အခြန္ကိစၥနဲ႔ တကယ့္ေစတနာ

မေန႔ကပဲ အခြန္ေတြေပးစရာမလိုေတာ့ဘူးဆိုၿပီး အမိန္႔ေၾကျငာေစာင္ တစ္ေစာင္ထြက္လာေတာ့ သို႔ေလာ သို႔ေလာနဲ႔ ဟုတ္ရဲ႕လား မွန္ရဲ႕လားဆိုၿပီး ညီညီ(သံလြင္)နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား လုိက္လံစံုစမ္းၾကပါေသးတယ္။ ေအာက္က အတြင္းေရးမွဴး တင္မ်ဳိးၾကည္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ၊ အေပၚက fax ထုိးထားတဲ့ ေန႔ရက္နဲ႔ အခ်ိန္၊ အလယ္မွာ ေရးထားတဲ့ စာအေရးအသား။ စတာေတြကို အရင္ေၾကျငာခ်က္အေဟာင္းေတြနဲ႔ တိုက္ၾကည့္၊ ဘယ္သတင္းဌာနမွာမွလည္း မပါေသးပါလား ဟုတ္ရဲ႕လားဆိုၿပီး စဥ္းစားနဲ႔ လုပ္ေနလို႔ ေကာင္မေလးကေတာင္ စံုေထာက္ ဦးစံရွားလုပ္ေနတယ္ဆိုၿပီး စေနပါေသးတယ္။ စံုေထာက္ေမာင္စံရွားတို႔ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္တို႔ ဖတ္ထားတာ ဒီအခ်ိန္မွာ အသံုးမခ် ဘယ္အခ်ိန္အသံုးခ်မလဲ။ ဒီကိစၥက သိပ္ကိုအေရးႀကီးတဲ့ကိစၥပါ။ မစံုစမ္းလို႔လဲမရပါဘူး၊ အခုလခရမယ့္ ၁၃ လစာေလးကို ပထမေတာ့ အခြန္ေဆာင္မလို႔ထားတာပါ။ ေပးစရာမလိုဘူး၊ ေသခ်ာတယ္ဆိုရင္ေတာ့ တျခားအေၾကြးေလးဘာေလးဆပ္၊ အိမ္ကိုျပန္ပို႔စရာရွိပို႔၊ လွဴစရာရွိတာေလးလွဴလို႔ စကၤာပူမွာ မစားဖူးတဲ့ အစားေကာင္းေတြ စားလိုက္မယ္ဟဲ့လို႔ ႀကံစည္ေနေလေတာ့ သိဖို႔က လိုအပ္ပါတယ္။ 

ဒီေန႔ေတာ့ အစိုးရသတင္းစာေတြေရာ အစိုးမရသတင္းစာေတြပါ တရား၀င္ပါလာပါၿပီ။ FB ထဲမွာလည္း အားပြားလုပ္တဲ့လူကလုပ္၊ သမၼတႀကီးကို ခ်စ္သြားၿပီ ဆိုသူကဆို၊ ဒါဟာအမွန္ပဲ အိပ္မက္မဟုတ္ပါလို႔ တင္သူကတင္နဲ႔ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီကိစၥကို Double Tax မေကာက္ခံေရးအေနနဲ႔ ႀကဳိးစားခဲ့ၾကတဲ့ ခရီးလမ္းကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရင္ေမာၿပီး အလံုးႀကီးေတာ္ေတာ္က်သြားသလို ခံစားမိပါတယ္။ တကယ္မေပးရေတာ့မွ ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ ေပးစရာမလိုေတာ့မွ သံရုံးမွာ သက္တမ္းတုိးၿပီးေတာ့မွ အျပည့္အ၀ေပ်ာ္ႏုိင္မွာပါ။ ဟိုးအရင္ ခုႏွစ္ေတြကတည္းက စကၤာပူေရာက္ျမန္မာေတြႀကဳိးစားခဲ့ၾကတဲ့ အခြန္မေဆာင္ရေရးႀကဳိးပမ္းခ်က္ေတြ ၿပီးေျမာက္သြားတဲ့အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ သြားအၿဖဲသားလုပ္လို႔ စားျမဳံ႕ျပန္ခ်င္ပါတယ္။ ၀မ္းသာလြန္းလို႔ပါ။

၂၀၀၄ ေလာက္က ထင္ပါတယ္ အြန္လုိင္းမွာ အခြန္မေဆာင္ရေရး Petition တစ္ခုကို ျမန္မာႏုိင္ငံဖက္က သံအမတ္ႀကီးဦးလွသန္း၊ ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီးလွထြန္း၊ စကၤာပူက လက္ေထာက္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီး ရာထူးႏွစ္ခုယူထားတဲ့ လီရွန္လြန္း(လီရွန္လြန္းဆိုတာ အခု စကၤာပူရဲ႕ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ပါ၊ အရပ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ အဲဒီအခ်ိန္က ငခၽြတ္ေလးေပါ့။ း) ဟိဟိ အစိုးရရာထူးႀကီးႏွစ္ခုယူထားတဲ့ ငခၽြတ္ေလး၊ ထားပါ) ၿပီးေတာ့ သတင္းဌာနႀကီးေတြကို လိပ္မူတပ္ၿပီး လုပ္တဲ့ Petition ပါ။ လုပ္တဲ့သူကေတာ့ ကိုသီဟလို႔ သိထားပါတယ္။ အခုထိ ဒီေနရာမွာ ရွိေနပါေသးတယ္။ 

