔စိတ္ဓါတ္ရွိတဲ့ လူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီးေမြးထုတ္ေပးႏုိင္ပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလုိက္ပါတယ္။

 (အစဥ္အလာႀကီးမားခဲ့တဲ့ TPmyanmar သႀကၤန္ေတြအေၾကာင္းနဲ႔ တူတူလက္တြဲခဲ့ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေၾကာင္းကို မွတ္မိသေလာက္ အလ်ဥ္းသင့္သလို ျပန္ေရးမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တူတူ ၀ုိင္း၀န္းၿပီး မွတ္မိသေလာက္ ေရးႏုိင္ၾကမယ္ ဒါမွမဟုတ္ အမွတ္တရေလးေတြကို Comment ေပးသြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အတုိင္းထက္အလြန္ႀကဳိဆုိေနမွာပါ။)

 စည္သူ(သံလြင္)