ေနာက္ထပ္တစ္ဖြဲ႔ကေတာ့ ၂၀၀၇ႏွစ္ဆန္းပိုင္းေလာက္ကစတဲ့ DTASG ဆိုတဲ့ ကိုႏုိင္မုိးေအာင္နဲ႔ အဖြဲ႔ပါ။ သူတို႔ကေတာ့ စကၤာပူရဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တဲ့ IRAS မွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာနဲ႔ စကၤာပူ ၂ႏုိင္ငံအၾကားက အခြန္ႏွစ္ထပ္မေပးေဆာင္ရေရး စာခ်ဳပ္ ကို လက္ကိုင္ထားလို႔ စကၤာပူအစိုးရရုံးတို႔ ျမန္မာသံရုံးတို႔အထိတက္ၿပီးတုိင္ပါတယ္။ အဲဒါေတြရဲ႕ အျပည့္အစံုတို႔ သူတို႔ဘေလာ့ခ္ျဖစ္တဲ့ ဒီေနရာမွာ သြားၾကည့္ႏုိင္ပါေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံလြင္အိပ္မက္နဲ႔ေတာင္ အင္တာဗ်ဴးလုပ္လုိက္ပါေသးတယ္။

ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Temasek Poly Myanmar Thingyan ေတြမွာလဲ ကိုသားႀကီးရဲ႕ “သားသားေၾကာက္တာ ျမန္မာသံရုံး အေမေရကယ္ပါဦး”တို႔ ၊ “ဘယ္သြားမလို႔လဲ ေမာင္ေရခဲ”ဆိုၿပီး သံရုံုးအခြန္သြားေဆာင္တဲ့ ေမာင္ေရခဲတစ္ေယာက္ လခ၂၀၀၀ အကုန္လံုးေျပာင္တဲ့အေၾကာင္း စတာေတြကို ႏွစ္တုိင္း သံခ်ပ္ထဲ ထည့္ပ်က္လုိက္၊ ျပဇာတ္ထဲ ထည့္လိုက္နဲ႔ သံအမတ္ႀကီး ဦးလွသန္းေတာင္ တဟားဟားနဲ႔ ေအာ္ရယ္ခဲ့တဲ့ ဟာသေလးေတြကို အမွတ္ရေစပါေသးတယ္။ ဒါတင္မကပဲ April Fool Day တုိင္း စကၤာပူေရာက္ျမန္မာေတြ အခြန္ေပးစရာမလိုေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ sms ေတြ ပလူပ်ံေအာင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ပို႔ၿပီး အရူးလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ လုပ္ခဲ့တဲ့လူေတြပဲ လုပ္ရက်ဳိးနပ္တယ္ေျပာရမလား၊ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အေျပာင္းအလဲထဲမွ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေန႔ရက္တခ်ဳိ႕လို႔ပဲ နာမည္တပ္ရမလားမေျပာတတ္ပါ။ အခုလိုဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအျဖစ္က စြန္႔လႊတ္ၿပီး စလံုးႏုိင္ငံသားခံသြားၾကသူေတြ ေတာ္ေတာ္နည္းသြားမယ္ထင္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ အရင္ကဆို ဘာလို႔ စလံုးႏုိင္ငံသားခံလဲဆိုရင္ အခြန္မေပးခ်င္လို႔၊ စလံုးကရမယ့္ အက်ဳိးေက်းဇူးေတြက မိသားစုေရွ႕ေရးအတြက္ အမ်ားႀကီးအေထာက္အကူျဖစ္လို႔၊ အိမ္၀ယ္ရတာ ေစ်းသက္သာလို႔၊ ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဗီဇာမလိုလို႔စသည္ျဖင့္ ေျပာၾကတဲ့အထဲမွာ အခြန္မေပးခ်င္လို႔ဆိုတာက ထိပ္ဆံုးကေန အၿမဲပါ ပါတယ္။ အဲဒါရဲ႕ အျပည့္အစံုကိုေတာ့ ႏုိင္ငံသားေျပာင္းသြားသူေတြနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ထားတာကို သံလြင္အိပ္မက္မဂၢဇင္းမွာသြားဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအျဖစ္က စြန္႔လႊတ္သင့္မသင့္ဆိုတဲ့ ၂၀၀၆ေလာက္က သံလြင္စကား၀ုိင္းမွာလည္း အဲဒီအခြန္ကိစၥက ထိပ္ဆံုးက ပါခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ေတာင္မွပဲ ေကာက္ရုိးေလးတမွ်င္မျပတ္သ၍ဆိုၿပီးအက္ေဆးေလး တစ္ပုဒ္ေရးခဲ့မိပါေသးတယ္။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေကာက္ရုိးမွ်င္ေလးပိုခုိင္လာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေကာက္ရုိးမွ်င္ကို ေကာက္ရုိးမွ်င္ေလးေတြနဲ႔ပဲ ဆက္ေနႏုိင္ပါေသးတယ္။ တခ်ိန္မွာေတာ့ ဂုန္နီႀကဳိး၊ ႏုိင္လြန္ႀကဳိး၊ သြပ္နန္းႀကဳိး၊ ေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံအေပၚကို ထားတဲ့ သံေယာဇဥ္ႀကဳိး တုိင္းျပည္ခ်စ္တဲ့ ႏုိင္ငံခ်စ္တဲ့ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြကို ခ်စ္တဲ့ ႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ပါေသးတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတ ကိုယ္တုိင္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမရွိဘူးတို႔ လယ္ယာေျမသိမ္းတဲ့ကိစၥ၊ တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥ၊ ေတြေၾကာင့္ အျပည့္အ၀ေတာ့ ယံုၾကည္လို႔ မရေသးပါဘူး။ (ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမရွိဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း ေနဘုန္းလတ္နဲ႔ တကြ ၈၈ေခါင္းေဆာင္ေတြကဘာလဲ၊ မတရားပုဒ္မေတြနဲ႔ ဖမ္းဆီးခံထားရတာ ဒီလူႀကီးမသိဘူးလား။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား၊ ေဗ်ာင္လိမ္တာလား၊ ညစ္ပတ္တာလား၊ ေတာ္ၿပီဗ်ာ အဲဒီကိစၥေျပာရင္ တင္းတင္းလာတယ္)

ထားပါ။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အခြန္ကိစၥ အပါအ၀င္ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အေျပာင္းအလဲတခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ ေကာင္းေသာေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ေရာင္ခ်ည္သမ္းလာၿပီလို႔ ေျပာရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ ေကာင္းတာလုပ္တယ္ဆိုရင္ ေကာင္းတယ္လို႔ ခ်ီးက်ဴးရမွာ ျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတာလုပ္ရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူးလို႔ ရွဳံ႕ခ်ရမွာပါ။ ႀကံဳတုန္း ေကာင္းေသာ ေျပာင္းလဲျခင္းတို႔ထဲက တစ္ခုကို ျပပါဆို ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို တုိးတက္လာတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္မွာဆုိ ဒီမုိကေရစီဆိုတဲ့ စကားလံုး၊ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း ေရးသားခ်က္ေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပံု ေ၀ေ၀ဆာဆာေတြကို ၀မ္းသာအားရဖြယ္ ေတြ႔ရမွာပါ။ ဒီလိုဂ်ာနယ္မ်ဳိးကို အရင္တုန္းကဆိုရင္ ၈၈အေရးအခင္းတုန္းက တရားမ၀င္ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြမွာပဲ ဖတ္ခြင့္ရခဲ့တာပါ။ ႏုိင္ငံေတာ္ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသူေတြကို အႀကံတစ္ခုေတာ့ ေပးခ်င္ပါတယ္။ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ေစတနာပါပါနဲ႔လုပ္ပါ။ တပြဲတုိး လုပ္ျပတယ္၊ ေကာင္းျပတယ္ ဆုိတာမ်ဳိးထက္ ျပည္သူ႔အက်ဳိး အမ်ားအက်ဳိးအတြက္လုပ္ပါ။ ဒါမွလဲ သမုိင္းမွာ နာမည္ဆုိးနဲ႔ မက်န္ခဲ့ပဲ လူအမ်ား ခ်စ္ခင္ေလးစားတ့ဲလူေတြ အေနနဲ႔ က်န္ခဲ့မွာပါ။ စကၤာပူနဲ႔ တူခ်င္တယ္ျဖစ္ျဖစ္၊ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေတြ ရပ္တန္႔ၿပီး ႏုိင္ငံကို ေကာင္းစားေစခ်င္တယ္ေျပာေျပာ၊

သန္႔ရွင္းေသာ အစိုးရျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုဆို၊ ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ ေရရွည္ကို ၾကည့္ၿပီး ျပည္သူလူထု ေကာင္းစားမယ့္အေရးကို ေစတနာပါပါနဲ႔လုပ္ပါ။ 

အဲလိုမွမဟုတ္ပဲ ဒီမုိကေရစီအမည္ခံၿပီး ဟိုဟာေလး လုပ္ျပလုိက္၊ ဒီဟာေလးလုပ္ျပလုိက္ဆုိရင္ေတာ့ စကၤာပူလို ဒီမိုကေရစီအမည္ခံၿပီး လီမိသားစု စီးပြားေရးလိုျဖစ္မလား၊ ထုိင္းလို အနီနဲ႔ အ၀ါခ်မလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္လို စုတ္ျပတ္သပ္ေနမလားဆိုတာကေတာ့ သိပ္မေ၀းေတာ့မယ့္ အနာဂတ္မွာ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႔ရေတာ့မွာပါ။

နိဂံုးခ်ဳပ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခုလို အခြန္ေတြ လြတ္ကင္းခြင့္ေပးလုိက္တာဟာ ေနာက္ကြယ္မွာ တျခား ဆုိးရြားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့  ႏုိင္ငံျခားေရာက္ျပည္သူေတြ အတြက္အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေတာ္အေနနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ တုိင္းသူျပည္သားေတြဆီက အခြန္ေငြကို ဟိုးအရင္ ရွင္ဘုရင္ေတြ လက္ထပ္ကတည္းက ယူခဲ့တာျဖစ္လို႔ အခြန္အခဆိုတာကိုေတာ့ တိက်တဲ့ဥပေဒေတြနဲ႔ တရားမွ်တစြာ သက္မွတ္သင့္ပါတယ္။ စကၤာပူ၊ ယူအက္စ္၊ ယူေက၊ ၾသဇီ စတဲ့ တုိးတက္တဲ့ႏုိင္ငံတုိင္းလည္း ၀င္ေငြရွိသူတုိင္း (သို႔) သတ္မွတ္ထားေသာ လစာ ျပည့္မွီသူတုိင္း အခြန္ထမ္းေဆာင္ၾကရပါတယ္။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက မယူပါနဲ႔ဦး။ ဆယ္စုႏွစ္ သံုးခုစာေလာက္ ေပးခဲ့ရလို႔ ေျခကုန္လက္ပမ္းလည္း က်ေနၾကပါၿပီ။ တခ်ိန္ ႏုိင္ငံေတာ္ အတြက္ ရိုးရိုးသားသား ေစတနာမွန္မွန္နဲ႔ လုပ္ၾကရေတာ့မယ္ေဟ့ ဆိုရင္ေတာ့ ဇင္ကိုလတ္ တို႔က ေရွ႕ဆံုးက ေပးၿပီးသားျဖစ္ေနမွာ။ စိတ္ခ်။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒီပိုစ့္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲႏုိင္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရမွာကိုက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ခ်ျပရဲတဲ့ သတၱိေတြရွိရမယ္မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့ အမ်ားအတြက္ တကယ့္ေစတနာေတာ့ပါရမယ္ေလ . . . 

ရန္ကုန္ႏွင့္ သံုးဒႆမေလးအကြာ

ႏုိင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာေတြ အေနနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံကို အလည္ျပန္ရတာေလာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖို႔ ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္မရွိပါဘူး။ မျပန္ျဖစ္တာ ၃ႏွစ္နဲ႔ ၄လ အၾကာ အခုတစ္ေခါက္ ရန္ကုန္ျပန္ေတာ့ တုိးတက္လာတာေတြ ေတြ႔ရသလို ဆုတ္ယုတ္သြားတာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ေကာင္းတာနဲ႔ မေကာင္းတာမွာ ေကာင္းတာကိုပဲ အရင္ေျပာျပခ်င္မိတယ္။

တုိးတက္လာတာေတြကေတာ့

အရင္တုန္းက သံုးတဲ့ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ေတြ လံုး၀မေတြ႔ရေတာ့ပဲ ပလတ္စတစ္အိတ္အေပ်ာ့စားေလးေတြကို ေနရာတုိင္းမွာ အသံုးျပဳေနၾကပါတယ္။ အဲဒီအိတ္ေလးေတြဟာ အရင္ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ေတြထပ္စာရင္အမ်ားႀကီး ေခ်ျဖတ္ရလြယ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပံုေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေစ်းေရွ႕လို ၿမဳိ႕လယ္ လူစည္ကားတဲ့ေနရာေတြမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ၀ယ္ယူလို႔ ရေနပါၿပီ။ အဲဒီမွာ လာၾကည့္တဲ့ အေဒၚႀကီးေတြက အင္း အရမ္း၀မ္းသာဖို႔ ေကာင္းတာပဲ အခုမွပဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ၀ယ္ယူႏုိင္ေတာ့တယ္ဆိုၿပီး ေျပာသံ ၾကားခဲ့ရပါေသးတယ္။

တီဗီြကေန ရုပ္သံလုိင္းေပါင္းေျမာက္ျမားစြာကို ၾကည့္ရႈႏုိင္တာပါပဲ။ ေတာသားၿမဳိ႕ေရာက္ဆိုသလိုပါပဲ တီဗီြက လာေနတာေတြကို ၾကည့္ၿပီး ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ရပါတယ္။ အရင္တုန္းက MRTV နဲ႔ MWD ဆိုၿပီး ႏွစ္လုိင္းထဲ ရွိရာကေန အခုေတာ့ MRTV4။ အဲဒါေတြက FOC လုိင္းေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံ၅၀၀၀ ေလာက္ေပးရင္ ၾကည့္လို႔ ရတဲ့ For Tune, For edu, for comedy, Movie 5 Family Entertainment Group ကလုပ္တာေတြေရာ အားလံုးေပါင္း ျမန္မာရုပ္သံလုိင္းေပါင္း ၁၀ခုေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အားရပါးရ ၾကည့္လို႔ ရတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

မီးပံုမွန္လာပါတယ္။ စကၤာပူက ျပန္သယ္သြားတဲ့ လက္ႏွိပ္မီးေလးကို တစ္ခါမွ မသံုးခဲ့ရပါဘူး။ အဲဒါတစ္ခုေတာ့ ေက်နပ္စရာပါ။ မီးမပ်က္ရင္ ျမန္မာျပည္ျပန္ရတာ အဓိပၸါယ္ မရွိျဖစ္မွာ စုိးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ခ်ီးက်ဴးမဆံုးခင္မွာပဲ စကၤာပူျပန္ရမယ့္ မနက္မွာ မီးေလး ပ်က္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္တာကိုလည္း ခံခဲ့ရပါတယ္။

မတုိးတက္လာပဲ စုတ္ျပတ္သက္ေနတာေတြကေတာ့

GSM ဖုန္းေတြဟာ အရင္လုိပဲ ဟိုေနရာ လုိင္းမမိ ဒီေနရာ လုိင္းမမိနဲ႔ သိပ္စိတ္ျပတ္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ရုိးရုိး ႀကဳိးဖုန္းလုိင္းကလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လုိင္းပူးေနတာေတြကို ၾကားရပါေသးတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ အဖြားဆီ ဖုန္းဆက္ေတာ့ “အဖြားေနေကာင္းလား၊ သားခဏေနရင္ အဖြားဆီ လာခဲ့မယ္ေနာ္”လို႔ ေျပာေတာ့ “အင္း မ်ားလုိက္တာ၊ ႏွစ္ခု၊သံုးခုေလာက္ဆို ေတာ္ေသးတယ္။ ခုက်ေတာ့ ၾကည့္ပါလား ငါးခုဆိုေတာ့ မ်ားတာေပါ့” ဆိုတဲ့ ခပ္စြာစြာ မိန္းမသံတစ္သံထြက္လာေတာ့ အင္း ဆက္ေျပာေနရင္ ၁၀ခု ေလာက္ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ျမန္ျမန္ဆက္ဖုန္းခ်လုိက္ပါတယ္။

အင္တာနက္ကို ဆုိင္မွာ သြားသံုးေတာ့ တဆုိင္လံုးမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း၊ လူအမ်ားနဲ႔ ရွယ္သံုးရတာမဟုတ္ပဲ တစ္ေယာက္တည္း သံုးရတာျဖစ္လို႔ လုိင္းေကာင္းမလားမွတ္တယ္။ Website တစ္ခုပြင့္ဖို႔ သံုးမိနစ္ကေန ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာတယ္။ ဒါေတာင္ အမ်ားႀကီး တၿပဳိင္နက္တည္းဖြင့္ရင္ မရမွာစိုးလို႔ Gmail နဲ႔ facebook ပဲ ဖြင့္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္စကၤာပူကို ေရာက္စတုန္းက သံုးရတဲ့ အင္တာနက္ေကာ္နက္ရွင္ေလာက္ေတာင္ မျမန္တဲ့အတြက္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၂ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က Internet Speed ကိုေတာင္ မမွီေသးတဲ့ သေဘာရွိတယ္။ ဖြင့္ထားတဲ့ website ကို ေစာင့္ရတာအလြန္႔အလြန္ၾကာတဲ့အတြက္ နာရီ၀က္အတြင္း ၄ခါတိတိ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့တာနဲ႔ က်သင့္ေငြ ၃၀၀ က်ပ္ကို ေပးၿပီး ျပန္ခဲ့ရပါတယ္။

တခ်ဳိ႕လမ္းေတြ ေတာ္ေတာ္ဆုိးပါတယ္။ ေနဘုန္းလတ္တို႔အိမ္ကို သြားတဲ့ ေလးေထာင့္ကန္လမ္းမႀကီးဆို လကမၻာေပၚက လမ္းေတြအလား ခ်ဳိင့္ခြက္မ်ားစြာနဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္။

ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေျခခံ မူလတန္းကိုေတာင္ တက္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ေနတဲ့ လူေတြ ရွိေနတယ္ဆိုတာကို တေစ့တေစာင္းသိျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ေနာက္ထပ္ ပိုစ့္တစ္ခုေရးပါဦးမယ္။

ဒီ ပိုစ့္ ေလးကို ျမန္မာျပည္မျပန္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ ရည္ညႊန္းၿပီး ေရးပါတယ္။ တျခား တုိးတက္၊ ဆုတ္ယုတ္လာတာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိႏုိင္ေသးေပမယ့္ ျပန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္အတြင္းမွာ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတာေလးေတြကို အမွတ္တရအေနနဲ႔ ေရးခဲ့မိတယ္။ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပက္သက္လို႔ေတာ့ အင္တာနက္ေပၚမွာ အမ်ားႀကီး ဖတ္လို႔ ရေနတဲ့အတြက္ အက်ယ္ခ်ဲ႕ၿပီးမေရးေတာ့ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေကာင္းလာတယ္ တိုးတက္လာတယ္ဆိုရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစြာ လက္ခံရမွာ ျဖစ္သလို ႏုိင္ငံမတုိးတက္ပဲ ဆုတ္ယုတ္တယ္ဆိုရင္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္စြာပဲ လက္ခံေနရဦးမွာပါ။ အဓိက ျမင္တာေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ဆက္သြယ္ေရးပိုင္းနဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲမႈပိုင္းေတြမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အားနည္းေနေသးတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အရင္ ျပန္တုန္းကဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ျပန္လည္း ဒီတုိင္း ေနာက္တစ္ႏွစ္ျပန္လည္း ဒီအတုိင္းဆုိတာထက္ စာရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီး သာလာတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ေနာက္အေခါက္ေတြ ျပန္တုိင္းမွာလည္း တစတစ တုိးတက္မႈေတြ ပိုမ်ားလာပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။

စာၾကြင္း။ ။ေရးဖို႔ တစ္ခုက်န္သြားလို႔ ဒီမွာပဲ ထပ္ေရးလုိက္ေတာ့မယ္။ အရင္တုန္းက City Mart ေလာက္ပဲ ရွိတာ။ အခုေတာ့ Ocean ၊ Orange ၊ Ruby Mart ၊ အစရွိတဲ့ ဆုိင္ႀကီးေတြ အျပင္၊ ေတာ္၀င္ပလာဇာ၊ ေမာ္တင္ပလာဇာ စတဲ့ Shopping Mall ႀကီးေတြကိုပါ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ Gandamar Wholesale ဆိုတာႀကီးကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ စကၤာပူကလိုဆို Giant တို႔ Carrefour တို႔လိုမ်ဳိးႀကီးေပါ့။ သူရဲ႕ website ျဖစ္တဲ့ www.gandamarwholesale.com မွာလည္း ေစ်းႏႈန္းေတြကို တင္ထားေပးပါတယ္တဲ့။

စကၤာပူ ျမန္မာပြဲေတြရဲ႕အစ (သို႔) ေပၚလီသႀကၤန္

ကၽြန္ေတာ္ Temasek Poly မွာ ေက်ာင္းစမတက္ခင္ကတည္းက ေပၚလီသႀကၤန္ဆုိတာကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးသိခဲ့ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ရန္ကုန္မွာ SIP(Industrial attachment) ျပန္ဆင္းတဲ့ အကိုဟာ ျပန္ေရာက္ကတည္းက စကၤာပူမွာ ေပၚလီေလးေက်ာင္းေပါင္းၿပီး သႀကၤန္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ အကေတြ သံခ်ပ္ေတြ တီး၀ုိင္းေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႔ တင္ဆက္မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြ စီကာပတ္ကံုးလို႔ ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီသႀကၤန္ပြဲအေၾကာင္းေတြနဲ႔ တူတူ ေပၚလီေလးေက်ာင္းေပါင္းၿပီး ဖြဲ႔ထားတဲ့ အဖြဲ႔အေၾကာင္းကိုလည္း ေျပာျပပါေသးတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔နာမည္က MIS (Myanmar International Students) တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ၁၀တန္းေအာင္ခါစ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းေလးတက္လုိက္၊ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းေလးတက္လုိက္နဲ႔ စကၤာပူဆိုတာကို တရုတ္ေတြရွိတယ္၊ ငါးျခေသၤ့သတၱ၀ါရုပ္ထုရွိတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္အကိုေက်ာင္းသြားတက္ေနတယ္ ဆိုတာထက္ပိုၿပီး မသိခဲ့ပါဘူး။ စကၤာပူမွာ ေပၚလီသႀကၤန္လုပ္ၿပီး ရက္အနည္းငယ္ၾကာတဲ့အခါမွာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူအခ်ဳိ႕ျမန္မာျပည္ကို အလည္ျပန္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အကို ဆီကို သႀကၤန္ေခြ ယူလာေပးပါတယ္။ အဲဒီသႀကၤန္ေခြေလးကေတာ့ . . . ေပၚလီသႀကၤန္ ၁၉၉၉ အဲဒီသႀကၤန္ပြဲကို TP, NYP, NP, SP (ထုိအခ်ိန္က RP မဖြင့္ေသး) စတဲ့ ေပၚလီ၄ေက်ာင္းေပါင္းၿပီး Temasek Polytechnic ရဲ႕ Auditorium 1 မွာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အခမ္းအနားကို စတင္လုိက္တယ္ဆိုရင္ပဲ TPရဲ႕ မသင္းလဲ့၀င္းနဲ႔ ကိုထိန္လင္းေက်ာ္တို႔ဟာ အဲဒီသႀကၤန္ပြဲရဲ႕ အခမ္းအနားမွဴးေတြ အျဖစ္ေဆာင္ရြက္မွာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း stage စင္ေပၚကေန ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ထုိအခ်ိန္က TP ရဲ႕ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးျဖစ္တဲ့ Dr N. Varaprasad က မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ စကားစပ္ၿပီးတခါတည္း အဲဒီေက်ာင္းအုပ္ႀကီး အေၾကာင္းေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စီနီယာမ်ားရဲ႕ စကားအရ အဲဒီေက်ာင္းအုပ္ႀကီးဟာ ရန္ကုန္ မဂၤလာေတာင္ညြန္႔ ဘီလူးမေစ်းအနီးမွာ ရွိတဲ့ ဘဂၤါလီစုဆိုတဲ့ ရပ္ကြက္ေလးမွာ ေမြးဖြားခဲ့တာလို႔ သူကိုယ္တုိင္ေျပာေၾကာင္း မွတ္သိရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းစတက္ေတာ့ သူ Principle အျဖစ္လုပ္ကိုင္လွ်က္ရွိၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ Second year အၿပီး၂၀၀၁ခုႏွစ္ ေလာက္မွာ National Library Singapore ကို ေျပာင္းသြားပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း National Library ရဲ႕ CEO ေနရာကေန အခုဆိုရင္ NUS ရဲ႕ deputy president အေနနဲ႔ လုပ္ကိုင္လွ်က္ရွိပါတယ္။ ဒါက ႀကံဳတုန္း ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး အေၾကာင္းေျပာျပတာပါ။ သူေျပာသြားတဲ့ Speech ထဲမွာ ဒီပြဲၿပီးလို႔ ေရကစားၾကတဲ့အခါ Triangular garden ေပးက Koi Pond မွာ ရွိတဲ့ ေရာင္စံုငါးၾကင္းေလးေတြကို မထိပါနဲ႔ ဆိုၿပီး ေျပာသြားတာေလး မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ အဲဒီေနာက္ ပထမဆံုးအစီအစဥ္အေနနဲ႔ ျမန္မာပြဲတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတုိင္း ျမနႏၵာ(မန္းေတာင္ရိပ္ခုိ) သီခ်င္းနဲ႔ TP, NYP, NP စတဲ့ ေက်ာင္း ၃ေက်ာင္းက လွပ်ဳိျဖဴေလးေတြ ရဲ႕ ကကြက္ေလးေတြကို ရႈစားရပါတယ္။ TP က လူျဖစ္လို႔ တျခားေက်ာင္းက လူေတြကို မသိတာေတာ့ သိပ္မဆန္းပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့လူေတြရဲ႕ နာမည္ေတြ ရြတ္ပါဦးမယ္။ အဲဒီ မန္းေတာင္ရိပ္ခုိနဲ႔ က TP ေက်ာင္းကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး ကသြားသူေတြကေတာ့ မေမသႏၱာ၊ မခ်ဳိမာ၊ မေနႏြယ္၊ မခုိင္ေခ်ာစုနဲ႔ မမုိး တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဦးေရႊရုိးနဲ႔ ေဒၚမုိးအကပါ။ အဲဒီအကကိုေတာ့ ဦးေရႊရုိးအျဖစ္ SPမွ ကိုေဇယ်ာက ကၿပီး ေဒၚမုိးအျဖစ္ TPက ကိုမ်ဳိးထြန္းက ကျပေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အကိုက အဲဒါမ်ဳိးထြန္းဆိုတာတဲ့။ သူအဲလိုကတာ ဘယ္သူမွ မသိဘူး။ တခ်ဳိ႕လူေတြပဲ သိတယ္ဆိုၿပီး ေျပာျပေနပါေသးတယ္။ ဦးေရႊရုိးေဒၚမုိးကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ပရိသတ္အႀကဳိက္အစီအစဥ္ပါ။ လက္ခုတ္သံေတြ ေသာေသာညံတဲ့ အစီအစဥ္ပါပဲ။ ကိုေဇယ်ာက အရပ္ပုျပတ္ျပတ္ ကိုမ်ဳိးထြန္းက ပိန္ရွည္ရွည္နဲ႔ တကယ့္ကို ဦးေရႊရုိး ေဒၚမုိး အျဖစ္ လုိက္ဖက္လွပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ NP က ေကာင္မေလး ၄ေယာက္က ေဟာ့ေတာ့ဆိုတဲ့ သႀကၤန္သီခ်င္းေလးနဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ၿပီး ေနာက္အစီအစဥ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ျမဴေမွာင္ေ၀ကင္းသီခ်င္းနဲ႔ ဆီမီးခြက္အကကို TPမွ မေနႏြယ္၊ မစံ၊ မေမသႏၱာနဲ႔ မမုိးတို႔က တင္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သႀကၤန္ရဲ႕ အေငြ႔အသက္နဲ႔အတူ သံခ်ပ္အစီအစဥ္ကို SP နဲ႔ NP တို႔မွ ပူးေပါင္းတင္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ SP က မိန္းကေလး အင္အားနည္းတာေၾကာင့္ သႀကၤန္ယိမ္းတစ္ခုမွ မထြက္ႏုိင္ပဲ သႀကၤန္မွာသာ ပါ၀င္ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ရတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္အကိုက ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ပထမဆံုးလုပ္တဲ့ပြဲလည္း ျဖစ္၊ အေတြ႔အႀကံဳေတြလည္း မရွိေသးလို႔ ထင္ပါရဲ႕ အုိးစည္မပါ၊ ဒိုးပတ္မပါပဲ အသားလြတ္ သံခ်ပ္စာသားေတြကို ရြတ္ခဲ့ၾကတာကို ျမင္ေယာင္ေနပါေသးတယ္။ အဲဒီအစီအစဥ္ရဲ႕ ေနာက္မွာေတာ့ TP ရဲ႕ Costume show ကို မေၾကာ့၊ Ivy၊ မခုိင္ေခ်ာစု၊ မစံ၊ မမုိး၊ Vel၊ သု၀ဏ္၊ ကိုသက္၊ ကိုအုပ္စုိး၊ ကိုမ်ဳိးထြန္း၊ Johnathan၊ Andy၊ ကိုေက်ာ္ထြန္းနဲ႔ ကိုအိဘုတ္တို႔က တင္ဆက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ပထမပုိင္း ေနာက္ဆံုးအစီအစဥ္အေနနဲ႔ေတာ့ NYP မွ မိန္းမပ်ဳိေလးမ်ားမွ ခ်မ္းတုန္ခ်မ္းသီခ်င္းနဲ႔ ကျပေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒုတိယပိုင္းအစီအစဥ္မွာေတာ့ အခမ္းအနားမွဴးႏွစ္ေယာက္အသစ္ေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။ မိန္းကေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ TP မွ Grace ပါ။ သႀကၤန္ပြဲျဖစ္တဲ့အတြက္ ပန္းမ်ဳိးတရာသီခ်င္း သႀကၤန္ယိမ္းနဲ႔ပဲ ျပန္စပါတယ္။ အဲဒါၿပီးတဲ့ေနာက္ NPမွ တင္ဆက္တဲ့ ျပဇာတ္အစီအစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ ျပဇာတ္အတုိခ်ဳံးကေတာ့ စကၤာပူမွာ ေပၚလီတက္ၿပီး ျပန္လာခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ ျပႆနာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေလးေတြကို ဟာသေႏွာၿပီး တင္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ျပဇာတ္ၿပီးတဲ့အခါ ကံစမ္းမဲအစီအစဥ္ကို တင္ဆက္ၿပီး တူးပို႔ တူးပို႔ သီခ်င္းနဲ႔ TPမွ မခုိင္ေခ်ာစု၊ Ivy၊ မေမသႏၱာ၊ မခ်ဳိမာ၊ မေနႏြယ္၊ မေၾကာ့၊ မယု၊ Vel နဲ႔ မမုိးတို႔က လွပစြာ တင္ဆက္ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအစီအစဥ္အေနနဲ႔ ကေတာ့ Stage show ပါ၊ သီဆုိေဖ်ာ္ေျဖသြားတဲ့ သီခ်င္းေတြကေတာ့ အခ်စ္ေသနတ္၊ ငပ်င္း၊ တစ္မိနစ္ေနာက္က်(ကိုေက်ာ္သက္)၊ အႏႈိင္းမဲ့၊ ၿပီးေတာ့ အဂၤလိပ္သီခ်င္းတစ္ပုပ္ကို TPမွ အဆုိေတာ္ေဆြဟိန္း၊ ကိုအိဘုတ္နဲ႔ Andy တို႔က တင္ဆက္ေဖ်ာ္ေျဖသြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအဆံုးသတ္အေနနဲ႔ မေက ရဲ႕ Hero ဆိုတဲ့ သီခ်င္းနဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ မေကသီခ်င္းဆိုတာ ေကာင္းတဲ့အတြက္ စင္ေရွ႕မွာလာၿပီး ဦးကၽြတ္အေလးျပဳတဲ့သူေတြကိုပါ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ (မေကဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ batch တစ္ခုတည္း တူတူတက္ခဲ့တဲ့ ဂစ္တာတီးေကာင္းတဲ့ ကိုေအာ္တိုရဲ႕ အမျဖစ္သူပါ။ အခုေတာ့ အဲဒီအဆုိေကာင္းတဲ့ မေကႀကီးတစ္ေယာက္လည္း တမလြန္ကို ကူးေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ၊ RIP Ma K ၊ ဤကားစကားခ်ပ္)

ပထမဆံုးေပၚလီ ၄ေၾကာင္းေပါင္း လုပ္တာက တစ္ေၾကာင္း၊ အခက္အခဲေတြအမ်ားႀကီးၾကားထဲကေန လုပ္ရတာက တစ္ေၾကာင္းျဖစ္လို႔ လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ခုခ်ိန္ထိ ေနာက္ထပ္တစ္ေခါက္မလုပ္ႏုိင္ေသးတဲ့ ေပၚလီေပါင္းစံု သႀကၤန္ပြဲတစ္ခုအေနနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါတယ္။ အဲဒီသႀကၤန္ပဲြ ျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္းေလာက္နီးပါး သႀကၤန္ပြဲေတြကို ကျပေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ရာကေန အခုဆိုရင္ စကၤာပူမွာ IC show၊ အၿငိမ့္၊ Hip Hop Show၊ ျမန္မာသံစဥ္ေဖ်ာ္ေျဖမႈ၊ စာေပေဟာေျပာပြဲစသည္ျဖင့္ ၁၂ရာသီျမန္မာပြဲေတြနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံအလားစည္ကားသိုက္ၿမဳိက္ေနပါၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီပြဲေတြရဲ႕ ပထမဆံုးပြဲျဖစ္တဲ့ ဒီသႀကၤန္ပြဲကို မွတ္တမ္းတင္ခ်င္တဲ့ အတြက္ ဒီစာေလးကို ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အဓိက လုပ္ေဆာင္သြားသူေတြ ျဖစ္တဲ့ TP မွ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို ကိုသီဟ၊ ကိုမ်ဳိးထြန္း၊ ကိုေအးေအာင္သက္၊ ကိုဗညားႏုိင္၊ ကိုHarry ၊ NYP မွ မဂြမ္းပံု၊ NP မွ မမုိ႔မို႔စံ၊ SP မွ ကိုေက်ာ္သက္ တို႔ကိုလည္း ဒီစာေလးနဲ႔ အတူ မွတ္တမ္းတင္ရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ပါတယ္။ အထက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ် ထိခုိက္ေစလိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ ေရးထားတာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ နာမည္အရင္းေတြကိုပဲ အသံုးျပဳထားပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ တစံုတေယာက္ကို ထိခုိက္မႈ ရွိခဲ့တယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္တာ၀န္ပဲ ျဖစ္ၿပီး ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ေပးဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေၾကာင္းလည္း အသိေပးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အထက္ပါအခ်က္ေတြထဲမွာ အမွားေတြ ပါခဲ့တယ္ဆိုရင္လည္း နားလည္ခြင့္လႊတ္ၿပီး အမွန္ျပင္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ TPmyanmar ရဲ႕ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းေတြကို မွတ္မိသေလာက္ မွတ္တမ္းတင္ခ်င္တဲ့အတြက္ ေရးသားတာ ျဖစ္လို႔ ဒီပြဲမွာ ပါ၀င္ကျပခဲ့ၾကသူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို မွ်ေ၀ေပးဖို႔ ေတာင္းဆုိလုိက္ပါတယ္။